Από τον Μάξιμο Χαρακόπουλο

Η Βουλή τίμησε την εβδομάδα που πέρασε τα εκατοντάχρονα από τη γέννηση των τραγικά δολοφονημένων βουλευτών της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη και Γιώργη Τσαρουχά στην ταραγμένη δεκαετία του ‘60, υπενθυμίζοντας ότι η δημοκρατία που σήμερα απολαμβάνουμε ήταν κάποτε ελλιπής.

Δυστυχώς, η χώρα μας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αντί να δρέψει τους καρπούς μιας μεγαλειώδους αντίστασης απέναντι στις δυνάμεις του άξονα, και στην τριπλή κατοχή, βυθίστηκε σε έναν αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος σφράγισε αρνητικά τις δεκαετίες που ακολούθησαν. Σε αυτή την εξέλιξη συνετέλεσε και το γεγονός ότι η Ελλάδα, λόγω της σημαντικής γεωπολιτικής της θέσης, έγινε θέατρο ενός σκληρού ανταγωνισμού επιρροής των ξένων δυνάμεων.

Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν το δημοκρατικό πολίτευμα να νοσεί για χρόνια. Οι προσπάθειες εκδημοκρατισμού συχνά έμεναν μετέωρες. Εξακολουθούσαν να δρουν δυνάμεις του παρακράτους που δεν επιθυμούσαν την εμπέδωση ενός δημοκρατικού πολιτεύματος, με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των πολιτικών ελευθεριών, σε μια πορεία ένταξης της Ελλάδας στην ανεπτυγμένη Ευρώπη, όπου ανήκει γεωγραφικά και πολιτισμικά.

Μια πορεία, η οποία είχε ήδη χαραχθεί, παρά το ιδιαίτερα αντίξοο εσωτερικό και διεθνές περιβάλλον από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι η δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963 οδήγησε τελικά στην αποχώρησή του από την ελληνική πολιτική σκηνή και κατέστη η απαρχή μιας περιόδου ανωμαλίας που κατέληξε στη στρατιωτική δικτατορία των συνταγματαρχών.

Πολλά μπορεί κάποιος να καταλογίσει στη μεταπολιτευτική περίοδο. Αυτό, όμως, που δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει είναι η επιτυχία της στην εμπέδωση της δημοκρατίας. Και σε αυτό συνέβαλαν πράγματι οι πολιτικοί ηγέτες της μεταπολίτευσης, αρχίζοντας με τη θαρραλέα πολιτική του Καραμανλή, που ήδη από το 1974 χάραξε μια νέα πορεία εθνικής συμφιλίωσης και ομοψυχίας, με μέτρα όπως η αναγνώριση του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Σήμερα, δυστυχώς, παρατηρούμε φαινόμενα αρρυθμίας, της με τόσες θυσίες αποκτημένης δημοκρατίας μας. Η πρωτοφανής και διαρκής οικονομική κρίση έχει επιτρέψει την εκδήλωση ενός κύματος αμφισβήτησης θεσμών και αξιών. Η καταβύθιση της μεσαίας τάξης στην κατηγορία των νεόπτωχων, η περιθωριοποίηση χιλιάδων συμπολιτών μας, φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής και εκδήλωσης ανεξέλεγκτης βίας, τις οποίες το κράτος εμφανίζεται αδύναμο να καταστείλει, επιδεινώνουν την προβληματική σχέση πολίτη-πολιτείας.

Ας μην εθελοτυφλούμε! Οι νέες γενιές, οι οποίες δεν έχουν την εμπειρία του ανώμαλου πολιτικού βίου του παρελθόντος, θεωρώντας δεδομένες τις δημοκρατικές κατακτήσεις, πολύ εύκολα, εφόσον ο πολιτικός κόσμος δεν ανταποκριθεί στην αποστολή του, μπορεί να διολισθήσουν σε αυταρχικές επιλογές.

Αν θέλουμε πραγματικά να τιμήσουμε τη μνήμη πολιτικών ανδρών που η ζωή τους χάθηκε λόγω της ανεπάρκειας των δημοκρατικών θεσμών, χρειάζεται να δούμε κατάματα τις απαιτήσεις των καιρών. Και η πρώτιστη απαίτηση είναι η εν νέου νοηματοδότηση της δημοκρατίας μας. Ο εμπλουτισμός και η ενίσχυσή της με στοιχεία που θα συντελέσουν στη δημιουργία συνθηκών ευημερίας και προόδου. Γι’ αυτό, οι πολιτικές ηγεσίες, απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις που εγείρονται πρέπει να απαντήσουν με αποφασιστικότητα. Να εφαρμόσουν πολιτικές ανάπτυξης και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας, να επιβάλλουν συνθήκες ασφάλειας και σιγουριάς, να αποκαθάρουν το πολιτικό σύστημα από τις σκιές της διαπλοκής και της εξυπηρέτησης άνομων συμφερόντων.

Παρά τα πολλά αρνητικά δεδομένα είμαι αισιόδοξος ότι μπορούμε να καταφέρουμε να υπερνικήσουμε τις αντιξοότητες, διότι σήμερα, έχοντας ξεπεράσει τους καταστροφικούς διχασμούς του παρελθόντος, είμαστε πλέον ενωμένοι. Αρκεί βεβαίως να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας και να εργαστούμε με συνέπεια και προσήλωση στον στόχο!

 

Ο κ. Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Λαρίσης