Φίλοι μου, κάθε μέρα μία από τα ίδια και χειρότερα. Πλήρης αποβλάκωση... Το να διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλον... εσαεί.. Το να ρίπτουμε τα αναλογούμενα σε ημάς βάρη και ευθύνες σε άλλους, στους απέναντι, και να πταίουν πάντα οι άλλοι για όλα τα δεινά και ποτέ εμείς... Το να αποποιούμεθα των ευθυνών μας όσον αναλογεί εις τον καθένα μας... Το να στρουθοκαμηλίζουμε... Το να δυσανασχετούμε με τον γείτονα, το να «κατινίζουμε» γιατί έτσι μας βολεύει, γιατί τα δικά μας, που κουβαλάμε στην πλάτη μας... δεν μας συμφέρει να τα δούμε...
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε».
