Του Ανδρέα Γιουρμετάκη
Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «Ελεύθερος Τύπος» με έκδηλη ικανοποίηση διαφήμιζε στο χθεσινό της φύλλο, την επιστροφή του Δημήτρη Ρίζου στους κόλπους της... Σχολιογράφος – σύμβολο της συγκεκριμένης εφημερίδας τις δεκαετίες του ‘80 και του ‘90 ο Ρίζος, αποχώρησε όταν επελέγη ο Γιώργος Κύρτσος ως εκδότης – διευθυντής της και ίδρυσε τη δική του εφημερίδα τον «Αδέσμευτο Τύπο»... Λίγα χρόνια μετά, αποχώρησε και ο Κύρτσος για να ανοίξει κι αυτός δική του εφημερίδα...
ΤΗΝ ικανοποίηση του «Ελεύθερου Τύπου» για την επιστροφή του Δημήτρη Ρίζου δεν συμμερίζονται οι 80 οικογένειες των εργαζομένων σ’ αυτόν... Σε ανακοίνωσή τους, οι εργαζόμενοι στον «Αδέσμευτο Τύπο» κάνουν λόγο για «μνημείο ανηθικότητας, αναλγησίας και τεράστιας πρόκλησης» απέναντί τους, καθώς τους κορόιδευε – όπως τονίζουν – για πάνω από έναν χρόνο. Παραμένουν απλήρωτοι επί ένα εξάμηνο, ο εκδότης αρνείται πεισματικά την καταβολή των δεδουλευμένων και των αποζημιώσεων και επιχειρεί μέσω αίτησης πτώχευσης, να καταργήσει τις θέσεις εργασίας...
ΛΕΝΕ ότι, ο Τύπος λειτουργεί ως καθρέφτης της κοινωνίας και δεν έχουν άδικο... Εκτός από καθρέφτης της κοινωνίας είναι και καθρέφτης της εποχής, την καθημερινότητα της οποίας καταγράφει...
ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ περίπτωση, ο «Αδέσμευτος Τύπος» που πτώχευσε ήταν ο καθρέφτης της εποχής που ένας επώνυμος δημοσιογράφος είχε τη δυνατότητα να θυμώσει που δεν τον προήγαγαν, να παραιτηθεί και να «στήσει» τη δική του εφημερίδα... Οι τράπεζες μοίραζαν εύκολα δάνεια στον καθέναν, πόσο μάλλον σε κάποιον που θα μπορούσε να τους αποβεί και χρήσιμος... Η κρατική διαφήμιση έρρεε πλουσιοπάροχα κι η ιδιωτική διαφήμιση ήταν τόσο «πληθωρική» που δεν εξυπηρετούσε μόνο την ανάγκη αύξησης των πωλήσεων του διαφημιζόμενου, αλλά και τις δημόσιες σχέσεις του... Μπορούσε λοιπόν, κάθε «Αδέσμευτος Τύπος» να εκδίδεται απρόσκοπτα (είτε είχε επαρκή κυκλοφορία, είτε όχι) παρέχοντας τη δυνατότητα και στον Ρίζο να είναι ...ισότιμος του Κύρτσου και σε ογδόντα οικογένειες να συντηρούνται από τη φιλοδοξία του!..
ΗΤΑΝ οι μόνοι που επωφελήθηκαν της «φούσκας»; Όχι βέβαια... Χάρις στην εν λόγω «φούσκα» έφτασε μια χώρα με δέκα εκατομμύρια πληθυσμό να έχει χιλιάδες εφημερίδες, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς και να σιτίζει (από ικανοποιητικά έως πολύ πλούσια) δέκα χιλιάδες περίπου δημοσιογράφους!.. Ποια χώρα; Αυτή, που σύμφωνα με τη «Eurostat» ξοδεύει τα λιγότερα χρήματα ανά κεφαλή, σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο Ευρωπαίο για την αγορά πνευματικών αγαθών (βιβλίων κλπ)!...
«ΠΙΣΤΟΣ» στην ιδιότητά του να λειτουργεί ως «καθρέφτης της εποχής του», ο Τύπος μας δίνει και το στίγμα του παρόντος: ο Ρίζος εγκαταλείπει το μέσο του πτωχευμένο, επιστρέφοντας στη θέση που είχε και δεν τον «κάλυπτε»... Ογδόντα εργαζόμενοι απλήρωτοι τον καταγγέλλουν γιατί τους άφησε στον δρόμο... Αυτή είναι η «φωτογραφία» του σήμερα!...
ΣΤΟΝ δρόμο βρέθηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι στον Τύπο την τελευταία τριετία, ενώ δεκάδες ΜΜΕ έκλεισαν και όσα έμειναν δεν περνούν τις καλύτερες μέρες τους: οι τράπεζες δεν εξασφαλίζουν πλέον τη ρευστότητα που τους λείπει, η κρατική διαφήμιση σταδιακά εξαφανίστηκε (και τι να διαφημίσει άλλωστε; Την ετοιμότητα της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας «τηλεφωνήστε στο 199!» όπως έκανε κάποτε;) και η ιδιωτική διαφήμιση μειώνεται με δραματικούς ρυθμούς... Οι πωλήσεις των εφημερίδων έτσι κι αλλιώς δεν έπαιζαν μεγάλο ρόλο στις περισσότερες απ’ αυτές: ήταν απλώς το «μέτρο» για να καθορίζεται η τιμή της διαφήμισης...
Η «ΑΓΟΡΑ» με τους νόμους της επιχειρεί τώρα άλλη μια «βίαιη διόρθωση»... Κι οι δημοσιογράφοι που βιώνουμε στο «πετσί» μας το πώς η «φούσκα» μπορεί να σε κάνει μεγαλοσχήμονα εκδότη όσο διαρκεί και πώς να σε στείλει στα τάρταρα μόλις «σκάσει», επιστρατεύουμε ιδεολογήματα για τη σωτηρία της εθνικής μας οικονομίας!... Η ζωή μάς εφοδιάζει με εμπειρία και γνώση κι εμείς ακόμη αναζητούμε το «τι έφταιξε» (όχι μόνο στον Τύπο, αλλά στο σύνολο της οικονομικής δραστηριότητας) προστρέχοντας σε πολιτικές θέσεις και οικονομικές θεωρίες... Νομίζω πως ήρθε η ώρα να ενστερνιστούμε τη σκέψη του Αρκεσίλαου, ενός φιλοσόφου που καταπολέμησε τις δογματικές διδασκαλίες και κυρίως τον στωικισμό: «το κύριο χαρακτηριστικό» είπε «δεν είναι η απόκτηση της γνώσης, αλλά η απαλλαγή από την πλάνη»...
