Δεν ενδιαφέρονται όμως οι άνθρωποι αυτοί να μάθουν ποιο είναι το θέλημα του Θεού στο ζήτημα αυτό, γιατί στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν στον Θεό, εφόσον πιστεύουν και διακηρύσσουν τα εντελώς αντίθετα προς την Αγία Γραφή και τη διδασκαλία της Εκκλησίας. Ποιο είναι όμως, θα έλεγε κανένας το θέλημα του Θεού στο ζήτημα αυτό; Γι’ αυτό γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή και στην παράδοση της Εκκλησίας. Με βάση λοιπόν τις δύο πηγές της Ορθόδοξης πίστης μας, θα έλεγα σήμερα τα εξής:
1. Κάθε πιστός είναι ελεύθερος στο να απομακρυνθεί από τον Θεό Πατέρα και να ζήσει μακριά του μια άσκοπη ζωή. Η απομάκρυνση όμως αυτή κατά την παραβολή του Κυρίου, τον καθιστά αυτόματα δούλο του διαβόλου. Για τούτο χαρακτηρίζεται από τον Μ. Βασίλειο ως «πορεία προς θάνατον».
2. Ο Θεός, κατά τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, είναι αγάπη και για τον λόγο αυτόν αγαπά όλους τους ανθρώπους όσο αμαρτωλοί και αν είναι. Δεν αγαπά όμως τις αμαρτίες τους, αλλά ζητά από τους αμαρτωλούς να μετανοούν και να ξαναγυρίζουν κοντά του, για να τους ντύνει με τη λευκή στολή της αναμαρτησίας. Τη στάση ακριβώς αυτή έχει και η Εκκλησία, που κηρύττει τη μετάνοια των αμαρτωλών, δηλαδή την αλλαγή του νου και τη διόρθωση.
3. Ο Θεός έπλασε τη γυναίκα, κατά την εικόνα της Γένεσης, παίρνοντας ένα πλευρό του Αδάμ, ώστε να μην μπορεί ο άνδρας να ζήσει χωρίς τη γυναίκα και η γυναίκα χωρίς τον άνδρα, και αυτήν παρουσίασε στον Αδάμ και όχι έναν δεύτερο άνδρα. Ο γάμος επομένως δύο ομόφυλων ανθρώπων αποτελεί διαστροφή και επιφέρει την «οργή» του Θεού, όπως φάνηκε από την καταστροφή των Σοδόμων.
4. Η Εκκλησία από αγάπη διακηρύσσει την αλήθεια και στο ζήτημα αυτό, γιατί αγαπά όλα τα παιδιά της, βοηθώντας τους αμαρτωλούς να ξαναγυρίσουν κοντά στον Χριστό, για να επιτύχουν τη σωτηρία τους και να μην κολάζονται μακριά του αιώνια. Αντί λοιπόν οι ομοφυλόφιλοι να υπερηφανεύονται για τη στάση τους αυτή, πρέπει να μετανοούν και να ζουν στο εξής σύμφωνα με το θέλημα του Θεού και όχι σύμφωνα με τις αρρωστημένες σχέσεις τους, που από τον απόστολο Παύλο χαρακτηρίζονται ως «Ασχημοσύνη» (Ρωμ. 1,27).
5. Τα παιδιά θέλουν την αγάπη και των δύο γονιών τους και για τούτο από πολύ μικρά τρέχουν στις αγκαλιές πότε του πατέρα και πότε της μητέρας τους, ενώ σε διαφορετική περίσταση νιώθουν σαν ορφανά, που πολλές φορές αναζητούν για χρόνια πολλά τον πατέρα τους ή τη μητέρα, που για κάποιον λόγο είχαν χάσει.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, για μας, κάθε διαφορετική στάση στα ζητήματα αυτά, αποτελεί έγκλημα σοβαρότατο εναντίον όχι μονάχα της Εκκλησίας, αλλά και των ίδιων των αμαρτωλών, που δεν είναι δυνατόν να σωθούν παραμένοντας μακριά από τον Θεό με την αμετανοησία τους.