Γράφει ο Α. Γιουρμετάκης
ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ότι η κυβέρνηση με την ενασχόλησή της με τις καταλήψεις επιχειρεί να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από το ενδιαφέρον της για τη λίστα Λαγκάρντ, όπως υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ… Ακόμα χειρότερα: ας υποθέσουμε, πως το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη δεν ενδιαφέρεται για την αποκατάσταση της τάξεως, αλλά «επιχειρεί» τη μία στην ΑΣΟΕΕ και την άλλη στη «βίλα Αμαλία» για να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να αναδείξει το ενδιαφέρον του για τους αντιεξουσιαστές και να «τρομάξει» τους «νοικοκυραίους»...
Ο ΣΥΡΙΖΑ γιατί «τσιμπάει»;
ΑΦΟΥ διαβλέπει απόπειρα αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, γιατί συμμετέχει κι ο ίδιος σ’ αυτή, αφήνοντας τους βουλευτές του να τροφοδοτούν με τις δικές τους απόψεις τον επιχειρούμενο αποπροσανατολισμό; Υπάρχει λόγος να βγαίνει ο κ. Σκουρλέτης και να τοποθετείται επί της ουσίας (για το πόσα μπουκάλια και πόσα στειλιάρια έχει στο σπίτι του) όταν ο ίδιος με την ιδιότητα του εκπροσώπου Τύπου καταγγέλλει αποπροσανατολισμό; Προφανώς υπάρχει...
...ΔΙΟΤΙ και ο κ. Σκουρλέτης (που ένιωσε την ανάγκη να μας περιγράψει τον οικιακό του εξοπλισμό) και ο κ. Καραγιαννίδης και ο κ. Κουράκης και οι άλλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ που απαρίθμησαν τα στειλιάρια, τις μάσκες και τα μπουκάλια που έχουν στο σπίτι τους, ξέρουν ότι πέραν του αποπροσανατολισμού υπάρχει και η ειδική σχέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τους καταληψίες... Ο Δεκέμβριος του 2008 δεν είναι άλλωστε τόσο μακρινή εποχή για να ξεχάσουμε τις ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ... Ούτε μπορούν να λησμονηθούν οι εμφανίσεις στα τηλεπαράθυρα των βουλευτών του με την ιδιότητα του υπερασπιστή κάθε ταραξία – διαδηλωτή που έπεφτε στα χέρια της Αστυνομίας: «γνωστός – άγνωστος» (τουτέστιν προβοκάτορας) σύμφωνα με τη ρητορική τους όσο διαδήλωνε, «αγωνιστής» με το που συλλαμβάνονταν... Γνωστά σε όλους πράγματα...
ΣΥΝΕΠΩΣ, ακόμη κι αν επικοινωνιακά η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το θέμα των καταλήψεων για να εκθέσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ο τελευταίος είναι που επιτρέπει στον εαυτό του να εκτίθεται... Όχι γιατί είναι αφελής, αλλά γιατί γνωρίζει ότι το αρχικό 4% (που, όπως ο βουλευτής κ. Διαμαντόπουλος, προσπαθεί να «παντρέψει» τον κοινοβουλευτισμό με την επανάσταση) είναι η βάση της εκλογικής του επιρροής, ενώ το υπόλοιπο 23% (που προστέθηκε μέσα σε ένα χρόνο και τον εκτόξευσε σε αξιωματική αντιπολίτευση) αφορά είτε διαμαρτυρόμενους και αγανακτισμένους ψηφοφόρους, είτε πολίτες που κινούνταν στον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς και προσέτρεξαν πιστεύοντας ότι ήρθε η ώρα της να κυβερνήσει...Αν λοιπόν αποκηρύξει σήμερα το κομμάτι εκείνο του 4% που εκπροσωπεί τους καταληψίες, θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον εαυτό του... Θα κατηγορηθεί για «αστική στροφή» ενόψει της πιθανής ανόδου του στην εξουσία και η «εσωστρέφεια» θα αναδείξει σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη σχέση που τον εκθέτει... Το χρειάζεται λοιπόν, αυτό το «κλείσιμο του ματιού» προς τους καταληψίες ο ΣΥΡΙΖΑ, ως αντίδοτο στον προβληματισμό που προκαλούν οι συναντήσεις του με το ΔΣ της Ένωσης Εφοπλιστών και οι επισκέψεις του στο Πεντάγωνο...
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να διαχειρίζεται χωρίς κόστος τις προνομιακές του σχέσεις με τους αντιεξουσιαστές και τους καταληψίες, αύριο ως κόμμα εξουσίας... Νομίζω ότι, αυτό θα το δούμε μόνο στην πράξη και δεν θα εκπλαγούμε ό,τι κι αν συμβεί γιατί υπάρχουν ενδιαφέροντα ιστορικά προηγούμενα... Θυμάμαι π.χ. τον Θεόδωρο Πάγκαλο, την επομένη της βομβιστικής επίθεσης στο άγαλμα Τρούμαν στα μέσα της δεκαετίας του ογδόντα, όταν το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να συμβιβάσει τον «επαναστατικό» του χαρακτήρα με τα κυβερνητικά του καθήκοντα. «Ως υπουργός Εξωτερικών», είχε πει, τότε, «θλίβομαι για την ανατίναξη του αγάλματος Τρούμαν, αλλά ως ΠΑΣΟΚ τρέφω τα εντελώς αντίθετα συναισθήματα»!...
