* Του κ. Αχιλλέα Παπαγεωργίου, Δ/ντή του «ΡΑΔΙΟ 89.0 στα FM»
Στο μνημόσυνο για τους πεσόντες στον Πλατύκαμπο από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής, θα προσθέσω και ένα τραγικό περιστατικό από τη μέρα που οι Γερμανοί των ES-ES έκαψαν το χωριό.
- Διαδόθηκε στη Λάρισα, ότι οι Γερμανοί θα κάψουν τον Πλατύκαμπο. Στην τραγική εκείνη μέρα, δύο γυναίκες έγραψαν σελίδα ηρωισμού και αυτοθυσίας και την μεταφέρω όπως ακριβώς την άκουσα.
Η μια από τη Λάρισα που την έλεγαν Ασημίνα. Η άλλη από τον Πλατύκαμπο που τη λέγανε Σούλα.
Η Ασημίνα πέρασε μέσα από τα καμιόνια των ΕS-ES που περικύκλωσαν το χωριό και συνάντησε τυχαία την Σούλα.
Μέσα στο χωριό επικρατούσε μεγάλη ταραχή, σωστός πανικός. Μάνες έκρυβαν τα παιδιά τους στα ντάμια και στις αποθήκες, οι άντρες παραχώνονταν μέσα στους αχυρώνες χωρίς να σκεφτούν ότι οι Γερμανοί θ’ άρχιζαν να καίνε τους αχυρώνες πρώτα και μετά τα σπίτια.
Οι δύο γυναίκες, η Ασημίνα και η Σούλα έβγαζαν τους άνδρες από τους αχυρώνες, τους έβαζαν να σκάβουν μικρούς λάκκους, τους έβαζαν μέσα και μετά τους σκέπαζαν με κλαδιά και τσίγκους ώστε να μην φαίνονται.
Δεκάδες «παράχωναν» πίσω από τα σπίτια και τους στάβλους και έτρεχαν από σπίτι σε σπίτι να προλάβουν να κρύψουν όσους περισσότερους μπορούσαν. Όπως μου έλεγε η Ασημίνα, τα ES-ES αποτελούνταν από νεαρά γερμανόπαιδα μικρής ηλικίας και τους είδε να πίνουν κάτι πίσω από τα οχήματα και μετά έπεφταν με μανία εναντίον των αμάχων και απροστάτευτων χωρικών και των γυναικόπαιδων.
Έκαιγαν, πυροβολούσαν με εκείνα τα φοβερά στάγερ και σκόρπιζαν τον θάνατο και την καταστροφή. Όποιος ισχυρίζεται ότι ο γερμανικός λαός είναι πολιτισμένος, κάνει μεγάλο λάθος. Τα βάρβαρα ένστικτα αυτής της αριανής φυλής, τότε εκδηλώθηκαν στην όμορφη Ελλάδα και στον βασανισμένο λαό της.
Φεύγοντας τα ES-ES από τον Πλατύκαμπο, άφησαν ένα χωριό που καίγονταν. Πίσω τους ακούγονταν ο θρήνος των μανάδων και η οργή όλων των κατοίκων για το κακό και την καταστροφή που άφησαν για ένα ασήμαντο περιστατικό για να’ μαι ειλικρινής δεν το θυμάμαι.
Μετά τον όλεθρο, οι δυο γυναίκες, η Ασημίανα και η Σούλα με ένα κάρο γύριζαν στους δρόμους του χωριού και μάζευαν τα πτώματα των σκοτωμένων. Τα πήγαιναν στο νεκροταφείο άνοιγαν λάκκους μόνες τους και τα έθαβαν.
Ούτε μια στιγμή δεν λύγισαν οι δύο γυναίκες. Τους ένωσε η συμφορά και ο θάνατος!
Η μία ήταν η Σούλα Κακάτσιου και η άλλη η Ασημίνα Παπαγεωργίου, η ΜΑΝΑ ΜΟΥ!
