* Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα

 

Παραμένει ακόμη αδιευκρίνιστο αν το «ατύχημα» με τον αποπεμφθέντα Πρόεδρο του «Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου» (ΤΑΙΠΕΔ) Στ. Σταυρίδη, ήταν όντως «ατύχημα» (βλακεία, ατόπημα, ή όπως αλλιώς θέλετε να το αποκαλέσετε) ή «ευτύχημα» για τη δικομματική κυβέρνηση του Αντώνη Σαμαρά και κυρίως για τους δανειστές της χώρας.

Τα γεγονότα είναι λίγο πολύ γνωστά.

Μιάμιση ώρα μετά την υπογραφή της συμφωνίας για την πώληση του ΟΠΑΠ στον Δημ. Μελισσανίδη, ο Πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Στ. Σταυρίδης επέλεξε συνειδητά να ταξιδέψει για την Κεφαλονιά με το ιδιωτικό αεροσκάφος του επιχειρηματία και μάλιστα διοχέτευσε στη δημοσιότητα και σχετική φωτογραφία.

«Με τη δική μου λογική, δεν ήταν μεμπτό, ήταν πρακτικό», είπε ο κ. Σταυρίδης, προσθέτοντας ότι «ήταν επιλογή και όχι αφέλεια να ταξιδέψω με το αεροπλάνο του κ. Μελισσανίδη» και σημείωσε:

«Ο κ. Στουρνάρας ήταν παρών στις υπογραφές για την πώληση του ΟΠΑΠ. Μετά, καθώς τρώγαμε ένα καναπεδάκι, με ρώτησε ο κ. Μελισσανίδης πώς θα επέστρεφα στην Κεφαλονιά. Είπα, με το αυριανό αεροπλάνο και μου πρότεινε να με μεταφέρει».

Είναι προφανές ότι ο μεν κ. Σταυρίδης θεώρησε εαυτόν κολακευμένο, εκ της προτάσεως, ο δε κ. Μελισσανίδης έκρινε πως «βρε αδελφέ δεν έγινε και τίποτα» αν ένας δημόσιος υπάλληλος μετακινηθεί, σαν να ήταν υπάλληλος των επιχειρήσεων του, με το ιδιωτικό αεροσκάφος του αφεντικού (του), αφού μάλιστα είναι γνωστό και εκ του παρελθόντος ότι ακόμη και επιφανείς πολιτικοί έχουν κάνει τις διακοπές τους σε κρουαζιερόπλοια φίλων τους επιχειρηματιών ή έχουν μετακινηθεί με τα ιδιωτικά τους αεροσκάφη.

«Και τι έγινε;».

Αυτό προφανώς το ερώτημα έθεσε στον εαυτό του ο επιχειρηματίας, καθώς γνώριζε πως η απάντηση ήταν αυτονόητη: Ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Όπως συνέβαινε όλα τα χρόνια. «Εμείς οι επιχειρηματίες είμαστε τα αφεντικά και μπορούμε να μεταφέρουμε με τα σκάφη μας όποιον θέλουμε, σαν να είναι υπάλληλός μας».

Μετά τη γνωστοποίηση της φωτογραφίας του Στ. Σταυρίδη, με την αεροσυνοδό – υπάλληλο του επιχειρηματία, η κυβέρνηση σαν να την τσίμπησε μύγα αποφάσισε να τον αποπέμψει, καθώς μάλιστα, όπως διέρρευσε στα ΜΜΕ, ήταν δυσαρεστημένη μαζί του λόγω των χαμηλών επιδόσεών του στον τομέα των αποκρατικοποιήσεων, ιδιαίτερα δε μετά το ναυάγιο με την πώληση της ΔΕΠΑ.

Προφανώς αυτή τη δυσαρέσκεια τη γνώριζε ο κ. Σταυρίδης, ο οποίος δήλωσε, μετά την απομάκρυνσή του, ότι αυτή η απόφαση «είναι σεβαστή, αλλά κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει όλα τα κριτήρια», δήλωση η οποία ερμηνεύθηκε ότι εμπεριείχε το υπονοούμενο ότι ο πραγματικός λόγος της αποπομπής του ήταν άλλος και όχι αυτός για τον οποίο καρατομήθηκε, δηλαδή, ότι ήταν εμπόδιο στα κυβερνητικά σχέδια…

Η αντιπολίτευση ξεσηκώθηκε, κάνοντας λόγο για σκάνδαλο, οι φιλοκυβερνητικές εφημερίδας περιορίστηκαν σε κείμενα του στυλ «εντάξει ήταν ατυχής επιλογή, αλλά ας μην λαϊκίζουμε τόσο πολύ», αλλά όλοι παρέκαμψαν το γεγονός ότι ο κ. Σταυρίδης είναι ο τέταρτος επικεφαλής του ΤΑΙΠΕΔ, που ξηλώνεται (στα δύο χρόνια λειτουργίας του Ταμείου έχουν παραιτηθεί οι Πρόεδροι Γιάννης Κουκιάδης και Τάκης Αθανασόπουλος και ο διευθύνων σύμβουλος Κωνσταντίνος Μητρόπουλος) ενώ γερμανικά έντυπα, όπως η «Die Welt» και το «Spiegel», μίλησαν, επίσης, για σκάνδαλο, αλλά και για «νέο πισωγύρισμα στα σχέδια εξυγίανσης της ελληνικής κυβέρνησης».

Και εδώ βρίσκεται, σύμφωνα με τη μνημονιακή λογική, η ουσία της υποθέσεως, με το «ατύχημα» του Στ. Σταυρίδη.

Στο πισωγύρισμα.

Δηλαδή, στο γεγονός ότι η δημόσια περιουσία, τα φιλέτα του δημοσίου, η περιουσία του ελληνικού λαού, δεν εκποιούνται με την ταχύτητα με την οποία θα επιθυμούσαν οι δανειστές μας.

«Δεν είναι μόνον η αίσθηση αναξιοπιστίας που αναπόφευκτα εκπέμπουν αυτές οι εξελίξεις, αλλά εξίσου σημαντική είναι η ζημία που προκαλούν σε ό,τι αφορά την ουσία, καθώς δυσχεραίνουν το έργο του Ταμείου, που είναι η όσο το δυνατόν ταχύτερη και με τα μεγαλύτερα έσοδα για τα κράτος προώθηση ιδιωτικοποιήσεων», έγραψε στην «Καθημερινή» ο Αθανάσιος Έλις, με εμφανή μνημονιακή λογική, θυμίζοντας ότι υπάρχουν «πολύπλοκες λεπτομέρειες των ιδιωτικοποιήσεων που «τρέχουν», στην προκειμένη περίπτωση, από τα λιμάνια, τα τρένα και τα ξενοδοχεία μέχρι την αμυντική βιομηχανία, τη ΔΕΠΑ και πολλές άλλες».

Και εδώ ανακύπτει ένα ερώτημα, που σχετίζεται με το πώς θα ξεπεραστούν αυτές οι «πολύπλοκες λεπτομέρειες».

«Ο Σταυρίδης και το γερμανικό κόλπο», ήταν ο τίτλος της «Ελευθεροτυπίας», με την πρόσθετη επεξήγηση ότι «το «ατύχημα» με τον πρόεδρο του ΤΑΙΠΕΔ φέρνει σε πλεονεκτική θέση το σχέδιο για αρπαγή της ελληνικής περιουσίας».

Άλλωστε, το Βερολίνο πιέζει την Αθήνα για ταχύτερες διαδικασίες στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και κυρίως στον πιο άμεσο έλεγχο των διαδικασιών από τους Γερμανούς, καθώς η Καγκελάριος Μέρκελ και ο Υπουργός της επί των Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχουν εδώ και καιρό καταστήσει σαφείς τις προθέσεις τους στην ελληνική κυβέρνηση για ένα ΤΑΙΠΕΔ «ειδικού σκοπού», ακόμα και ιδιωτικό», έγραψε η «Ελευθεροτυπία».

Η δε ιστοσελίδα «Antinews», που απηχεί τις απόψεις των σκληρών του Μεγάρου Μαξίμου, υπό τον τίτλο «ερωτήματα για την υπόθεση Σταυρίδη και στο βάθος οι Γερμανοί» έγραψε τα εξής χαρακτηριστικά:

«Οι καθυστερήσεις στο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων ήταν μεγάλες και οι βολές εντός και εκτός Ελλάδας για το έργο του ΤΑΙΠΕΔ είχαν πυκνώσει. Και λέμε και εκτός Ελλάδας διότι και οι Γερμανοί φαίνεται να είχαν ενοχλήσει την ελληνική κυβέρνηση και ζητούσαν αλλαγές. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι οι τροϊκανοί είχαν ζητήσει να μπουν δικοί της άνθρωποι στο ΤΑΙΠΕΔ, να ελέγχουν, δηλαδή, οι ίδιοι την πορεία των αποκρατικοποιήσεων καθώς έβλεπαν ότι η Αθήνα σπεύδει βραδέως. Οι Γερμανοί θέλουν προφανώς να πουλήσουν γρήγορα ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, λιμάνια, αεροδρόμια, τη ΔΕΠΑ, μια σειρά από ακίνητα όπως το Ελληνικό και η παρούσα διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ καθυστερούσε δραματικά. Φέρεται, λοιπόν, τώρα μετά την απομάκρυνση του κ. Σταυρίδη να ζητούν διοίκηση ελεγχόμενη από Βερολίνο και Βρυξέλλες. Όχι κατ’ ανάγκη με… ξενικό όνομα, αλλά σίγουρα έναν δικό τους άνθρωπο».

Και αυτό, σε τελική ανάλυση, θα σημάνει τη μετατροπή του «ατυχήματος» Σταυρίδη σε «ευτύχημα» για την Τρόικα και τους δανειστές.