Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Με την πλάτη στον τοίχο βρίσκεται, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις και παρά τις περί του αντιθέτου δημόσιες διακηρύξεις του, τους φραστικούς λεονταρισμούς και τις (πέρα από κάθε όριο) επιθέσεις του εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
Δεν είναι τυχαίο πως στο Μέγαρο Μαξίμου, έστω κι αν ο Ευ. Βενιζέλος δηλώνει πως το ΠΑΣΟΚ είναι ο εγγυητής της κυβερνητικής σταθερότητας, ανησυχούν γι’ αυτήν ακριβώς τη σταθερότητα (με δεδομένο μάλιστα το γεγονός ότι μέχρι στιγμής δεν έχουν εμφανιστεί οι «βουλευτές – μαξιλάρια» που θα στηρίξουν την κυβέρνηση) καθώς εκτιμούν ότι ο κυβερνητικός εταίρος των «γαλάζιων» είναι ο αδύναμος κρίκος, στο δε εσωτερικό των «πρασίνων» η κατάσταση είναι έκρυθμη, αν λάβει κανείς υπόψη του τις διεργασίες που συντελούνται στο συγκεκριμένο χώρο.
Έχει καταστεί εμφανές ότι ο Ευ. Βενιζέλος προσπαθεί να κερδίσει χρόνο και έχει αυτοαναγορευθεί σε παράγοντα σταθερότητας, αν και γνωρίζει ότι οι «γαλάζιοι» κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία και τον στηρίζουν στις επιθέσεις του δέχεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, στη δε ομιλία του στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του κόμματος, επανέλαβε ότι «χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει η μεγάλη δημοκρατική παράταξη στο σύνολό της, δεν υπάρχει εθνική ενότητα και σταθερή πορεία του έθνους. Χωρίς το ΠΑΣΟΚ δεν υπάρχει έξοδος από την κρίση, ούτε η παρακαταθήκη που δημιουργεί ο λαός με τις θυσίες του».
Οι ανωτέρω επισημάνσεις Βενιζέλου δεν λαβαίνουν, όμως, υπόψη τους την κατιούσα την οποία έχει λάβει δημοσκοπικά το κόμμα του, ενώ είναι καταφανής η προσπάθειά του να ταυτίσει την πορεία της χώρας, με τη σταθερότητα της παρούσης μνημονιακής κυβερνήσεως, όπως και το κόμμα του με τη «μεγάλη δημοκρατική παράταξη», οι δε κατά καιρούς αναφορές του ότι είναι αυτός και το ΠΑΣΟΚ που απέτρεψαν την «εξ εφόδου κατάληψη της εξουσίας» από τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν ευσταθούν.
Και δεν ευσταθούν για τον πολύ απλό λόγο ότι η σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση, μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών, διεκδίκησε και διεκδικεί την εξουσία και όχι με επαναστατικές διαδικασίες, που θα μπορούσαν να τεκμηριώσουν την «περί εξ εφόδου» προσπάθεια καταλήψεως της εξουσίας, την οποία (εξουσία) ο Ευ. Βενιζέλος ταυτίζει, επίσης, με τον εαυτό του και το κόμμα του.
Ο Ευ. Βενιζέλος έχει βρεθεί στο στόχαστρο όχι μόνο του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος επιδιώκει την κυβερνητική φθορά, αλλά και επιφανών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, μεταξύ των οποίων και αυτών του «παπανδρεϊκού μπλοκ», που είτε πιστεύουν ότι κόμμα με τον σημερινό του αρχηγό «δεν τραβάει», είτε γιατί αντιλαμβάνονται πως το ΠΑΣΟΚ που γνώριζαν δεν υπάρχει πια (και μερικοί εξ αυτών εγκαταλείπουν το βυθιζόμενο σκάφος) είτε γιατί θεωρούν ότι το συγκεκριμένο κόμμα δεν έχει πια λόγο υπάρξεως, αφού έχει ταυτιστεί πλήρως με τη ΝΔ, της οποίας έχει ουσιαστικά μετατραπεί σε συνιστώσα.
Ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να κερδίσει χρόνο, ποντάρει στην Ελληνική Προεδρία στην ΕΕ, είναι, όμως, προφανές ότι δεν μπορεί να ποντάρει στις δικές του δυνάμεις και έτσι στις προσεχείς ευρωεκλογές επέλεξε να «κρυφτεί» στους συνδυασμούς που Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος, μια επιλογή η οποία ήδη αμφισβητείται.
Κι επειδή υπάρχει η Κίνηση των «58» (για την ανασύσταση της Κεντροαριστεράς) αλλά και οι διάφορες κινήσεις μέσα στο ΠΑΣΟΚ, όπως αυτή των «11», αλλά και κάποιοι «ελεύθεροι σκοπευτές;», που θέτουν θέμα ηγεσίας αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, ο Ευ. Βενιζέλος επιχείρησε να βάλει φρένο στα σενάρια αυτά και διαμήνυσε ότι μόνο την αποχώρησή του από το τιμόνι του κόμματος δεν σκέφτεται και ότι αντιθέτως θεωρεί ότι το πρωτεύον είναι η σημερινή κυβέρνηση να προσπαθήσει να εξαντλήσει την τετραετία ή έστω το μεγαλύτερο τμήμα της.
Δεν είναι δε συμπτωματικό ότι ο Ευ. Βενιζέλος έθεσε το θέμα της προεδρικής εκλογής τον Μάρτιο του 2015, καθώς θεωρεί ότι αν η κυβέρνηση αντέξει μέχρι τότε, ενδεχομένως θα πρέπει να αναζητηθεί ένα πρόσωπο «τύπου Μίκη Θεοδωράκη» ώστε να συγκεντρώσει ευρύτερη συναίνεση, ελπίζοντας ότι ψηφιστεί και από την Αριστερά και έτσι θα αποφευχθεί η προσφυγή στις κάλπες.
Ο Ευ. Βενιζέλος αισθάνεται απομονωμένος κι έτσι δεν μπόρεσε να κάνει το μεγάλο ξεκαθάρισμα με τους εσωκομματικούς του πολεμίους, όπως θα επιθυμούσε, στην τελευταία συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής, μια συνεδρίαση η οποία μπορεί να μην ήταν τόσο θορυβώδης ή θυελλώδης όσο αρκετοί ανέμεναν, καθώς ετέθησαν μεν τα ζητήματα, αλλά ουδείς φάνηκε (μέρες που είναι, άραγε;) να έχει μεγάλη διάθεση για καβγάδες.
Από τη συνεδρίαση καταδείχθηκε η ξεκάθαρη τοποθέτηση πολλών στελεχών ότι δεν βγαίνει το «αφήγημα» Βενιζέλου ότι το ΠΑΣΟΚ «θα ανέβει μαζί με τη χώρα» και η αμφίθυμη αντιμετώπιση της κινήσεως των «58», αίσθηση προκάλεσε η ηχηρή απουσία πολλών στελεχών πρώτης γραμμής, αλλά και του Γιώργου Παπανδρέου και φυσικά οι ανακοινώσεις για τα άθλια οικονομικά του κόμματος.
Ο δε απομονωτισμός του Ευ. Βενιζέλου καταδείχθηκε και από το γεγονός ότι για πρώτη φορά η Κεντρική Επιτροπή έλαβε απόφαση κατά πλειοψηφία και όχι ομόφωνα !
Ο σημερινός αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θεωρώντας ότι ο ίδιος έχει το δικαίωμα να υβρίζει, ενώ όταν οι άλλοι του ασκούν κριτική, αυτό είναι απολύτως μεμπτό, άηθες και αλήτικο, έκανε μια τέτοιου είδους, εκτός ορίων, επίθεση κατά του ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο κατηγόρησε για προσπάθεια «εκτσογλανισμού του δημοσίου βίου»!!!
«Το τι λέει ο κ. Βενιζέλος δεν έχει πλέον σημασία. Ούτε η 80λεπτη απολογία του για το σκάνδαλο των υποβρυχίων έπεισε, ούτε οι ύβρεις στο δημόσιο διάλογο τον σώζουν. Πρόκειται για λευκή πετσέτα στο πεδίο του δημόσιου διαλόγου. Ούτε την αποχώρησή του με αξιοπρέπεια δεν μπορεί να σχεδιάσει», ήταν απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ.
