Του Χρήστου Τσαντήλα
ΒΡΙΣΚΟΤΑΝ την Κυριακή στο γήπεδο της ΑΕΛ φίλος ομογενής της Ν. Υόρκης, Λαρισαίος στην καταγωγή, που ήρθε για λίγες ημέρες να δει τους δικούς του και βρήκε την ευκαιρία να... καμαρώσει από κοντά και την αγαπημένη του ομάδα, τη «βασίλισσα του κάμπου»!
«Μήπως ζητάμε πολλά από αυτή την ομάδα;» - έλεγε – «οι δυνατότητες της, αυτές είναι, τόσα μπορεί τόσα κάνει... Όπως άλλωστε και οι πολιτικοί μας. Αυτοί είναι, τόσα μπορούν οι άνθρωποι, όσο και να προσπαθούν ποτέ δεν θα σκοράρουν!».
Ο ΛΑΡΙΣΑΙΟΣ του... Μανχάταν, βλέπει από μια άλλη οπτική γωνία τα πράγματα. Και μάλλον, ενώ τα βλέπει και εκ του μακρόθεν, τα αντιμετωπίζει πιο ρεαλιστικά από εμάς. Η αλήθεια είναι ότι σε όλους μας, εκεί πάνω στις κερκίδες, όταν το έλεγε αυτό, προκάλεσε (πρόσκαιρα) θυμό, αλλά και προβληματισμό. Και αυτό για δύο λόγους. Πρώτον, γιατί όλοι γνωρίζουμε τις δυνατότητες της ομάδας μας και πόσο πολύ απέχει από τις εμφανίσεις που έκανε και γοήτευσε το πανελλήνιο τις ημέρες της δόξας της, (κύπελλα, πρωτάθλημα), τότε που «μια επαρχιακή ομάδα έσπασε το κατεστημένο» και δεύτερον, γιατί ενώ γνωρίζουμε πολύ καλά τα σημερινά... χάλια της, εντούτοις εξακολουθούμε να έχουμε ένα περίεργο «δεσμό αγάπης» με τη «βυσσινί»... ιδέα!
ΑΝ κανείς αποβάλλει τα εγκατεστημένα στάνταρ που έχει στον «σκληρό δίσκο» του μυαλού του και δει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία και από πιο μακριά, τότε θα πείσει (τουλάχιστον τον εαυτό του), ότι βρίσκεται πιο κοντά σε αντικειμενική προσέγγιση...
«Αλήθεια πού πάμε με τέτοια ομάδα; Ευρώπη δεν παίζουμε... Με τις τελευταίες εμφανίσεις, ούτε για ¨Α΄ εθνική. Στη Β΄ και καλά είμαστε...Τα ίδια και με την πολιτική μας. Περιμένουμε σωτηρία; Ποιος θα μας πάρει στα σοβαρά; Είμαστε στη Β΄ εθνική της Ευρώπης, μόνο ήττες, ούτε μια ισοπαλία δεν φέρνουμε... Οι «ζήτουλες» των δανείων στα ευρωπαϊκά σαλόνια. Έτσι μας αποκαλούν. Δανεισμένοι και θυμωμένοι κιόλας που μας βάζουν και όρους!».
ΤΕΤΟΙΟΣ ευτελισμός της αξιοπρέπειας και προσβολή της δυναμικής του έθνους, επί ελληνικού εδάφους κιόλας; Ήττα με 10-0 είναι! Με ποιους θα κερδίσεις τον... Γάζωρο και τον Παναιτωλικό; Με ποιους θα... σκοράρεις απέναντι στους τροϊκανούς; Με προπονητές που «υποκλίνονται» σε νεαρούς υπαλλήλους, θεσμικών οργάνων της διεθνούς οικονομίας και της ευρωπαϊκής πολιτικής, που μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα όπως και όποτε θέλουν, δίχως αντίσταση, ανενόχλητοι και κάνουν άνω κάτω τη ζωή των (στυγνά) φοροληστευθέντων Ελλήνων;
ΠΑΡΑΛΛΗΛΙΖΩ λέτε την πολιτική με το ποδόσφαιρο; Γιατί όχι, στην ίδια κατηγορία δεν παίζουν; Στη μετριότητα (στην καλύτερη περίπτωση) θα είσαι... Αφού παίκτες και προπονητές για Β΄ εθνική κατηγορία κάνεις! Εγώ τα λέω αυτά; Ο φίλος από την Αμερική τα λέει... Μας πήραν χαμπάρι και από τόσες χιλιάδες μίλια μακριά. Αλλά δεν είναι τόσο, αν παίζουμε καλή μπάλα στο ποδόσφαιρο ή στην πολιτική. Το σκοράρισμα είναι το μεγάλο πρόβλημά μας. Το σκοράρισμα...
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και κάτι αισιόδοξο. Και στην πολιτική αλλά και στο ποδόσφαιρο. Ο κόσμος! Αυτός ο υπέροχος βασανισμένος κόσμος. Που αγωνίζεται, ζυγούς βαρείς και ανυπόφορους υπομένοντας ακόμα, κάτω από μια ανεξήγητη στάση προσμονής και επιμονής για τη σωτηρία. Γι’ αυτό και κάτι τύπους που φωνάζουν και κουνούν τα κασκόλ κάθε φορά στο γήπεδο τους παραδέχομαι. Κάθε φορά παρατηρώ περισσότερο την ανεξήγητη αισιοδοξία τους και λιγότερο τις φάσεις των μάτς...
