ΤΗ ΜΑΝΑ που είναι η οικονομία του Θεού για να παίρνει η ανθρώπινη ζωή συνέχεια και να δικαιώνεται η ανθρώπινη ύπαρξη, δεν την έκαναν μόνο θέμα διδασκαλίας, αλλά και ύμνο και εικόνα. Τη ζωντάνεψαν ζωγράφοι με τα έργα τους και την τραγούδησαν ποιητές με τα ποιήματά τους, που υψώνουν την ψυχή μας σε ένα ευλαβικό προσκύνημα προς την επίγεια θεότητα, τη μικρή Παναγία, που λέγεται ΜΑΝΑ και που είναι πηγή χαράς και ευδαιμονίας, συμπαράστασης και βοηθός των παιδιών - και όχι μόνο - που είναι η ελπίδα, η παρηγοριά, η καταφυγή και το απάνεμο λιμάνι στις δυστυχίες και στις μπόρες της ζωής, το στήριγμα και το θεμέλιο της οικογένειας, της κοινωνίας και γενικά της ύπαρξής μας και συνέχεια του κόσμου.
Εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ποίηση, για τη ΜΑΝΑ, στη γλυκεά αλλά συγχρόνως δραματική και τραγική μοίρα της, που με την αυτοθυσία της την παροιμιώδη, έγινε θρύλος σ' όλον τον κόσμο με αποκορύφωμα την Ιησουική της θυσία με το συμβολικό ποίημα του Γάλλου ποιητή ΖΑΝ ΡΙΣΠΕΝ:
Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
Ένα παιδί μοναχοπαίδι αγόρι, αγάπησε μιας μάγισσας κακιά την κόρη. Τρανός ο πόνος της μάνας και τρανή η θλίψη, για το σπλάχνο της που θα της λείψει.
Δεν αγαπώ του λέει' γω παιδιά, μα αν θέλεις να σου δώσω το φιλί μου, της μάνας να μου φέρεις την καρδιά, να ρίξω να τη φάει το σκυλί μου!
Τρέχει ο γιος και τη μάνα του σκοτώνει, και την καρδιά της τραβάει και ξεριζώνει. Τρέχει να την πάει μα σκοντάφτει και πέφτει ο νιος κατάχαμα με δαύτη!
Κυλάει ο νιος και η καρδιά κυλάει και την ακούει να κλαίει και να μιλάει! Μιλάει η ΜΑΝΑ στο παιδί της λέει! Εκτύπησες αγόρι μου και κλαίει!
ΜΑΝΑ - Όνομα γλυκό
ΜΑΝΑ, τι όνομα γλυκό σαν παιδικό παραμύθι τρυφερό, μικρό στην κούνια φωνάζει, μάνα λέει και μάνα κράζει.
Μια φωνή κραυγάζει στην ψυχή μια φωνή καλπάζει μες το παιδί, είναι η ελπίδα, η μητρική στοργή, που τη γλύκα της ζωής μας την κάνει αιώνια κι αληθινή.
Αν ήσουν αστέρι μάνα
θα ήσουν το πιο φωτεινό,
ενώ είσαι το μόνο μονοπάτι
που μου δείχνεις τον δρόμο το σωστό.
Κέλλυ Βασ. Ρούντου μαθήτρια Γ' Γυμνασίου
