Η ΕΙΔΗΣΗ πρωτοσέλιδη: «Στο μικροσκόπιο του ΣΔΟΕ έντεκα Θεσσαλοί της Αυτοδιοίκησης». Τα ονόματά τους περιέχονται στη λίστα που δημοσίευσε το «Έθνος της Κυριακής», μαζί με τα ονόματα άλλων 94 ελεγχομένων εκ των οποίων 7 πρώην δήμαρχοι (και ο ένας νυν βουλευτής)... Ήδη, λέει το δημοσίευμα, έχουν κινηθεί οι διαδικασίες ανοίγματος των λογαριασμών και ελέγχου των «πόθεν έσχες», αφού προέκυψαν ενδείξεις για φοροδιαφυγή και αδικαιολόγητο πλουτισμό. Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες της εφημερίδας, στους τραπεζικούς λογαριασμούς δεκάδων αιρετών προσώπων βρέθηκαν μεγάλα ποσά που δεν δικαιολογούνται από τα δηλωθέντα εισοδήματα και το γενικότερο οικονομικό τους προφίλ...
ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ καμιά αμφιβολία ότι το «πάρτι» της διαφθοράς στον χώρο της Αυτοδιοίκησης ξεπερνάει σε μεγέθη το «εθνικό πάρτι»... Το έχει υπογραμμίσει κατά καιρούς, ο γενικός επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης Λέανδρος Ρακιντζής: «Δήμοι, εφορίες, νοσοκομεία, πολεοδομίες, πρώτοι στις λίστες κακοδιοίκησης» ήταν ο τίτλος που συνόδευσε τη δημοσίευση της όγδοης ετήσιας έκθεσής του, στις 31 Ιουλίου 2012.
ΕΙΝΑΙ επιβεβλημένος συνεπώς, ο έλεγχος του «πόθεν έσχες» των αιρετών της Αυτοδιοίκησης... Και είναι προφανές ότι θα αποδώσει γιατί όλοι ξέρουν «τι κάνει νιάου – νιάου στα κεραμίδια»... Ως εδώ άριστα... Ο προβληματισμός όμως, ξεκινάει από τη στιγμή της δημοσιοποίησης των ονομάτων των ελεγχομένων... Τι αλήθεια εξυπηρετεί; Τη διεξαγωγή της έρευνας ή τη δημιουργία εντυπώσεων; Προφανώς, το δεύτερο... Γιατί, από τη στιγμή που η έρευνα προχωράει, θα μπορούσαν, όταν τελειώσει, να δημοσιεύσουν τα ονόματα εκείνων που βρέθηκαν εκτεθειμένοι στον αδικαιολόγητο πλούτο τους και να μην υποστούν τις συνέπειες της δημοσιότητας όσοι τον δικαιολόγησαν...
ΨΙΛΑ γράμματα θα πείτε... Που δεν αγγίζουν ούτε την ευαισθησία ημών των δημοσιογράφων, ούτε την ευαισθησία των αρμόδιων υπηρεσιακών παραγόντων... Οι μεν θα πούμε ότι το ΣΔΟΕ διέρρευσε τα ονόματα, οι δε (του ΣΔΟΕ) ότι η δημοσιογραφική έρευνα τα έφερε στο φως... Κι επειδή, σ’ αυτή τη χώρα «έχουμε καεί στον χυλό, φυσάμε και το γιαούρτι», τουτέστιν, επειδή συνήθως γλιτώνουν «τα ξερά» δεν έχουμε κανένα πρόβλημα «να κάψουμε (μαζί τους) και τα χλωρά», θεωρούμε είτε ότι η δημοσιότητα διασφαλίζει τον έλεγχο, είτε ότι λειτουργεί ως μια πρώτη «ποινή» στους αμαρτήσαντες!..
ΜΑΚΑΡΙ να ήταν τόσο απλά τα πράγματα... Εκείνο που μας έχει διδάξει η εμπειρία είναι άλλο: πρώτον, ότι το ενδιαφέρον όλων μας (και δυστυχώς και των υπηρεσιών του κράτους) εξαντλείται στη δημοσιοποίηση των ονομάτων... Δεύτερον, ότι ακόμη και αν το ενδιαφέρον των υπηρεσιών του κράτους δεν εξαντληθεί στη δημοσιοποίηση των ονομάτων και μόνο, η αίσθηση ότι έμειναν ατιμώρητοι οι λειτουργοί της Αυτοδιοίκησης θα μένει, όσο θα βλέπουν κάποιους από τους κατονομασθέντες να μην έχουν υποστεί καμία συνέπεια... Γιατί, ουδείς θα θεωρεί ότι μπόρεσαν να δικαιολογήσουν τον πλούτο τους. Όλοι θα υποθέτουν ότι βρήκαν τον τρόπο να αποφύγουν τις κυρώσεις, σε μια χώρα που είναι πρωταθλήτρια στην ατιμωρησία... Και ο φαύλος κύκλος της αναξιοπιστίας και της απαξίωσης θεσμών και λειτουργών θα διαιωνίζεται...
ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ κράτη, το πρόβλημα δεν είναι το κουτσομπολιό: ποιος κατηγορείται, ποιος ευθύνεται, ποιος τιμωρείται κ.λπ., αλλά το τι αποδίδουν οι έλεγχοι... Έτσι μάθαμε μόνο πόσα ευρώ ακριβώς μπήκαν στα ταμεία του γερμανικού ή του ισπανικού κράτους από την αξιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ και όχι πόσοι ή ποιοι ελέχθησαν... Εδώ αντίθετα, κινδυνεύουμε να έχουμε ως μοναδικό κέρδος το κουτσομπολιό και την περαιτέρω απαξίωση της λειτουργίας του κράτους και των αρμοδίων υπηρεσιών του... Μ’ αυτά και μ’ αυτά όμως, ούτε τη φοροδιαφυγή και τη διαφθορά θα πατάξουμε ποτέ, ούτε σοβαρό κράτος θα γίνουμε...
