Του Κων. Ι. Παπακωνσταντίνου
Ναι φίλοι μου. Η χρονιά της φρίκης. Μπαίνοντας στο 2012 η χώρα μας πήρε έναν δρόμο, δύσβατο και φρικτό. Πρέπει ετούτη τη χρονιά και μάλιστα γρήγορα, να γίνουν όσα δεν έγιναν για πολλές δεκαετίες. Επιτακτική ανάγκη να προσαρμοστούμε στα δεδομένα των καιρών. Να γίνουν αλλαγές και αναθεωρήσεις δύσκολες, που θα πονέσουν. Τα όσα βάρη, μας εσώρευσαν ως τώρα, τούτη τη χρονιά θα δώσουν τον πόνο και το μάτωμα. Πώς να βρούμε χρήματα, ν’ αντιμετωπίσουμε κοινωνικές ανάγκες, ενώ μας πνίγουν τα χρέη; Θα λειτουργήσουν οι νόμοι του κράτους δίκαια και άτεγκτα; Πώς θα εξυγιάνουμε τη Δημόσια Διοίκηση, που σήμερα λειτουργεί ως θερμοκήπιο ανομίας και στρεβλώσεων; Πώς θα παταχθεί η διαφθορά και η σήψη; Πώς θα γίνουν όλα αυτά;
Διάχυτη είναι μια τάση κόπωσης, απογοήτευσης και απελπισίας. Καταρχήν ένας λαός απελπισμένος, από το φάσμα της φτώχειας και της πείνας. Ένας λαός παρατημένος, χωρίς Παιδεία, χωρίς κοινωνική πρόνοια, χωρίς γιατρούς και φάρμακα. Είμαστε μια εύκολη λεία, μιας τρομερής εγκληματικής έξαρσης, όπου η ζωή μας συνθλίβεται ανάμεσα στο φόβο και το θάνατο. Χρονιά φρίκης. Να βλέπουμε ακόμα να πωλείται στο σφυρί ο εθνικός μας πλούτος. Σβήνει η γεννητικότητα, η παραγωγή, η δραστηριότητα. Οι εταίροι μας απορούν με την ξεφτίλα των πολιτικών μας, με μια κρατική μηχανή που αδρανεί.
Αντιμετωπίζουν ανθρώπους που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να σωθούν. Οι συμφωνίες ακολουθούνται από αθετήσεις. Οι διαβεβαιώσεις μας από κουτοπονηριές. Βλέπω τον Παπαδήμο, που ανέλαβε τιτάνιο έργο και τον λυπάμαι. Για την υπομονή και τη μοναξιά του.
Annus Horribilis. Το δρόμο της φρίκης δείχνουν οι ανίκανοι και ελλιπείς πολιτικοί μας. ΟΛΟΙ τους. Με ποιους θα γίνουν οι μεταρρυθμίσεις; Ποιος θα δώσει τον πόνο της ανάστασης ενός λαού, πού βρίσκονται τα όριά του; Το μέτρο μιας πανεθνικής προσπάθειας, για την έξοδο από το χάος; Και μάλιστα μ’ έναν λαό, που ποτέ δεν τον κατείχε το συλλογικό πνεύμα; Οι ολίγιστοι και οι αλαζόνες; Οι καιροσκόποι και εξουσιολάγνες;
Χρονιά φρίκης. Το οικονομικό έγκλημα, ακατάβλητη Λερναία ύδρα. Οι εισαγγελείς δίωξης του οικονομικού εγκλήματος εξανέστησαν. Πιέσεις, παρεμβάσεις, υποδείξεις, δυσχεραίνουν την κάθαρση της κόπρου του Αυγείου. Κυβερνητικά στελέχη, υπηρεσιακοί παράγοντες, διεφθαρμένοι ποστατζήδες εμπλεκόμενοι στο λαθρεμπόριο καυσίμων, στο παρεμπόριο, σε τοκογλυφίες σε κακουργηματικές πράξεις. Το θεωρούμενο άτεγκτο ΣΔΟΕ, αλλά και η Αστυνομία (βάλε λύκους να φυλάξουν πρόβατα) συμμέτοχοι στα δυσώδη πλοκάμια του εγκλήματος. Annus Horribilis!
Τα πολιτικά κόμματα, βάζουν αυθαίρετα κόκκινες γραμμές, που ορίζουν τα κομματικά τους συμφέροντα, παραγνωρίζοντας το συμφέρον της χώρας. Τους το είπε ο Παπαδήμος. «Κόκκινη γραμμή για μένα είναι η σωτηρία της Πατρίδας». Ούτε καν τον άκουσαν.
Ο Ανώτατος Άρχων της χώρας, ο κ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι αποψιλωμένος από δυναμικές πρωτοβουλίες και παρεμβάσεις. Έτσι κατέστη σύμφωνα με τις επιθυμίες του Ανδρέα. Ένας θεσμός βασικός για τη Δημοκρατία, αλλά δέσμιος της απραξίας. Ένα σύμβολο, συμβολικό.
Όχι όμως και ικανό να διαχειρισθεί καταστάσεις κρίσιμες. Η κρατική του χορηγία είναι 360.000 ευρώ ετησίως. Η προσφορά του όμως αποδυναμωμένη.
Οι Αθάνατοι ακαδημαϊκοί μας, έγιναν κι αυτοί γρανάζια του συστήματος. Στις δύσκολες ώρες της πατρίδας, ο Παλαμάς, ο Ελύτης κ.ά. ξεσήκωναν τα πλήθη και στέκονταν στο βασανισμένο ελληνικό λαό. Ήταν σαν τους παλιούς μάγους των φυλών, που άνοιγαν ρότες για την έξοδο από τις δύσκολες ώρες.
Με τι ανάκαρα και ποια όπλα θα πολεμήσουμε; Τα γνωστά υποζύγια της μισθωτής εργασίας, δεν μπορούν πια τίποτα να δώσουν. Οι αφαιμασσόμενοι πολίτες έφθασαν από έσχατον της αντοχής τους. Να τα πάρουν από τους έχοντες. Τους κρυπτομαυραγορίτες και τους εν αμαρτίαις πλουτίζοντες.
Με όλα αυτά λοιπόν, τα δυσοίωνα και αποκαρδιωτικά για τον τόπο μας φαινόμενα, τα βαριά σύννεφα, που πλακώνουν το θυμικό μας και τα δυσεπίλυτα προβλήματα, πώς να μη σκεφτούμε το του Οβιδίου Annus Horribilis η χρονιά, της φρίκης, που ανοίγει πύλες στενές και δυσπέρατες, για των Ελλήνων το άμοιρο γένος;
