Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)

 

Οι πρωτοβουλίες για τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους πάρθηκαν, ολονύχτιες πυρετώδεις συζητήσεις έγιναν, όμως από το Eurogroup της Δευτέρας δεν βγήκε κάποια οριστική απόφαση για την επόμενη μέρα στη χώρα μας και όλα παραμένουν ρευστά σε τεντωμένο σχοινί. Μπορεί ο πρωθυπουργός να δηλώνει πως η χώρα έκανε το χρέος της και ο Ευάγγελος Βενιζέλος να αξιώνει να μην χρησιμοποιεί η ευρωζώνη ως άλλοθι την Ελλάδα, τα δεδομένα όμως αποκαλύπτουν πως μάλλον αυτό γίνεται και πως η παράταση της αγωνίας αποτελεί κάτι σαν συνήθη πρακτική. Την ώρα που στην Ευρώπη κάποιοι οικονομολόγοι διατυπώνουν την άποψη ότι οι προσπάθειες διάσωσης της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης δεν είναι παρά αυτοκτονική πράξη της ίδιας της ευρωζώνης, την ώρα που οι φωνές για την έξοδό μας από αυτήν πληθαίνουν, καθώς σύμφωνα με το προβαλλόμενο επιχείρημα μόνο έτσι η χώρα θα γινόταν φθηνότερη, πιο προσιτή στους εγχώριους καταναλωτές και θα δημιουργούνταν σιγά – σιγά θέσεις εργασίας με αποτέλεσμα την επιστροφή της ανάπτυξης εντός δύο χρόνων, στο εσωτερικό της χώρας η εμμονή στον δανεισμό αποτελεί κάτι σαν πανάκεια για την κυβέρνηση που θεωρεί πως μόνο έτσι θα ορθοποδήσει η χώρα. Από πολλές πλευρές όμως πλέον εικάζεται πως η δόση-μαμούθ δεν θα επαρκέσει για την κάλυψη των κενών και πως πολύ σύντομα θα χρειαστούν και νέα μέτρα. Αυτό το αποκλείει κατηγορηματικά ο Αντώνης Σαμαράς, δεν το ξεκαθαρίζει όμως στους Ευρωπαίους εταίρους και την τρόικα. Είναι κάτι σαν τη γάτα με το ποντίκι, ένα συνεχές κυνηγητό, με τους πολίτες απλά να παρακολουθούν και να περιμένουν πότε θα έρθει η ώρα τους. Στο Eurogroup λοιπόν, δεν πάρθηκαν οριστικές αποφάσεις και η αγωνία φθάνει στο κατακόρυφο. «Οι όποιες τεχνικές δυσκολίες στην εξεύρεση της τεχνικής λύσης, δεν συγχωρούν καμία ολιγωρία ή καθυστέρηση στην ελληνικό θέμα», υπογραμμίζει ο πρωθυπουργός και όλα δείχνουν να παίρνουν άσχημη τροπή για τη χώρα, οι πολίτες της οποίας τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει τέτοιες τεράστιες θυσίες. O Φώτης Κουβέλης, από την πλευρά του, επισημαίνει ότι οι εταίροι και οι δανειστές μας πρέπει τώρα να ανταποκριθούν στις δικές τους υποχρεώσεις και πως οποιαδήποτε περαιτέρω καθυστέρηση συνιστά επικίνδυνη περιδίνηση για τη Ελλάδα και την ευρωζώνη. Η τρόικα, όμως, συνεχίζει να επιτηρεί την όλη κατάσταση, και εκτός από κάποιες θετικές δηλώσεις λίγο μετά τις αποφάσεις στη Βουλή για τη λήψη των νέων μέτρων, προβάλλει κάθε φορά και νέες απαιτήσεις καλυπτόμενες υπό τον μανδύα της εξυγίανσης του χρεωκοπημένου ελληνικού κράτους, Στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας τώρα είναι οι απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων και η θεαματική μείωση των μισθών. Έχει φτάσει δε σε τέτοιο σημείο η κατάσταση, που άνετα μπορεί να μιλά κανείς για οριστικό αδιέξοδο στις προσπάθειες για νοικοκύρεμα των οικονομικών. Πραγματικά, ακόμα και τομείς που τα τελευταία χρόνια επέφεραν κάποια κέρδη και επενδύσεις στη χώρα - όπως τα φωτοβολταϊκά και τα αιολικά πάρκα - έδιναν κάποια σχετική ανάσα στην αναπτυξιακή προοπτική, τώρα λόγω δισταγμού των ξένων τραπεζών αλλά και θεαματικής πτώσης της δραστηριότητας κυρίως μετά τις αποτυχημένες αποφάσεις των αρμόδιων υπουργείων, οι άδειες αρχίζουν να ξεπουλιούνται όσο – όσο, με μόνο στόχο την απεμπλοκή των επενδυτών από την όλη διαδικασία. Με μια οικονομία λοιπόν στο έλεος των διαθέσεων των εκπροσώπων της τρόικα και με πολίτες εξουθενωμένους από τις αλλεπάλληλες περικοπές και μειώσεις στους μισθούς, την ανεργία να πλησιάζει σιγά-σιγά το 30%, και τη ρευστότητα στην αγορά να παραμένει σε απίστευτα χαμηλά επίπεδα, η κάθε απόφαση καθυστέρησης ή αναβολής από το Eurogroup για τη διευθέτηση του ελληνικού χρέους φαντάζει ως το αποφασιστικό χτύπημα σε βάρος της ήδη καταρρακωμένης αξιοπρέπειας των πολιτικών, που και τι δεν έκαναν προκειμένου να έρθει η πολυπόθητη δόση στη χώρα. Αναβολή στα μέτρα όμως δεν έλαβε χώρα, ιδιαίτερα μετά τις αφόρητες πιέσεις των δανειστών, που αξίωναν εδώ και τώρα περικοπές και σκληρή λιτότητα, χωρίς να ισχύει όμως το ίδιο και για τις δικές τους υποχρεώσεις. Η αγωνία λοιπόν στο κατακόρυφο. Τα ταμειακά αποθέματα εξαντλούνται, όπως πολλές φορές μας έχουν τονίσει από την κυβέρνηση, το Eurogroup όμως ακολουθεί την πορεία του, αδιαφορώντας προκλητικά για το ελληνικό δράμα. Και θα έρθει και πάλι η στιγμή που θα ζητηθούν και άλλα μέτρα, ακόμη πιο σκληρά. Και τα χρήματα θα δίνονται με το σταγονόμετρο. Και όλα στην χώρα θα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτο. Μέχρι τότε, το θρίλερ θα έχει και άλλες πτυχές, καθώς οι συνεδριάσεις θα είναι πυρετώδεις και η απροθυμία των δανειστών για την έγκριση της χρηματοδότησης εμφανής. Η Ελλάδα ήταν και είναι το άλλοθι της ευρωζώνης, κάτι που φυσικά δεν παραδέχθηκαν ποτέ οι ηγέτες της. Υπήρξε η αρχή της κατάρρευσης του ευρωπαϊκού οικοδομήματος και της ανάδειξης της Γερμανίας σε ηγέτιδα δύναμη, που κρίνει πότε θα προστατεύσει και πότε όχι τους αδύνατους Ευρωπαίους εταίρους. Ανεξάρτητα από τα Eurogroup και τις αποφάσεις τους.