Του Νίκου Ι. Μεγαδούκα
Σε ιδιαίτερα βαρύ κλίμα, το οποίο καθίσταται ακόμη βαρύτερο, αν ληφθούν υπόψη οι συνεχείς εκβιασμοί και οι πιέσεις εκ μέρους των δανειστών προς την Αθήνα προκειμένου να «συμμορφωθεί προς τας υποδείξεις» του Μνημονίου, αλλά και τις πληροφορίες που επιμένουν ότι, στο πλαίσιο αυτής της συμμορφώσεως, η τρικομματική κυβέρνηση συνεργασίας υπό τον Αντώνη Σαμαρά θα περικόψει εκ νέου μισθούς, συντάξεις και κοινωνικές παροχές, ήλθαν στην Ελλάδα οι... λεβέντες της Τρόικας.
Τα «μαύρα κοστούμια» (έστω κι αν λόγω θέρους τα έχουν αλλάξει σε ανοιχτόχρωμα) δηλαδή οι υπάλληλοι της ΕΚΤ, του ΔΝΤ και της ΕΕ, με ύφος βλοσυρό, όπως προφανώς νομίζουν ότι αρμόζει σε αποικιοκράτες, αφίχθησαν στην Αθήνα, με σκοπό «να χαλάσουν τα μπάνια του λαού».
Να κάνουν, δηλαδή, τους ελέγχους τους στην ελληνική οικονομία, να δουν αν το πρόγραμμά τους έχει εκτροχιαστεί (που, όντως, έτσι είναι, σύμφωνα με τη μνημονιακή λογική τους) ώστε στη συνέχεια οι «σοφές κεφαλές» του ευρωπαϊκού και του διεθνούς ιερατείου να αποφασίσουν αν θα μας χορηγήσουν την επόμενη δόση του δανείου. Δηλαδή, αν θα μας δανείσουν για να εξοφλήσουμε προηγούμενα βερεσέδια, τα οποία ούτε καν ξέρουμε πόσα είναι πραγματικά και αν, όντως, είναι τόσα όσα παρουσιάζονται, ή πρόκειται για φουσκωμένους λογαριασμούς.
Άλλωστε, αξιόπιστος και τεκμηριωμένος έλεγχος ουδέποτε έγινε και όσους το ζήτησαν ή το ζητούν, τους γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων, για να μην γράφω κάτι χειρότερο, σαν αυτό που φέρεται να είπε ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί προς στον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου, στη διαβόητη σύνοδο των Καννών, τον περασμένο Νοέμβριο.
Τότε που ο Γ. Παπανδρέου ζήτησε δημοψήφισμα, η κ. Μέρκελ έκανε πως δεν κατάλαβε, ο δε κ. Σαρκοζί του απάντησε ότι τα του δώσει τα αρ... δια του!
Εκτός από τα «μαύρα κοστούμια» της Τρόικας, μας επισκέφτηκε κι ο έτερος υπάλληλος, ο πρόεδρος της Κομισιόν Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, για να στηρίξει μεν την κυβέρνηση Σαμαρά, αλλά και να πιέσει για την υλοποίηση των μνημονιακών δεσμεύσεων της χώρας.
Οι επικεφαλής της Τρόικας συναντήθηκαν με τον υπουργό των Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα, αλλά και με τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά, ενώ ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως Αλέξης Τσίπρας αρνήθηκε να συναντηθεί μαζί τους.
«Η άρνηση του κ. Τσίπρα να συναντηθεί με τους ανθρώπους της λεγόμενης Τρόικας πρέπει να εκτιμηθεί όχι τόσον ως πράξη εθνικής υπερηφάνειας», έγραψε σε κύριο άρθρο του το «Βήμα», αλλά «ως μέτρο πρόνοιας, ως στοιχειώδης προστασία του ιδίου αλλά και της χώρας».
Κατά την εφημερίδα, η άρνηση του κ. Τσίπρα να συναντήσει τους ελεγκτές «ήταν υποχρεωτική» και τούτο διότι «στις συζητήσεις και στις διαπραγματεύσεις ανάμεσα σε κράτη (ή σε σοβαρές επιχειρήσεις) μετέχουν, όπως όλοι γνωρίζουμε, ισότιμοι εκπρόσωποι. Οι υπουργοί μιλάνε με υπουργούς και οι πρωθυπουργοί με άλλους αρχηγούς κυβερνήσεων. Οι πρεσβευτές συζητούν με τους ισοτίμους τους και μόνον με ειδική εντολή μπορεί να επισκεφθούν έναν αξιωματούχο της κυβερνήσεως. Και πάντως διαπραγματεύσεις δεν γίνονται με μερικούς υπαλλήλους, έστω υψηλόβαθμους, να... ανακρίνουν τον αρχηγό της Αντιπολιτεύσεως ή να παζαρεύουν μαζί του».
Ασχέτως της στοχεύσεως (ή των ανοιγμάτων που πιθανόν επιδιώκει ο εκδότης του «Βήματος») του εν λόγω άρθρου, η πραγματικότητα με την Τρόικα αποτυπώνεται σε ρεπορτάζ της εν λόγω εφημερίδας υπό τον τίτλο «η Τρόικα έχει ξεφύγει», στο οποίο περιγράφονται στάσεις και συμπεριφορές των υπαλλήλων των δανειστών της χώρας.
«Στην αρχή οι τροϊκανοί έδειχναν σεμνοί, μαζεμένοι και συνεργάσιμοι. Οι γονυκλισίες των πολλών «προθύμων», τούς κατέστησαν εξουσιαστές. Σήμερα κινούνται εντελώς διαφορετικά. Είναι θρασείς, κυνικοί και - το χειρότερο - νομίζουν ότι κυβερνούν την Ελλάδα. Εσχάτως θρυλείται ότι κάποιος απ' αυτούς διατύπωσε τη γνώμη πως για να κυβερνηθεί η Ελλάδα χρειάζεται «Δημοκρατία εκτάκτων εξουσιών». Έναν τύπο, δηλαδή, συγκαλυμμένης δικτατορίας, η οποία, όπως οι συνομιλητές τους ερμήνευαν, να βάλει δήθεν τάξη στα πολλαπλά δημοσιονομικά, κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει», ανέφερε το σχετικό ρεπορτάζ, που στηριζόταν σε μαρτυρίες υπουργών και στελεχών των κυβερνήσεων της τελευταίας τριετίας, που μετείχαν στις συζητήσεις με τους κ. Τόμσεν, Μορς, Μαζούχ και Τράα.
«Ακόμη και ορισμένοι Έλληνες συνομιλητές τους, ανάμεσά τους και ένας βιομήχανος, λένε ότι έχουν τρομάξει με τις παρεμβάσεις και τις υποδείξεις τους, ακούγοντάς τους να ομιλούν περί «άλλου τύπου Δημοκρατίας εκτάκτων εξουσιών». Οι συνομιλητές τους δεν διστάζουν πλέον σήμερα να παραδεχθούν ότι ο ρόλος της «παρέας της τρόικας» έχει πλέον ξεφύγει, ότι ξεπέρασε κατά πολύ τα όρια ανοχής και ότι δεν μπορούν να είναι αποδεκτοί σε μια χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία και τις δημοκρατικές ελευθερίες», αναφέρεται στο ίδιο δημοσίευμα.
«Do it», δηλαδή «κάντε το». Αυτό είναι συνήθως το τελευταίο πρόσταγμα των μελών της Τρόικας προς τους υπουργούς, έπειτα από κάθε εξαντλητική συνομιλία που είχαν μαζί τους, ανεξαρτήτως των επιχειρημάτων που άκουγαν από τους συνομιλητές τους. Κυνικούς, άκαμπτους, ενίοτε είρωνες και αυστηρούς, τους χαρακτήριζαν οι περισσότεροι που είχαν την ευθύνη να συνομιλούν με τους κ. Τόμσεν, Μορς, Μαζούχ και κυρίως με τον κ. Τράα. Με ψυχρό, επαγγελματικό τρόπο βεβαίωναν ότι συνήθως έδιναν εντολές για περικοπές μισθών και συντάξεων, για απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων και για κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων που οδηγούσαν με μαθηματική ακρίβεια στην παραπέρα ουσιαστική εξαθλίωση των Ελλήνων», προστίθεται στο δημοσίευμα.
Όμως, είναι προφανές ότι δεν είναι μόνο οι τροϊκανοί υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή.
Αλήθεια γιατί ποτέ τους δεν αντιμετωπίστηκαν ως υπάλληλοι, γιατί τους συμπεριφέρθηκε η ελλαδική πολιτική και επιχειρηματική τάξη ως να είναι οι επικυρίαρχοι, γιατί υπήρξαν «κουκουλοφόροι» αυτών των τάξεων, που έδιναν στοιχεία στους κ. Μαζούχ, Τόμσεν και Μορς και Τράα;
Το Μνημόνιο και η εύκαμπτη, όπως αποδείχθηκε, μέση, όλων όσοι έχουν την ευθύνη για το σημερινό κατάντημα της χώρας, όλων όσοι νομίζουν πως θα διασώσουν τα οφίτσια και τις εν γένει θέσεις τους στο σκηνικό, διά της στηρίξεως τους στις μνημονικές επιταγές και την υποταγή τους στα κελεύσματα των δανειστών, έχουν οδηγήσει την ελληνική κοινωνία στο να μετράει ερείπια, το παλαιό πολιτικό σκηνικό σε αποσύνθεση και όλα εξηγούν τη σκαιά συμπεριφορά των «μαύρων κοστουμιών».
Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε και ουδεμία σημασία έχει αν οι πάσης φύσεως προπαγανδιστικοί μηχανισμοί θα βγουν να μας πιπιλήσουν τ’ αυτιά, ότι δήθεν τηρήσαμε σκληρή στάση και ότι θέσαμε «κόκκινες γραμμές», καθώς η μέχρι σήμερα συμπεριφορά των ιθυνόντων προεξοφλεί πως η απάντηση των τροϊκανών θα είναι παρεμφερής με εκείνη του Νικολά Σαρκοζί στον Γιώργο Παπανδρέου.
