* Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Σε πρωτοσέλιδο του βήματος της Κυριακής 30-09-2012 με τίτλο «Το Πραξικόπημα, που δεν έγινε» φέρνει στη δημοσιότητα διάφορες παρασκηνιακές διεργασίες πρόσωπα ονόματα και επιδιώξεις και σε συνδυασμό με την ανόητη και άνευ απολύτως λόγου τον αιφνιδιαστικό αποκεφαλισμό μέσα σε ένα απόγευμα της 1ης Νοεμβρίου 2011 σύσσωμης της τότε στρατιωτικής ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων (Α/ΓΕΕΘΑ-Α/ΓΕΣ-ΑΓΕΝ – Α/ΓΕΑ) επιχειρεί μια ανάλυση των γεγονότων για μια ενδεχόμενη και πιθανή ανάληψη της διακυβέρνησης της Χώρας κάποτε από τους στρατιωτικούς για τη σωτηρία της Πατρίδας μας.
Ας θυμηθούμε όμως τώρα κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο παρελθόν, πώς φθάσαμε στο πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 και εάν υπάρχουν σήμερα παρόμοιες συνθήκες και καταστάσεις, για να βγει μια ωραία πρωία στην τηλεόραση κάποιος, άγνωστος σωτήρας, για να σώσει την πολύπαθη Πατρίδα μας.
Στις εκλογές του Οκτωβρίου του 1961 τις οποίες κέρδισε τότε η Εθνική Ριζοσπαστική Ένωση (ΕΡΕ) υπό τον Κων/νον Καραμανλή, αλλά ο αρχηγός της Ενώσεως Κέντρου (ΕΚ) Γεώργιος Παπανδρέου τις χαρακτήρισε ως προϊόν «βίας και νοθείας», δεν αναγνώρισε το αποτέλεσμα τούτων, ενέπλεξε σε αυτήν την κατηγορία και τις Ε.Δ. και συγκεκριμένα απεκάλεσε τον τότε Αρχηγό του ΓΕΣ Στρατηγό Καρδαμάκη «ανάξιο ηγέτης του Στρατεύματος», γιατί σε κάποια ομιλία του, είχε πει μεταξύ άλλων το περιβόητο: «Όσο δεξιότερα τόσο καλύτερα». Στη συνέχεια κήρυξε τον γνωστό ανένδοτο αγώνα και ζητούσε επίμονα νέες εκλογές.
Τον Μάιο του 1963 δολοφονήθηκε στη Θεσσαλονίκη άγρια με λοστό ο ειρηνιστής, βουλευτής της αριστεράς Γρηγ. Λαμπράκης και όταν ενημερώθηκε γι’ αυτό, ο τότε πρωθυπουργός της χώρας, Κων/νος Καραμανλής, δεν άντεξε αυτή τη στυγερή και άνανδρη δολοφονία, από παραστρατιωτική οργάνωση, αναφώνησε κτυπώντας το χέρι του, στο τραπέζι του γραφείου του «ποιος επιτέλους κυβερνά αυτόν τον τόπο»;
Τον Ιούνιο του 1963 ο τότε πρωθυπουργός Κων/νος Καραμανλής με αφορμή ταξίδι του βασιλέως Παύλου στο Λονδίνο, το οποίο δεν ενέκρινε, διαφώνησε με τα ανάκτορα, παραιτήθηκε από την πρωθυπουργία και ανεχώρησε για το Παρίσι. Τον διαδέχθηκε ο ανακτορικός Πιπινέλης ο οποίος παρέμεινε ως πρωθυπουργός έως τον Οκτώβριο του 1963 και τούτον τον διαδέχθηκε ως υπηρεσιακός πρωθυπουργός, ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου Μαυρομιχάλης, που οδήγησε τελικά τη χώρα σε πρόωρες εκλογές στις 3ης Νοεμβρίου του 1963.
Στις εκλογές αυτές πρώτο κόμμα ήλθε τότε η Ένωση Κέντρου, χωρίς όμως αυτοδυναμία και ο Βασιλεύς Παύλος, έδωσε την εντολή σχηματισμού Κυβέρνησης στον Αρχηγό της Ε.Κ. Γεώργ. Παπανδρέου, με δικαίωμα διάλυσης της Βουλής και προκήρυξη νέων εκλογών. Ο Γεωργ. Παπανδρέου αν και πήρε ψήφο εμπιστοσύνης με την υποστήριξη της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ), δεν τη δέχθηκε και η χώρα πήγε σε πρόωρες εκλογές, πάλι τη 16η Φεβρουαρίου 1964 με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον υποδιοικητή της ΕΤΕ Παρασκευόπουλο. Αποτέλεσμα αυτών των εκλογών, ήταν ο θρίαμβος της Ε.Κ. με ποσοστό 53%.
Στα μέσα του 1964 γίνεται μια προσπάθεια να μετονομασθεί, ο Ελληνικός Στρατός, σε Βασιλικό Στρατό η οποία τελικά δεν ευοδώνεται. Το καλοκαίρι του ιδίου έτους σε μονάδα του Έβρου, που διοικητής ήταν ο αποκαλούμενος ως «Νάσερ», ο μετέπειτα δικτάτορας Γεώργ. Παπαδόπουλος, σκηνοθέτησε ένα είδος σαμποτάζ, από δήθεν κομμουνιστές (ζάχαρη στα ρεζερβουάρ καυσίμων οχημάτων). Δεν επεβλήθηκε όμως τότε ούτε καν κάποιος πειθαρχικός έλεγχος στον τότε αντισυνταγματάρχη Γεώργ. Παπαδόπουλο και αργότερα αυτός έβαλε για τα καλά τον ελληνικό λαό στο γύψο.
Έστω όμως και καθυστερημένα, στα μέσα του 1965 ο τότε πρωθυπουργός Γεώργ. Παπανδρέου, διαπιστώνει ότι δεν ελέγχει τις Ε.Δ. και ότι αυτές είναι στεγανό διαμέρισμα των Ανακτόρων και της οργάνωσης του Ιερού Δεσμού Ελλήνων Αξ/κών (ΙΔΕΑ). Στην προσπάθειά του όμως, να ελέγξει τις ΕΔ, ζητά να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Ο βασιλεύς Κων/νος αρνείται να υπογράψει, το σχετικό Βασιλικό Διάταγμα, γιατί είχε προηγηθεί εν τω μεταξύ ο εντοπισμός μιας ύποπτης οργάνωσης στο Στρατό με την ονομασία «Αξιωματικοί. Σώσατε Πατρίδα Ιδέα Δημοκρατία» (ΑΣΠΙΔΑ) στην οποία εφέρετο ως αρχηγός της ο υιός του, μετέπειτα πρωθυπουργός Ανδρέας Παπανδρέου. Επακολούθησαν τα γνωστά Ιουλιανά γεγονότα του 1965, η αποστασία ο σχηματισμός τριών διαδοχικών νόθων Κυβερνήσεων, βάναυση παραβίαση και εκτροπή του Συντάγματος και η Χώρα μπήκε για τα καλά σε μια μεγάλη εσωτερική περιπέτεια. Ο παραιτηθείς λαοπρόβλητος πρωθυπουργός του 53% συνέχισε τον δεύτερο ανένδοτο αγώνα.
Τον Δεκέμβριο του 1966 ο τότε αρχηγός της ΕΡΕ ήρε την εμπιστοσύνη του από την τρίτη Κυβέρνηση των αποστατών, του Στέφανου Στεφανόπουλου και την θέση του, πήρε Κυβέρνηση κοινής αποδοχής των κομμάτων ΕΚ και ΕΡΕ, υπό τον υποδιοικητή της ΕΤΕ Παρασκευόπουλο με ρητή εντολή να οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές και να τερματιστεί, έτσι η ανωμαλία που είχε αρχίσει με τον εξαναγκασμό σε παραίτηση τη 15η Ιουλίου 1965 του πρωθυπουργό Γεωργ. Παπανδρέου. Η Κυβέρνηση Παρασκευοπούλου, ήταν απόρροια μυστικών διαβουλεύσεων βασιλιά Κων/νου και των αρχηγών της ΕΚ Γ. Παπανδρέου και ΕΡΕ Παν. Κανελλοπούλλου.
Τέλη Δεκεμβρίου 1966 ο τότε εκδότης της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» Σάββας Κωνσταντόπουλος, σε διάλεξή του, στο ξενοδοχείο «HILTON» έκανε λόγο ότι με τις υπάρχουσες συνθήκες, υπήρχε κίνδυνος εκδήλωσης στρατιωτικού πραξικοπήματος στη χώρα, πράγμα, που έγινε και ο λαός αναζητούσε κάποιον «Λοχία» για να τον σώσει. Εν τω μεταξύ τον Μάρτιο του 1967 η Κυβέρνηση Παρασκευοπούλου έπεσε και τη διαδέχθηκε υπηρεσιακή κυβέρνηση Κανελλοπούλου, η οποία όρισε ως ημερομηνία εκλογών της 28 Μαΐου του 1967, οι οποίες ποτέ δεν έγιναν.
Τότε στις Ένοπλες Δυνάμεις υπήρχε το σχέδιο «ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ», που με λίγα και απλά λόγια σκοπός και αποστολή του, είχε την αποκατάσταση της δημόσιας τάξης της χώρας, σε περίπτωση, που θα διασαλλεύετο αυτή, από κομμουνιστική εξέγερση και μέσα σε αυτό υπήρχαν και ποίοι θα συλλαμβάνοντο. Εάν λειτουργούσε και υπήρχε τότε πραγματική δημοκρατία στη χώρα μας, όπως σήμερα, τέτοιο σχέδιο δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να εκπονηθεί, πολύ δε περισσότερο να εφαρμοσθεί. Αυτό εκμεταλλεύθηκαν τότε στο έπακρον οι Συνταγματάρχες, κατέλαβαν πραξικοπηματικά το Υπουργείο Άμυνας, (Πεντάγωνο) κήρυξαν στρατιωτικό νόμο και πλαστογραφώντας τα πάντα (διατάγματα – σήματα – διαταγές κ.λπ.) έγιναν κύριοι της καταστάσεως και δυστυχώς της Χώρας.
Τα γεγονότα στη συνέχεια είναι γνωστά. Στρατιωτικό κίνημα του Βασιλιά τη 13-12-1967, που απέτυχε και φυγή της βασιλικής οικογένειας στη Ρώμη. Ορισμός ως αντιβασιλέως του στρατηγού Ζωϊτάκη. Την 29η Σεπτεμβρίου 1968 γίνεται δημοψήφισμα, που κέρδισε με μεγάλη πλειοψηφία η Χούντα με ποσοστό 92% και έτσι ενεκρίθη ένα νέο Σύνταγμα με Βασιλευόμενη Δημοκρατία, το οποίο όμως ουδέποτε τέθηκε σε εφαρμογή τον Μάιο 1973 γίνεται αποτυχημένη απόπειρα Πραξικοπήματος από το Πολεμικό Ναυτικό για το οποίο θεωρήθηκε υπεύθυνος ο Βασιλιάς Κων/νος. Στη συνέχεια εγένετο εκθρόνιση του Κων/νου, επικύρωση της εκθρόνησης με δημοψήφισμα την 29 Ιουλίου του 1973, με ποσοστό 78%. Αναλαμβάνει συγχρόνως Πρόεδρος της κατ’ επίφαση Δημοκρατίας ο Γεώργ. Παπαδόπουλος και τον Οκτώβριο του 1973 σχηματίζεται μεταβατική Κυβέρνηση με δοτό πρωθυπουργό, τον Σπύρο Μαρκεζίνη. Ακολουθούν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου (Νοέμβριος 1973) και ανατροπή την 25-11-1973 του Παπαδόπουλου από τον αόρατο δικτάτορα Ιωαννίδη με πρόεδρο τον στρατηγό Γκυζίκη και πρωθυπουργό τον Ανδρουτσόπουλο. Επακολουθεί την 15η Ιουλίου του 1974 το Πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου στην Κύπρο. Εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο την 20-7-1974 και αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα την 24-7-1974 με το σχηματισμό της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας υπό τον Κων/νο Καραμανλή. Τελικά με δημοψήφισμα της 8-12-1974 ο Κων/νος χάνει το θρόνο του με ποσοστό 69% και η οικογένεια των Γλύξμπουργκ, μας αδειάζει μια για πάντα και για πάντα τη γωνιά.
Σήμερα όμως και μετά από την αδιατάρακτη συνεχή κοινοβουλευτική δημοκρατία 38 ετών, καμιά τέτοια προϋπόθεση στη χώρα μας, δεν υπάρχει και κανένα παρόμοιο σχέδιο (ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ) ή άλλο με παραλλαγή δεν υφίσταται και ούτε και μπορεί να σχεδιαστεί, πολύ δε περισσότερο να εφαρμοστεί, γιατί τότε η χώρα μας θα γίνει Συρία και αυτό κανένας δεν το θέλει, πολύ δε περισσότερο οι Ε.Δ., οι οποίες σέβονται απολύτως το Δημοκρατικό μας πολίτευμα και υπακούουν και πειθαρχούν πιστά στην εκάστοτε νόμιμη Κυβέρνηση. Επομένως ο Ελληνικός Λαός μπορεί να κοιμάται ήσυχος. Και το μόνο που πρέπει να τον ανησυχεί και να τον ενδιαφέρει, είναι το πώς θα βγει η Πατρίδα μας, από την κοινωνική και οικονομική κρίση, που διέρχεται και τίποτε άλλο. Πρέπει τέλος να γνωρίζει ο Ελληνικός Λαός ότι οι Έλληνες αξιωματικοί στην πλειονότητά τους ήταν αντίθετη με τη Χούντα και απλώς όπως ολόκληρος ο Ελληνικός Λαός παγιδεύθησαν απ’ αυτήν.
Ο Μιχαήλ Γκρίλλας είναι Σμήναρχος ε.α.
