Τι λάθος μπορεί να προσάψει η εξουσία στους οργισμένους νέους όταν βλέπουν το κράτος, την κυβέρνηση, στην εποχή της τεχνητής νοημοσύνης να γαντζώνεται στο ανθρώπινο λάθος, όταν με υπουργική διάταξη καθρέφτη προώθησε αυτό το άτομο; Το τραγικότερο όμως είναι η αποσιώπηση της επί επταετία αβελτηρίας του στη με πολλά εκατομμύρια χρηματοδοτημένη από την ΕΕ τοποθέτησης, της περιώνυμης τηλεδιοίκησης των συρμών. Οδηγείται η νεολαία στην πίστη των θεσμών, στο αποκούμπι της δικαιοσύνης ή στην απαξία τους; Οι ψηφοφόροι, που εξέλεξαν και πάλι στις Σέρρες τον πρώην υπουργό, αναρωτήθηκαν ποτέ αν σταύρωσαν ψυχικά χαροκαμένους συγγενείς των νεκρών; Επιτέλους, ο πιθανός κολασμός από τη θέμιδα της δικαιοσύνης ενός υπουργού, πέρα από μία σταγόνα δικαίωσης των κακότυχων συγγενών, συμβάλλει παραδειγματικά στην πρόληψη άλλης εγκληματικής αμέλειας, πολλώ δε μάλλον όταν για αυτές κάνει λόγο ο Ευρωπαίος εισαγγελέας μετά τον τοπικό εφέτη ανακριτή μας.
Αντί για αυτό η πρεμούρα της ...εξεταστικής (λέμε τώρα) να αποκλείσει ευθύνες των πολιτικών προσώπων και διοικητικών. Μ’ αυτήν την απαξία των θεσμών από το Μαξίμου (βλέπε και θυμήσου αγαπητέ αναγνώστη την υπόθεση των υποκλοπών) καπάκι ήρθε και ο εξευτελισμός του πρόσφατα ψηφισθέντα νόμου της επιστολικής ψήφου των αποδήμων Ελλήνων, αλλά για τον πρωθυπουργό μας... σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου! Τέλος πάντων προς τα πού βαδίζει μία κοινωνία, όταν και το πένθος ακόμη δίνει αφορμή για διχασμό; Αξίζει περισσότερο το πολιτικό κόστος από τις ψυχές των 57 νέων και τον άμετρο πόνο που προκλήθηκε; Με το δήθεν και τάχα της αλαζονείας πολλούς μπορείς να παραπλανήσεις πολλές φορές, αλλά όχι για πάντα. Τι λες αγαπητέ πολίτη; Μήπως ήρθε η ώρα να αντιδράσεις;