Του Γιώργου Δελαστίκ
Ευθέως τίθεται το ερώτημα: Μπορεί το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη να γίνει το νέο κόμμα της Κεντροαριστεράς που θα αντικαταστήσει το αποσυντιθέμενο ΠΑΣΟΚ του Ευάγγελου Βενιζέλου; Επιπροσθέτως, μπορεί ο ίδιος ο κατά γενικήν ομολογία συμπαθέστατος ως τηλεοπτική προσωπικότητα Σταύρος Θεοδωράκης να γίνει ο καθ’ υπερβολήν «Ανδρέας Παπανδρέου» της σημερινής εποχής;
Σίγουρα ούτε οι στενότεροι υποστηρικτές δεν θεωρούν τον ηγέτη του Ποταμιού πολιτική προσωπικότητα συγκρίσιμης εμβέλειας με εκείνη του Ανδρέα Παπανδρέου. Μια τέτοια σύγκριση είναι σίγουρα αδιανόητη. Όχι, ο Σταύρος Θεοδωράκης δεν είναι κατά κανένα τρόπο ο «Ανδρέας του 21ου αιώνα».
Ούτε φυσικά και το Ποτάμι, το οποίο στερείται πολιτικών θέσεων και κοιτάζει προς τα πού φυσάει ο άνεμος για να δει αργότερα αν θα πει κάτι και τι, είναι δυνατόν να συγκριθεί με το ΠΑΣΟΚ, ιδίως κατά την περίοδο ίδρυσης και αρχικής διακυβέρνησής του, πριν εκφυλιστεί τα τελευταία χρόνια.
Οι θέσεις του ΠΑΣΟΚ το 1976 και η κυβερνητική πολιτική που άσκησε τη δεκαετία του 1980 εξέφραζαν τις ελπίδες ενός ολόκληρου λαού. Το μαγευτικό και ταυτόχρονα ακαθόριστο σύνθημα της «αλλαγής» που επέτρεπε στον κάθε Έλληνα να ονειρεύεται και η οικονομική πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου που βελτίωσε θεαματικά το βιοτικό επίπεδο όλων των Ελλήνων, άλλαξαν προς το καλύτερο την Ελλάδα και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα χόρτασαν ψωμί για πρώτη φορά.
ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ Ο ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ
Το να συγκρίνει όμως κανείς τον Σταύρο Θεοδωράκη με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το Ποτάμι με το κραταιό ΠΑΣΟΚ του ιδρυτή του συνιστά δόλια μεθόδευση. Ο λόγος είναι απλούστατος: Μήπως είναι δυνατόν να συγκριθεί ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, ο Ευ. Βενιζέλος, με τον Ανδρέα; Ούτε κατά διάνοια! Κάτι τέτοιο θα ήταν ιεροσυλία!
Ο Σταύρος Θεοδωράκης όμως και το Ποτάμι του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και το διαλυόμενο, τραγικά φθαρμένο ΠΑΣΟΚ του θα αναμετρηθεί στις ευρωεκλογές και ίσως και στις επόμενες βουλευτικές εκλογές.
Το ερώτημα επομένως που προκύπτει αυτή τη στιγμή είναι εντελώς διαφορετικό: Ποιος μπορεί να προσελκύσει περισσότερους κεντροαριστερούς ψηφοφόρους, ο Σταύρος Θεοδωράκης στο Ποτάμι ή ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ;
Όποιος από τους δύο νικήσει σε αυτή την ιδιότυπη πολιτική μονομαχία θα ηγεμονεύσει, έστω και προσωρινά, στο χώρο της Κεντροαριστεράς.
Ο Βενιζέλος είναι ο πολιτικός αντίπαλος του Θεοδωράκη, δεν είναι ο Ανδρέας! Με δεδομένο δε ότι το ΠΑΣΟΚ δείχνει να διαλύεται, δεν είναι καθόλου απίθανο το μέχρι χθες ανύπαρκτο Ποτάμι να υπερισχύσει του κάποτε πανίσχυρου ΠΑΣΟΚ, το οποίο μόλις προ πενταετίας είχε πάρει το 44% και μέσα σε μια τριετία καταποντίστηκε στο 12% σε βουλευτικές εκλογές, με το τραγικό ποσοστό να φαντάζει... ασύλληπτα υψηλό σε σχέση με αυτό που όλοι αναμένουν να πάρει στις ευρωεκλογές!
ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΨΗΦΟΦΟΡΟΙ
Δύο είναι οι κύριες δεξαμενές ψηφοφόρων του Ποταμιού. Η πρώτη και λιγότερο σημαντική είναι οι ψηφοφόροι που έχουν απομείνει στο ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι αντιστοιχούν σε μονοψήφιο ποσοστό! «Τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του», που λέει και ο λαός μας.
Η δεύτερη και κατ’ εκτίμηση σαφώς σοβαρότερη δεξαμενή ψηφοφόρων για το Ποτάμι, άγνωστης ωστόσο δυναμικότητας μέχρι να υπάρξει η πρώτη καταγραφή της στις ευρωεκλογές, είναι οι απολίτικες νέες και νέοι που δεν θα ψήφιζαν καθόλου στις εκλογές, αλλά ενδέχεται να συγκινηθούν και να το πράξουν εξαιτίας της συμπαθούς τηλεοπτικής εικόνας του Στ. Θεοδωράκη. Πόσες δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες νέους αυτής της κατηγορίας θα μπορέσει να προσελκύσει το Ποτάμι πρέπει πρώτα να το δούμε στις κάλπες με τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και στη βάση αυτής να αρχίσουμε να συζητάμε.
Σωστά κάνει ο Θεοδωράκης και δεν υιοθετεί καμιά πολιτική θέση γιατί οι απολίτικοι νέοι καθόλου δεν ενδιαφέρονται για το τι λέει στα διάφορα θέματα, τους αρκεί η θετική εικόνα του στην τηλεόραση.
ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΚΟΜΜΑ
Όσο και αν προσπαθεί να το συγκαλύψει ο Στ. Θεοδωράκης, το Ποτάμι που έφτιαξε είναι ένα καθαρά μνημονιακό, συστημικό κόμμα του κατεστημένου. Γι’ αυτό άλλωστε και το προβάλλουν και το στηρίζουν όχι μόνο όλες οι μεγάλες εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια που μέχρι πρότινος στήριζαν και στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τηλεοπτικοί σταθμοί που έχουν δεξιό, συντηρητικό κοινό (ΑΝΤ1, STAR, ΣΚΑΪ).
Έσπευσε εξάλλου να δηλώσει - απαιτώντας να μην αποδοθεί η δήλωση σε αυτόν παρά στο... «περιβάλλον» του! - ότι είναι έτοιμος να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. Δεν νομίζουμε πάντως ότι θα του δοθεί η δυνατότητα να συνεργαστεί με τη Ν.Δ. σε κυβερνητικό επίπεδο. Η ελπίδα του να παίξει το Ποτάμι το ρόλο της... «τσόντας» σε κυβέρνηση Ν.Δ., ρόλο που τώρα παίζει το ΠΑΣΟΚ του Ευ. Βενιζέλου, θα αποδειχθεί φρούδα, όπως όλα δείχνουν.
Πέρα από τις δήθεν δημοσκοπικές φαιδρότητες που κοντεύουν να βγάλουν το Ποτάμι... αξιωματική αντιπολίτευση (!), η ουσία είναι ότι το κόμμα αυτό είναι εκλογικά ανύπαρκτο, αφού δεν έχει κατεβεί καν σε οποιαδήποτε εκλογική αναμέτρηση - και πώς να κατέβαινε αφού δεν είχε ιδρυθεί;
ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΤΟ 5%
Προτού... κυβερνήσει (!) λοιπόν τη χώρα, το Ποτάμι πρέπει να υπάρξει πρώτα - πρώτα και εκλογικά. Αυτό πρέπει να γίνει σε δύο μήνες από τώρα και δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Άλλο πράγμα η συγκέντρωση ψηφοδελτίων στην κάλπη και εντελώς άλλο πράγμα τα κατά φαντασίαν ποσοστά του Ποταμιού που του δίνουν απλόχερα οι ισχυροί οικονομικοί κύκλοι που το στηρίζουν μέσω των φίλα προσκείμενων εκδοτών και καναλαρχών.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, θα συνιστούσε τεράστια επιτυχία για το Ποτάμι που πρωτοεμφανίζεται σε εκλογική αναμέτρηση, αν κατόρθωνε να συγκεντρώσει ποσοστό γύρω στο 5%. Καθόλου εύκολο δεν είναι αυτό. Θα καταστεί μάλιστα εξαιρετικά δύσκολη η επίτευξη αυτού του στόχου ενδεχομένως, αν δεν ηγηθεί του ευρωψηφοδελτίου του Ποταμιού ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης, ο οποίος αποτελεί το μοναδικό πραγματικό πλεονέκτημα για το κόμμα αυτό. Οι ευρωκάλπες βεβαίως είναι αυτές που θα άρουν κάθε αμφιβολία ή αβεβαιότητα για την εκλογική επιρροή του Ποταμιού. Θα έχουμε έτσι μέσω του αποτελέσματος των ευρωεκλογών ένα υπαρκτό δεδομένο για να εδράζονται οι αναλύσεις για το μέλλον του κόμματος αυτού.
Αν πάντως το Ποτάμι πάρει όντως 5% στις ευρωεκλογές και μάλιστα χωρίς τον Σταύρο Θεοδωράκη υποψήφιο ευρωβουλευτή, τότε θα διεκδικήσει με αξιώσεις να απορροφήσει όλο το ΠΑΣΟΚ που έχει απομείνει στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, κάνοντας άλμα σε διψήφιο ποσοστό.
Η ΑΧΙΛΛΕΙΟΣ ΠΤΕΡΝΑ
Από τη στήριξη που παρέχεται στο Ποτάμι, είναι εξόφθαλμο ότι έχουμε να κάνουμε με ένα κόμμα στην υπηρεσία του υφιστάμενου πλέγματος οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων. Αυτό δεν συνιστά καθόλου πρόβλημα για την εκλογική επιρροή του Ποταμιού. Το αντίθετο. Πλεονέκτημα είναι, όχι μειονέκτημα.
Άλλο είναι το πρόβλημα του κόμματος του Σταύρου Θεοδωράκη και είναι πολύ σημαντικό. Δεν αποκλείεται μάλιστα καθόλου να αποδειχθεί ακόμη και μοιραίο για την πολιτική του επιβίωση.
Το Ποτάμι είναι ένα ακόμη κεντροαριστερό πολιτικό μόρφωμα που τάσσεται υπέρ του Μνημονίου. Είναι εκπληκτική η πολιτική δειλία των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών να δημιουργήσουν σε οποιαδήποτε χώρα έστω και ένα αντιμνημονιακό κεντροαριστερό κόμμα ή έστω να ταχθεί κάποιο υφιστάμενο σοσιαλιστικό κόμμα κατά του Μνημονίου!
Σε αντίθεση με τη Δεξιά, η οποία σε πληθώρα χωρών της Ε.Ε. πρωτοστατεί στον αντιμνημονιακό-αντιγερμανικό αγώνα (Γαλλία, Ιταλία, Ολλανδία, Ουγγαρία κ.λπ.) με ισχυρότατες συνιστώσες της που μάλιστα διεκδικούν να γίνουν πρώτο κόμμα στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, οι σοσιαλιστές και οι σοσιαλδημοκράτες αποδεικνύονται πλήρως ελεγχόμενοι από το Βερολίνο και υποταγμένοι εντελώς στην πολιτική του.
Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη εντάσσεται απολύτως στην κατηγορία αυτή. Έτσι όμως μειώνεται δραστικά η εκλογική του απήχηση. Οδηγεί σε αδιέξοδο τον πρώην ψηφοφόρο του ΠΑΣΟΚ που έχει καταστραφεί η ζωή του από τη μνημονιακή πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου και του Ευάγγελου Βενιζέλου.
Τον ωθεί να ψηφίσει ΣΥΡΙΖΑ αν είναι προοδευτικός ή Ανεξάρτητους Έλληνες και Χρυσή Αυγή, αν είναι συντηρητικός. Πολιτικοποιημένος ψηφοφόρος πάντως που φεύγει από το ΠΑΣΟΚ οργισμένος, αποκλείεται να ψηφίσει Ποτάμι ως ισχυρή τάση.
