Με τους Εβραίους ή τους Παλαιστίνιους;

* Ερωτήματα που θέλουν απαντήσεις

Από τον Απόστολο Βλιτσάκη

Αρχίζω σήμερα με τα ερωτήματα του προηγούμενου και τις προσεγγίσεις του συντάκτη αυτών των άρθρων:

1) Η Λωρίδα της Γάζας, όπου μαίνεται ο αιματηρότατος πόλεμος των Ισραηλινών με τη Χαμάς, δέχεται εδώ και 20 χρόνια τεράστια διεθνή βοήθεια μέσω του ΟΗΕ, αλλά και πολλών αραβικών κρατών. Πού πηγαίνει αυτή βοήθεια, καθώς τα 2,5 εκατ. των κατοίκων της ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας;
Η απάντησή μου φαίνεται προφανής. Η κυβερνώσα Χαμάς από το 2006 είχε την πρωτοβουλία παραλαβής και διάθεσης της χρηματικής βοήθειας Σαουδικής Αραβίας, Ιράν, Τουρκίας, παλαιστινιακής ομογένειας και πλούσιων Αράβων. Οι χρηματικές εισροές διοχετεύονται στην εισαγωγή και διαχείριση του πολύπλευρου οπλοστασίου του στρατιωτικού σκέλους της Χαμάς, την οικονομική στήριξη και τροφοδοσία του στρατού της, την κατασκευή και συντήρηση των 500 περίπου χιλ. σηράγγων και την εκπαίδευση των Ενόπλων Δυνάμεών της. Είναι τεράστια τα κονδύλια αυτά και ενισχύονται από το 20% των «δασμών» που εισπράττει η Χαμάς από κάθε φορτίο που εισάγεται λαθραία (στην αποκλεισμένη από το Ισραήλ Λωρίδα) διά μέσου των σηράγγων της οργάνωσης. Αυτό το τελευταίο έσοδο υπολογίζεται στο 1 με 1, 5 δισ. δολάρια ετησίως. Υπάρχει ακόμη και η υλική καθημερινή βοήθεια του ΟΗΕ, που έχει επωμιστεί η UNRWA*.
2) Ένα δεύτερο ερώτημα επικεντρώνεται στην εισβολή της Χαμάς** στις 7.10.23. Δεν προέβλεπε η οργάνωση τι θ’ ακολουθήσει; Αυτό που προέβλεψε (και υπήρξε ο λόγος της εισβολής, όπως εύκολα καταλήγει κάποιος) είναι η απελευθέρωση όλων, ει δυνατόν, των φυλακισμένων Αράβων της Παλαιστίνης από το Ισραήλ μέσω της ανταλλαγής Ισραηλιτών ομήρων, που στοχοποίησε ν’ απαγάγει με την εισβολή. Η επιχείρηση -καλώς σχεδιασμένη- παρεξέκλινε του στόχου. Υπήρξαν 1.200 νεκροί άμαχοι και 2.700 τραυματίες Ισραηλινοί και αλλοδαποί. Εκτός από τις αναμενόμενες παράπλευρες απώλειες της εισβολής της 7ης.10.23 στις 06.30, που ονομάστηκε «επιχείρηση κατακλυσμός του Αλ Άκσα», δολοφονήθηκαν παιδιά, άοπλοι νεαροί και νεαρές του φεστιβάλ ειρήνης κοντά στα σύνορα, καθώς νήπια και βρέφη. Είναι λογικό να υποθέσει κάποιος, πως μετά την εισβολή της η Χαμάς δεν ήθελε, ούτε είχε προβλέψει, το ολοκληρωτικό ολοκαύτωμα που ακολούθησε, αλλά μόνο διαπραγματεύσεις ανταλλαγής ενός ομήρου προς εκατό ή περισσότερους φυλακισμένους Παλαιστίνιους της Χαμάς και άλλων οργανώσεων για ανθρωποκτονίες και έκνομες δραστηριότητες κατά της ασφάλειας του Ισραήλ. Ο ίδιος ο Γιαχία Σινουάρ καταδικασμένος σε ισόβια κάθειρξη το 1989 για 6 δολοφονίες ήταν μεταξύ εκατό Παλαιστινίων που απελευθερώθηκαν το 2009 με την ανταλλαγή ενός Ισραηλινού στρατιώτη. Αυτή η εμπειρία υπήρξε και αφετηρία της στρατηγικής του ίδιου για την εισβολή των ταξιαρχιών Αλ Άκσα στο νότιο Ισραήλ.
3) Ο στρατιωτικός ηγέτης της Χαμάς Γιαχία Σινουάρ, για τον οποίο υπήρξε αναφορά στο προηγούμενο άρθρο, είναι ο 60ετής απόλυτος άρχων στη Λωρίδα της Γάζας. Ζει με τα 13 παιδιά του σε έπαυλη στο Κατάρ. Οι άλλοι μάχονται σήμερα στον κρανίου τόπο της Λωρίδας και πέφτουν στο πεδίο των μαχών, για να γίνουν «μάρτυρες», όπως τόσοι και τόσοι Άραβες Παλαιστίνιοι κατά καιρούς, που εδώ και 75 χρόνια επιμένουν με ιερό μένος στην εξαφάνιση του κράτους του Ισραήλ. Δυτικές πηγές υποστηρίζουν πως ο Σινουάρ είναι ζάπλουτος. Είναι λογικό να συμβαίνει, επειδή ο άνθρωπος είναι ο εισπράκτορας και διαχειριστής της αραβικής βοήθειας, αλλά κυρίως της λαθρεμπορικής εισαγωγής αγαθών και οπλισμού μέσω του δικτύου των σηράγγων. Σε τι ακριβώς εξυπηρετούν τώρα τα πεντακόσια χιλιόμετρα σηράγγων κάτω από τη Λωρίδα της Γάζας; Τα τούνελ εξασφαλίζουν κατ’ αρχάς την αόρατη από αέρος λαθρεμπορία οπλικών συστημάτων, την αποθήκευσή τους, τις βάσεις εκτόξευσης ρουκετών, τα καταλύματα ηγετικών στελεχών και μαχητών της Χαμάς, τις επιχειρησιακές βάσεις των διαρκών επιθέσεων εναντίον του Ισραήλ, αλλά και το εκτεταμένο μέσω της Αιγύπτου λαθρεμπόριο πάσης φύσεως προϊόντων, από το οποίο η Χαμάς εισπράττει φόρο 20% για τις ανάγκες της. Η Λωρίδα της Γάζας είναι πολύ μικρή για φανερές στρατιωτικές εγκαταστάσεις ορατές από αέρος μέχρις ενός τετρ. μέτρου με τα σύγχρονα μέσα που διαθέτουν οι Ισραηλινοί. Το κράτος του Ισραήλ διαθέτει, επίσης, εκτεταμένο κατασκοπευτικό δίκτυο στη δυτική όχθη και στη Λωρίδα. Οι σήραγγες προφυλάσσουν από «κακοτοπιές».
Υπάρχουν και άλλα ερωτηματικά για τον 75ετή πόλεμο του Ισραήλ με τον αραβικό πληθυσμό της Παλαιστίνης και τους πρόσφυγες Παλαιστίνιους Άραβες εκτός συνόρων σε καταυλισμούς, αλλά και αυτούς που έχουν ενσωματωθεί πλέον με τους λαούς της Ιορδανίας, του Λιβάνου, της Συρίας, του Ιράκ και της Αιγύπτου. Το σύνολο των προσφύγων της Παλαιστίνης υπολογίζεται στα 6 εκατομμύρια. Στον αριθμό αυτόν υπολογίζονται και οι κάτοικοι της Δυτικής Όχθης και της Λωρίδας της Γάζας. Η χώρα που φιλοξενεί τους περισσότερους είναι η Ιορδανία με 2.000.000 ανθρώπους. Σε ολόκληρο τον κόσμο οι διάσπαρτοι Παλαιστίνιοι Άραβες υπολογίζονται στα 14 εκατομμύρια. Οι θεωρούμενοι ως πρόσφυγες είναι κάτω από τους μισούς, όπως αναφέρθηκαν. Οι πρώτοι 700.000 δημιουργήθηκαν μετά τον πόλεμο του 1948. Στον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 δημιουργήθηκαν 300.000 επιπλέον. Όλοι αυτοί και οι απόγονοί τους ζουν σε 60 προσφυγικούς καταυλισμούς, που αποτελούν σήμερα λειτουργικές πόλεις με νερό, ρεύμα και μόνιμες δομές. Το 40% των κατοίκων της Δυτικής Όχθης είναι οι πρόσφυγες, όπως και το 40% των κατοίκων στη Λωρίδα της Γάζας.
670.000 πρόσφυγες ζουν στη Συρία και 550.000 στον Λίβανο. Υπαίτιοι της τεράστιας αυτής προσφυγικής ροής από τη 10ετία ακόμη του ‘40 είναι οι ηγέτες των αραβικών κρατών που περιβάλλουν το Ισραήλ και δεν το έχουν βέβαια αναγνωρίσει. Τέσσερις (4) φορές εισέβαλαν στο νεοσύστατο κράτος και ηττήθηκαν, αλλά κάθε φορά δημιουργούσαν τεράστια προσφυγικά ρεύματα. Πόσο και γιατί φταίει το Ισραήλ για το προσφυγικό κύμα, όταν το ίδιο απορρόφησε, πολιτογράφησε και ενσωμάτωσε τους πλέον νουνεχείς Άραβες, που ανέρχονται σήμερα σε 2.000.000; Τι πρέπει και να υποθέσει κάποιος για την αφετηρία και του σημερινού δράματος στη Γάζα. Πώς ν’ αντιμετωπίσουν οι Εβραίοι έναν στρατό-φάντασμα, που κάνει ασπίδα επίθεσης και άμυνας τζαμιά, νοσοκομεία, σχολεία, αθώους ανθρώπους, παιδιά και βρέφη, για τη λειτουργία στρατιωτικών βάσεων, θέσεων μάχης, εκτόξευσης πυραύλων και ρουκετών εναντίον του «εχθρού»; Την ημέρα της εισβολής και της σφαγής της 7ης.10.23 η Χαμάς εκτόξευσε, όπως διακήρυξε η ίδια, 20.000 ρουκέτες και πυραύλους στο Ισραήλ. Μια ρητορική ερώτηση στους αναγνώστες μου. Αν η Ελλάδα είχε καθημερινά τρομοκρατικές επιθέσεις με δολοφονίες, «μάρτυρες» καμικάζι, ρίψεις ρουκετών, εισβολές πάντοτε και παντού. Και αν είχε υποστεί τη θηριωδία μιας ανελέητης σφαγής, τι άραγε θα μπορούσε να κάνει; Και πώς ακριβώς, αν το μπορούσε; Θρηνεί κάθε λογικός άνθρωπος για τους ανελέητους βομβαρδισμούς εδώ και κάτι μήνες στη Γάζα. Για τους χιλιάδες νεκρούς. Αλλά γιατί η Χαμάς δεν παραδίδει τους ομήρους; Η αλήθεια, όσο κι αν φαίνεται δυσάρεστη, είναι απλή. Δεν υπολογίζει τον λαό που υποφέρει. Ούτε νοιάζεται για τους νεκρούς και τους τραυματίες. Για τους ηγέτες των Αράβων εξτρεμιστών ο θάνατος ενός ή μερικών ανθρώπων ίσως είναι τραγωδία, αλλά πολλών χιλιάδων (για να παραφράσω κάπως τον Ιωσήφ Βησαριόνοβιτς) είναι στατιστική. Όσοι πεθαίνουν, άλλωστε, είναι «μάρτυρες»*** και πηγαίνουν στον παράδεισο. Οι αλλόφρονες [για τον γράφοντα] ηγέτες είτε της Χαμάς, είτε της Χεζμπολάχ, είτε άλλων εξτρεμιστικών οργανώσεων των Αράβων, που κατέχουν το παγκόσμιο προνόμιο της τρομοκρατίας, δεν νοιάζονται για τον άνθρωπο. Γι’ αυτούς δεν σημαίνει κάτι. Για τους Εβραίους σημαίνει πολλά. Έτσι ανταλλάσσουν έναν Ισραηλίτη με 50, 100 ή και περισσότερους μουσουλμάνους. Πρόκειται για διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων και άλλη θεώρηση του κόσμου. Αν οι Άραβες ηγέτες της Παλαιστίνης νοιάζονταν για τους συνανθρώπους τους, που υποφέρουν και πεθαίνουν για χάρη των «ονειρώξειων» (ίσως και κρύφιων επιδιώξεων) των μοιραίων ηγεσιών τους, δεν θα έκαναν απέραντο οπλοστάσιο τη Λωρίδα της Γάζας, για να «εξαφανίσουν το Ισραήλ». Υπάρχει εχέφρων άνθρωπος στην υφήλιο, που να πιστεύει ότι αυτός ο στόχος περιέχει ίχνος ρεαλισμού; Κι εδώ μπαίνει ένα ακόμα ερώτημα. Οι ανά την υδρόγειο πλούσιοι Άραβες, η Τουρκία, το Ιράν, Σαουδική Αραβία κ.ά., γιατί χρηματοδοτούν με δισεκατομμύρια τόσο τη Χαμάς όσο και τη Χεζμπολάχ, που έχει τον ίδιο ανέφικτο στόχο; Γιατί επί 75 τώρα χρόνια, αφού απέτυχαν με τέσσερις εισβολές να διώξουν τους Εβραίους, κάνουν τώρα διαρκή πόλεμο δι’ αντιπροσώπων σε βάρος και με θύματα αθώους ανθρώπους-ασπίδες, που πιστεύουν δυστυχώς στην πλειοψηφία τους και αυτοί πως θα εξαφανίσουν το πιο ανεπτυγμένο κράτος στην καρδιά του μουσουλμανικού κόσμου; Τόσο δύσκολο είναι να συμβιώσουν μαζί του και να διδαχθούν από τα επιτεύγματά του; Στο επόμενο και μάλλον τελευταίο άρθρο οι υποκειμενικές προσεγγίσεις.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
* Πρόκειται για την United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees in the Near East (Υπηρεσία αρωγής και έργων του ΟΗΕ για τους παλαιστίνιους πρόσφυγες στην εγγύς ανατολή). Ανεξαρτήτως του ότι κάποια μέλη από τις χιλιάδες που υπηρετούν στον οργανισμό είναι μαχητές της Χαμάς, είναι λογικό αυτή η βοήθεια σε είδος να φτάνει στον προορισμό της, τουλάχιστον κατά 80-90%. Στη μεταπολεμική Ελλάδα μεταξύ ‘45 και ‘48 είχε λειτουργήσει η πρόδρομος οργάνωση UNRRA, που θα τη θυμάται η γενιά του ‘40. Η Unrwa για την Παλαιστίνη παρέχει γενικότερη βοήθεια στα 3,6 εκατ. Παλαιστίνιους που είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα της ως πρόσφυγες και κατοικούν στον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ, την Αίγυπτο, τη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας. Η βοήθεια αφορά την παιδεία, την υγεία, τη νοσ. περίθαλψη, τη διατροφή και την ένδυση.
** Η Χαμάς είναι ισλαμική εξτρεμιστική και θεωρούμενη στον δυτικό κόσμο τρομοκρατική οργάνωση, που ιδρύθηκε το 1987. Το αρκτικόλεξο σημαίνει Ισλαμικό Κίνημα Αντίστασης [Ηarakat al Muqawama al Islamiyya]. Αποτελείται από μία πολιτική και μια στρατιωτική πτέρυγα που ονομάζεται Ταξιαρχίες [Ιζ αντ Ντιν] Αλ Κασσάμ. Σημερινός πολιτικός ηγέτης είναι ο Ισμαήλ Χανίγια, 62 ετών, και στρατιωτικός ο Γιαχία Σινουάρ. Η Χαμάς εξακολουθεί να είναι προσηλωμένη από το 1987 στον καταστατικό στόχο της, που είναι η εξαφάνιση του Ισραήλ.
*** Ο μωαμεθανός «μάρτυρας» (από τη μαρτυρία-shahada) είναι αυτός που πεθαίνει υπερασπιζόμενος τη δική του ερμηνεία του «τζιχάντ», του αγώνα για την πίστη και δίνει τη ζωή του για να υπερασπιστεί το Ισλάμ από επίθεση των απίστων. Για τους σιίτες το «μαρτύριο» συνδέεται με τη μαρτυρική εκτέλεση του εγγονού του Μωάμεθ ιμάμη Χουσεΐν στις 10 του ισλαμικού μήνα μουχαμάρ [10.10.680 μ.χ.] από άλλους μουσουλμάνους στην Καμπάλα του σημερινού Ιράκ.