Μ.Ε. Λαγκουβάρδου
«Μη ελπίζετε επ’ αδικίαν, και επί άρπαγμα μη επιποθείτε» (Ψαλμός 61ος)
Το Γιωργή, στην Κάλυμνο, ήταν πολύ φτωχό. Δεν είχε ούτε τροφές, ούτε σκεπάσματα, ούτε υποδήματα. Η ανυποδησία του ήταν ο κανόνας της ασκητικής του ζωής. Με αυτήν ταπείνωνε το σώμα του, για να μπορεί να προσεύχεται. Προσφέρθηκα να του δώσω παπούτσια αλλά δεν τα δέχθηκε.
Με τι συντηρούνταν το Γιωργή; Κάποτε μου χάρισε έναν ξύλινο σταυρό που σκάλισε το ίδιο. Οι τσέπες του ήταν γεμάτες ξύλινους σταυρούς. Είχε σταυρούς ακόμα και κάτω απ΄ την τραγιάσκα του. Δεν νομίζω ότι τους πουλούσε. Τους σταυρούς τους σκάλιζε για τον εαυτό του και για τους φίλους του. Ζούσε από τη δουλειά του πλανόδιου μικροπωλητή. Πουλούσε φραγκόσυκα το καλοκαίρι και τους χειμερινούς μήνες πουλούσε φιστίκια.
Θαύμαζα το Γιωργή για την αυτάρκειά του. Ήταν φτωχός, αλλά είχε ένα πολύτιμο θησαυρό, που τον φύλαγε σαν τα μάτια του, την αυτάρκεια.
* Περισσότερα στην ηλεκτρονική διεύθυνση και στην έντυπη έκδοση της «Ε».
