Ο Γιάννος Κρανιδιώτης ήταν ένας από τους πρώτους που αγωνίστηκαν για την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. και άρχισε από τη δεκαετία του 1980. Εκείνος που έκανε αίτηση ένταξης ήταν ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γεώργιος Βασιλείου στις 4 Ιουλίου 1990. Η Κύπρος όμως και οι Έλληνες που αντιπροσώπευαν το 1959 το 80% του πληθυσμού, ενώ οι Τούρκοι το 18%, αγωνίστηκαν ενάντια στους εκάστοτε κατακτητές για την απόκτηση της ελευθερίας τους, από τους Φοίνικες και τους Πέρσες κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ. Κατά την Ελληνιστική περίοδο τον 3ο αιώνα π.Χ. «… οι Κύπριοι βασιλιάδες βοήθησαν με το ισχυρό ναυτικό τους τον Μέγα Αλέξανδρο στις ναυτικές επιχειρήσεις του εναντίον των Περσών. Το Κυπριακό ναυτικό διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στην πολιορκία της Τύρου» (βιβλ. 1, σελ. 101).
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Κύπρο το 58 π.Χ. και το 46 μ.Χ. ο ίδιος ο Απόστολος Παύλος κήρυξε τη διάδοση του Χριστιανισμού στην Κύπρο με το κτίσιμο πολλών εκκλησιών που βρέθηκαν στην Πάφο και την Σαλαμίνα. Το έργο συνέχισε ο Απόστολος Βαρνάβας. Κατά τη Βυζαντινή περίοδο ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς το 965 μ.Χ. νίκησε και απομάκρυνε από την Κύπρο τους Άραβες πειρατές. Με τη Γ’ Σταυροφορία ο Άγγλος βασιλιάς Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος κατέλαβε την Κύπρο το 1191 μ.Χ. και την πούλησε στους Ναΐτες Ιππότες. Η Βενετική κατοχή στην Κύπρο με έδρα τη Λευκωσία κράτησε από το 1489 ως το 1570, όπου ο τουρκικός στρατός κατέλαβε τη Λευκωσία και την Αμμόχωστο (01.8.1571). Με τη συνθήκη που υπογράφηκε το 1878, η Τουρκία παρέδωσε στην Αγγλία τη διοίκηση της Κύπρου με αντάλλαγμα τη στρατιωτική βοήθεια της Αγγλίας προς την Τουρκία σε περίπτωση επίθεσης της Ρωσίας. Τον Μάιο του 1925 η Αγγλία κήρυξε την Κύπρο Αγγλική αποικία και τον νέο αρμοστή της ως Κυβερνήτη.
Οι Έλληνες της Κύπρου αγωνίστηκαν πολύ για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο σε όλο τον κόσμο παρουσιάστηκαν εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και αυτό έγινε και στην Κύπρο. Το 1931 η άοπλη εξέγερση είχε πολλά θύματα Ελληνοκυπρίων. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο έγιναν πολλές συζητήσεις και διαπραγματεύσεις μεταξύ των Άγγλων και των Ελληνοκυπρίων, με την παρουσία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Β’. Έτσι αποφασίστηκε να γίνει δημοψήφισμα τον Ιανουάριο του 1950 για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Το δημοψήφισμα έγινε και το αποτέλεσμα ήταν 95,7% υπέρ της Ένωσης. Η Βουλή των κοινοτήτων των Άγγλων απέρριψε το δημοψήφισμα. «Έτσι οι Ελληνοκύπριοι, μην έχοντες άλλη διέξοδο στις απελευθερωτικές διαθέσεις τους, πήραν τον δρόμο των όπλων. Την 1η Απριλίου 1955 ιδρύθηκε η Εθνική Οργάνωση Κυπρίων Αγωνιστών (Ε.Ο.Κ.Α.) με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα (Διγενή). Δημιουργήθηκαν αντάρτικες ομάδες που ανέπτυξαν δράση εναντίον των βρετανικών δυνάμεων του νησιού» (βιβλ. 1, σελ. 107).
Η Αγγλία τότε για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προέκυψε με την δράση των Ελληνοκυπρίων συμμάχησε με την Τουρκία για να πλήξουν την Ελλάδα και ο πρωθυπουργός της ο Ήντεν έκανε διάσκεψη στο Λονδίνο τον Ιούνιο του 1955 με εκπροσώπους της Ελλάδας και της Τουρκίας, χωρίς την εκπροσώπηση των Κυπρίων. Από τότε οι Τούρκοι άρχισαν να διεκδικούν μερίδιο από την Κύπρο, αλλά και με απάνθρωπα μέσα άρχισαν τα έκτροπα με βανδαλισμούς σε μαγαζιά και σπίτια στην Κωνσταντινούπολη και την Σμύρνη εις βάρος των Ελλήνων πολιτών και την οριστική απομάκρυνσή τους από αυτές τον Μάρτιο του 1956. Στην Κύπρο ο κυβερνήτης των Άγγλων, Τζων Χάρτινγκ στέλνει εξορία τον Μακάριο Γ’, τον μετέπειτα Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας (ο Μακάριος Β’ είχε πεθάνει τον Ιούνιο του 1950).
Και ενώ οι μάχες μεταξύ των Άγγλων και των μαχητών της Ε.Ο.Κ.Α. συνεχίζονται, γίνεται τον Μάιο του 1956 στην Λευκωσία ο απαγχονισμός των μαχητών της Ε.Ο.Κ.Α., Καραολή και Δημητρίου. Ενώ αυτά τα γεγονότα διαδραματίζονται στην Κύπρο, στην Ελλάδα την εποχή εκείνη στις 19 Φεβρουαρίου 1956 γίνονται εκλογές με δύο παρατάξεις. Η μία με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το κόμμα της Ε.Ρ.Ε. και το άλλο με τη Δ.Ε. (Δημοκρατική Ένωση) με τον Γεώργιο Παπανδρέου. Τα αποτελέσματα ήταν: Δ.Ε. 132 έδρες, Ε.Ρ.Ε. 168 έδρες, σε σύνολο 300 εδρών.
«Την επομένη ο Γ. Παπανδρέου προέβη στις ακόλουθες δηλώσεις στη Βουλή: «όλαι αι πληροφορείαι, που φθάνουν εκ των επαρχιών, επιβεβαιώνουν το αφάνταστον εκλογικόν όργιον της κυβερνήσεως… Η βία και η νοθεία η οποία ησκήθη δεν έχει προηγούμενον…» (βιβλ. 2, σελ. 540).
Οι επόμενες εκλογές έγιναν τον Μάιο του 1958, όπου πρώτο κόμμα ήρθε πάλι η Ε.Ρ.Ε. με 171 έδρες, δεύτερο η Ε.Δ.Α. με 79 έδρες, τρίτο το κόμμα Φιλελευθέρων του Γ. Παπανδρέου με 36 έδρες και τέταρτη η ΠΑΔΕ με 10 έδρες. Η κυβέρνηση αυτή του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τη μεσολάβηση των Αμερικανών έκανε τις συμφωνίες για την Κύπρο στις 11 Φεβρουαρίου 1959 στη Ζυρίχη και στις 19 Φεβρουαρίου 1959 στο Λονδίνο. Με τις συμφωνίες αυτές, χωρίς την παρουσία των Κυπρίων οι τρεις εγγυήτριες χώρες, η Ελλάδα, η Αγγλία και δυστυχώς η Τουρκία ανέλαβαν την εγγύηση και την ασφάλεια της νέας Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Γ. Παπανδρέου σε ομιλία του στη Βουλή κατηγόρησε για την υπογραφή της συνθήκης τον Καραμανλή λέγοντας μεταξύ άλλων ότι: «Η Τουρκία ως κράτος επανέρχεται εις την Κύπρον». Το θετικό της συμφωνίας είπε είναι ότι: «αποκαθίσταται στη μεγαλόνησο η ειρήνη και η ελευθερία, τα μεγάλα αγαθά των ανθρώπων» και είπε επίσης ότι: «για τις μελλοντικές κυβερνήσεις της Ελλάδας υπάρχει κίνδυνος εμπλοκής εις περιπέτειες».
Δεν είχε άδικο! Οι Τούρκοι στις 15.7.1974 επιτέθηκαν στην Κύπρο παράνομα και κατέλαβαν το 37% της Κύπρου. Μετά από 30 χρόνια η ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία κατόρθωσε με πρωθυπουργό του ΠΑ.ΣΟ.Κ., Κ. Σημίτη στις 13.12.2004, στην Κοπεγχάγη να ενταχθεί στην Ε.Ε. μαζί με άλλες 9 χώρες: Εσθονία, Λετονία, Λιθουανία, Μάλτα, Ουγγαρία, Πολωνία, Σλοβακία, Σλοβενία και Τσεχία.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :
1) «Σειρά Γνώσεων Επιστήμη και Ζωή», Τόμος 10ος, Εκδ. Χατζηιακόβου
2) «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ», ΚΩΝ. ΚΟΜΝΗΝΟΣ, εκδ. Σύγχρονο Βιβλίο, Αθήνα, 1963