Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
Υπερηφάνεια είναι, όπως το λέει κι η ίδια η λέξη, η φαινομενική υπεροχή. Γιατί φαινομενική; Γιατί κανείς ποτέ δεν ξέρει αν πράγματι υπερέχει πραγματικά, κι αν δεν βρίσκεται κάποιος που είναι πάνω από αυτόν. Μόνο ο Θεός εξετάζει τους ανθρώπους στο βάθος τους και γνωρίζει τον καθένα όπως είναι πραγματικά.
Τον καιρό που επέστρεψα στην Εκκλησία, μετά από την πολύχρονη απουσία μου, η υπερηφάνεια με δυσκόλευε να εκκλησιάζομαι. Ένιωθα άσχημα να προσεύχομαι μπροστά σε κόσμο.
Χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός ώσπου να νιώσω την ειρήνη που νιώθει κανείς όταν δεν φαντάζεται ότι είναι διαφορετικός από τους άλλους.
Στην Εκκλησία είμαστε ταπεινοί. Γνωρίζουμε ότι είμαστε αμαρτωλοί μπροστά στο Χριστό, στην Παναγία, στους αγγέλους και στους αγίους του Θεού.
Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι είναι δίχως αμαρτίες ή ότι είναι πάνω από όλους. Είναι ανοησία να θέλει κανείς να είναι πάνω από τους άλλους.
Ο Ιησούς όταν αναφέρεται στην ανθρώπινη φύση του λέει πως εφαρμόζει το θέλημα του Θεού. Περιγράφει τον άνθρωπο-Ιησού ως πράο και ταπεινό. «Έλθετε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι καγώ αναπαύσω υμάς. Πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία. Ο μεν ζυγός μου χρηστός και το φορτίον μου ελαφρύ».
Το αίσθημα της κατάθλιψης είναι ακριβώς αυτό, ο κόπος και το αβάσταχτο φορτίο της ζωής. Ξυπνάς το πρωί και φοβάσαι μήπως ζήσεις ακόμα μια μέρα.
Ο Ιούδας είχε να διαλέξει ανάμεσα στη μετάνοια και στην αυτοκτονία και διάλεξε την αυτοκτονία. Ο δαίμων της υπερηφάνειας που τον είχε κυριεύσει δεν τον άφησε να μετανοήσει.
Οι αληθινά μεγάλοι άνθρωποι του πνεύματος είναι ταπεινοί. Γνωρίζουν τη μεγαλοσύνη του Θεού και τη δική τους ασημαντότητα. Τι είναι ο άνθρωπος, ρωτάει ο Δαβίδ τον Θεό, και τον προσέχεις;
«Θεωρώ μεγάλη χάρη του Θεού, για την οποία τον ευγνωμονώ από καρδίας», γράφει ένας σύγχρονος σοφός, ο Ελβετός βοτανολόγος Ο' Χερ, «ότι οι σπουδές στις οποίες αφιέρωσα ολόκληρη τη ζωή μου, παρά τους αναρίθμητους πειρασμούς, με ενίσχυσαν στην πίστη, ότι παντοδύναμο και πάνσοφο Ον εδημιούργησε ουρανό και γη, ότι ο Χριστός μας άνοιξε νέο πνευματικό κόσμο και μας εδίδαξε ποία είναι η σχέση μας προς τον Θεό, τον πανάγαθο Πατέρα, μας εδίδαξε τον αιώνιο προορισμό μας, και ότι όλοι εμείς είμαστε πολίτες στη βασιλεία του Θεού που περιλαμβάνει όλο τον απεριόριστο κόσμο. Για όλα αυτά είχαμε και έχουμε αμυδροτάτη έννοια. Αυτά όμως θα μας αποκαλυφθούν κάποτε, όταν βγάλουμε το φθαρτό σώμα». (Δημ.Κωτσάκη, καθηγητή πανεπιστημίου Αθηνών, Οι σοφοί προσεύχονται, Έκδ. «Ζωής»)
