Του Χρήστου Τσαντήλα
ΣΤΟΝ πλανήτη ολόκληρο κι αν ψάξεις, ειδικό να ψυχολογήσει εμάς τους Έλληνες, αποκλείεται να βρεις... Πώς γίνεται, την Τρίτη να είναι καλή η Δημοκρατία, την Τετάρτη να μην είναι, την Πέμπτη να είναι και να μην είναι, και την Παρασκευή να έχει... καταλυθεί; Λειτουργούμε μου φαίνεται, ως... κοπάδι σε πανικό! Τελικά έκαναν ή δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους οι δικαστές, με την (ποινική) υπόθεση της Χρυσής Αυγής; Πότε διαπράττει αδίκημα ένας άνθρωπος; Το ίδιο ισχύει για όλους τους πολίτες; Είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο;
ΜΟΝΟ στην Ελλάδα συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Στο μεταξύ ολόκληρος ο πλανήτης ασχολείται με μας. Τη χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία. Όπου μπορεί ο καθείς να λέει ό,τι θέλει και να συμπεριφέρεται όπως θέλει. Όπου μπορεί ο βουλευτής, όχι μόνο να νομοθετεί, προδιαγράφοντας την τύχη των πολιτών, αλλά και να τους... κλωτσάει στον δρόμο!
ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ, που ενώ μπορεί να ανέχεται να τον... χαστουκίζουν οι βουλευτές του, δεν... σηκώνει μύγα στο σπαθί του στα υπόλοιπα... Α, όλα κι όλα... «Ειδικοί» σε όλα τα θέματα. Μια χώρα με... εκατομμύρια παντογνώστες! Έτσι, όταν προκύπτει θέμα οικονομικό, γινόμαστε όλοι οικονομολόγοι, όταν αυτό έχει να κάνει με τη δημόσια υγεία, όλοι γιατροί με ντοκτορά κιόλας, όταν κάτσει θέμα που αφορά στην εκπαίδευση, όλοι καθηγητές, ακόμα και με τη δικαιοσύνη, όπως τώρα τελευταία, όλοι... εισαγγελείς και δικαστές! Έχουμε και άλλα πολλά κουσούρια βεβαίως. Είμαστε βιαστικοί και ανυπόμονοι. Θερμόαιμοι με αντιδράσεις της στιγμής. Και ποτέ δεν αναγνωρίζουμε το λάθος μας. Είτε είναι δικό μας, είτε των άλλων. Όλα ή άσπρο ή μαύρο. Δύσκολα ασπρόμαυρο...
ΕΧΟΥΜΕ νόμους δημοκρατικούς που όμως μπορεί να ανατρέψουν ακόμα κι αυτή τη λογική! Χειριζόμαστε δύσκολες υποθέσεις, (οι πολιτικοί μας δηλαδή) με χαρακτηριστική προχειρότητα. Αν χειροδικήσω σε υπουργό, ή αστυνομικό στον δρόμο και με ακούσουν 2-3 άτομα, αμέσως θα με συλλάβουν. Αν ως βουλευτής, το κάνω μπροστά στις κάμερες και με ακούσουν εκατομμύρια άνθρωποι, δεν με πειράζει κανείς! Αυτά τα πρωτόγνωρα πράγματα είναι που μάζεψαν τα συνεργεία όλων των μεγάλων ξένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης στην Αθήνα, να ξημεροβραδιάζονται μαζί με τους ντόπιους συναδέλφους τους, έξω από Αστυνομίες, Δικαστήρια και φυλακές.
Για πρώτη φορά υπόδικοι, φερόμενοι ως δράστες, για κακουργηματικά αδικήματα, θα μπορούν (ως βουλευτές) να... νομοθετούν! Είναι τόσο προηγμένη αυτή η έκδοση της Δημοκρατίας, είναι τόσο πολύπλοκη και ελαστική, ώστε να κινδυνεύουμε επειδή μπερδευόμαστε στην ερμηνεία της!
Πάντως, όχι αδίκως, γίναμε το επίκεντρο της διεθνούς ειδησεογραφίας, τα μεγάλα ξένα κανάλια επενδύουν σε διαφημίσεις στις εκπομπές τους γύρω από τα "ελληνικά γεγονότα", οι διευθυντές τους τρελαίνονται για πλάνα που περιέχουν βία, πολιτικούς με χειροπέδες, κλοτσοπατινάδες στο δρόμο, «ζωντανές» μεταγωγές, καμουφλαρισμένους αστυνομικούς, κυνηγητό με δημοσιογράφους, κάμερες και μοτοσικλέτες, όπλα, κράνη σημαίες και ασπίδες. Στην καρδιά της Αθήνας κάτω από την Ακρόπολη, στο λίκνο του πολιτισμού.
Και όλα αυτά τη στιγμή που οι αρχηγοί των κομμάτων της (συγ)κυβέρνησης της χώρας, το έχουν ρίξει στο... σουλάτσο και παρακολουθούν τα ιστορικά γεγονότα από τις αίθουσες VIP των αεροδρομίων της Αμερικής. Το καράβι πάει μόνο του στη φουρτούνα που έφερε η οικονομική (και όχι μόνο) κρίση, ή μου φαίνεται;
ΟΣΟ για τη δημοκρατία, θα πρέπει ο καθένας μας να μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα: Τι γίνεται όταν ένας πολίτης, σε ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση, κλωτσήσει στον δρόμο έναν βουλευτή του ελληνικού Κοινοβουλίου; Γιατί όταν συμβεί το αντίθετο, ξέρουμε πολύ καλά. Απολύτως τίποτα!
