* Του Γιώργου Καραβάνα, μοριακού βιολόγου και μέλους της ΔΡΑΣΗΣ
Η παρακάτω ιστορία αναφέρεται σε μια συμπαθέστατη κυρία, με τ’ όνομα «Ελλάδα». Σ’ ένα τραγικό περιστατικό, η εν λόγω κυρία κινδύνευσε με καρδιακή ανακοπή. Αιτία, σύμφωνα με το γιατρό, το υπερβολικό της πάχος (χρέος). Ήταν γνωστό πως η κυρία είχε πάρει κιλά εδώ και χρόνια. Έτρωγε βλέπεις περισσότερο απ’ όσο «έκαιγε»: είχε πρωτογενή ελλείμματα! Τελευταία δυσκολευόταν πολύ να βρει μεροκάματο (αγορές), μια που το όλο και αυξανόμενο βάρος της, την είχε καταστήσει τόσο δυσκίνητη, που ακόμα και οι απλούστερες μετακινήσεις, τις προκαλούσαν μεγάλη κούραση (τόκοι για την εξυπηρέτηση του χρέους).
Ως βασική της δραστηριότητα παρέμενε το baby-sitting (τουρισμός), χρειαζόταν ωστόσο επιπλέον χαρτζιλίκι για να αγοράζει αρκετή τροφή, ώστε να συντηρεί τη μεγαλοσωμία της. Η συμπαθής κυρία είχε πέσει σε φαύλο κύκλο: όσο λιγότερο κινούνταν (ύφεση), τόσο περισσότερο πάχαινε. Κι όσο πάχαινε, τόσο περισσότερο κόπο - άρα φαγητό – χρειαζόταν για να μετακινεί το σώμα της. Το βάρος της, δεν ήταν πλέον διαχειρήσιμο. Δεν είχε λοιπόν πολλά περιθώρια. Έπρεπε σύντομα ν’ αποκτήσει ένα όμορφο, υγιές κι ευλύγιστο σώμα (οικονομία). Ένα σώμα που θα της επιτρέπει να τρέχει (δηλαδή να παράγει) σε περισσότερες δουλειές. Ένα σώμα αθλητικό και ενεργό, ώστε ν’ απολαμβάνει το φαγητό της χωρίς να παχαίνει. Με απλά λόγια, ήθελε ένα σώμα ανταγωνιστικό! Αλλά πώς;
Προτάσεις αλλά και αντιρρήσεις υπήρχαν πολλές. Πρώτος ο Σαμαράς αποφάνθηκε πως «όσo κι αν κόψεις το φαΐ, κιλά χωρίς γυμναστήριο (ανάπτυξη) δεν χάνεις». Κι αυτό ακουγόταν λογικό. Στην πραγματικότητα όμως, η κυρία ήταν τόσο χοντρή, που με δυσκολία χωρούσε από την πόρτα. Ακόμα χειρότερο, είχε τυλιχθεί στα πόδια της ένα απίστευτο κουβάρι (θεσμικές αγκυλώσεις) που ήταν βέβαιο πως θα έκαναν το τρέξιμό της ιδιαίτερα δύσκολο. Δεν μπορείς βεβαίως σε αυτή την κατάσταση, να αρχίσεις να τρέχεις, πάνω στο διάδρομο του γυμναστηρίου…! Ο Σαμαράς το γνώριζε αυτό, αλλά δεν ήθελε να γίνει δυσάρεστος. Δεν ήθελε να της στερήσει το φαΐ, που τόσο είχε συνηθίσει. Προτίμησε να αφήσει αυτή τη δουλειά σε άλλον...
Ο Παπανδρέου, είχε την ατυχία να βρίσκεται στη θέση του ταμία εκείνη την περίοδο. Ήταν αυτός στον οποίο έλαχε η μοίρα να περικόψει το χαρτζιλίκι που προορίζονταν για τα ψώνια. Ούτε αυτός όμως ήθελε να γίνει πολύ δυσάρεστος: «θα τρως ό,τι έτρωγες και πριν, μόνο λίγο λιγότερο». Εφάρμοσε δηλαδή, «οριζόντια δίαιτα».
Υπήρχαν κι άλλοι. Η Παπαρήγα της έλεγε να στείλει στα τσακίδια το γιατρό που της μίλησε για παχυσαρκία. Επέμενε σε παλιότερα πρότυπα ομορφιάς, σύμφωνα με τα οποία «τα πάχη της κυρίας ήταν και τα κάλλη της». Σύμφωνα με την Παπαρήγα, δεν έφταιγε η κυρία για τη χαμηλή εκτίμηση που απολάμβανε, έφταιγαν οι διεθνείς συνωμότες, που άλλαξαν τα πρότυπα ομορφιάς για να μας κάνουν όλους να τρέχουμε ασταμάτητα. Είχε συνέπεια η άποψη, πάντως οι περισσότεροι συμφωνούν πως «όταν είσαι ελαφρύς και ευκίνητος, κουράζεσαι λιγότερο για να κάνεις την οποιαδήποτε δουλειά».
Ο Τσίπρας της έλεγε να μην ακούει κανέναν. «Σε κοροϊδεύουν! Δεν είναι δυνατόν να χάσεις κιλά, όσο συνεχίζεις να τρως» (δεν μπορείς να μειώσεις το χρέος με νέα δάνεια). Μμ, η αλήθεια είναι πως μπορείς! Αρκεί να τρως λιγότερο απ’ όσο καις (αρκεί δηλαδή να έχεις πρωτογενές πλεόνασμα). Στην πραγματικότητα το αντίθετο δεν είναι δυνατόν: το να σταματήσεις να τρως. Γιατί μέχρι να αδυνατήσεις και να σωθείς από την παχυσαρκία (χρέος), κινδυνεύεις να χάσεις τη ζωή σου από την ασιτία (χρεοκοπία). Κι όμως ο Τσίπρας επέμενε να αντιμετωπίζει την έλλειψη δύναμης με τη νηστεία. Την έλλειψη παραγωγικότητας, με την απεργία.
Ο Κουβέλης, ήθελε μεν το γυμναστήριο, αλλά αρνιόταν να της λύσει το κουβάρι από τα πόδια. Ο Καρατζαφέρης, άλλαζε γνώμη συχνά: μια την άφηνε νηστική, μια ξεχνούσε ξεκλείδωτο το ψυγείο. Και της φώναζε και να σηκωθεί από την καρέκλα, αλλά για πού, δεν έλεγε!
Η κυρία είχε μπερδευτεί: όλα έμοιαζαν να καταλήγουν σε φαύλους κύκλους. Αν συνέχιζε να τρώει από τα ίδια, αλλά λιγότερο, δεν την κρατούσαν τα πόδια της. Δεν έτρωγε βλέπεις και τις υγιεινότερες τροφές! (δεν είχε και το αποτελεσματικότερο Δημόσιο). Σε αυτή την κατάσταση, δεν είχε κουράγιο να πάει στο γυμναστήριο. Αν όμως δεν πήγαινε στο γυμναστήριο, δεν θα αποκτούσε ποτέ υγιές σώμα – της το ‘χε πει ο Σαμαράς – αλλά, πώς να αθληθεί με το βάρος που είχε ήδη συσσωρεύσει; Γι’ αυτό το ζήτημα, ο Σαμαράς δεν έλεγε τίποτα! Από την άλλη, το να κόψει τελείως το φαΐ, να κάτσει σπίτι και να ελπίσει πως θα αντέξει μέχρι να χάσει έστω κάποια κιλά, θα ήταν μεγάλο ρίσκο. Και τα περί ομορφιάς του Μεσοπολέμου, δεν ηχούσαν πολύ καλά στα αφτιά της. Δεν ήξερε τι να κάνει. Άσε που κανείς δεν ασχολιόταν με το κουβάρι που είχε στα πόδια της, το οποίο ότι και αν γίνονταν, ήταν βέβαιο πως θα της δημιουργούσε τελικά πρόβλημα…
Στη γαλαρία βρίσκονταν πάντα και κάποιοι άλλοι, που όμως της πρότειναν πράγματα ανήκουστα! Αυτούς στην Ελλάδα, ιστορικά, δεν έπρεπε κανείς να τους ακούει! Ήταν οι χειρότεροι απ’ όλους: τους φώναζαν «Φιλελεύθερους» (αυτή κι αν είναι κακιά λέξη!). Της πρότειναν τα παρακάτω, και μάλιστα με τη συγκεκριμένη σειρά:
1. Θα περιορίσεις το φαΐ, αλλά όχι οριζόντια. Θα κόψεις μόνον όσες τροφές σου είναι άχρηστες. Πατατάκια και Κοκακόλες (άχρηστοι δημόσιοι οργανισμοί κι αργόμισθοι υπάλληλοι) κομμένα μαχαίρι από αύριο!
2. Πάρε ένα ψαλίδι και κόψε το κουβάρι από τα πόδια σου (κάνε διαρθρωτικές αλλαγές στην οικονομία). Τα σχοινιά είχαν σχεδιαστεί, για να στηρίξουν τα πόδια της ετοιμόρροπης καρέκλας που καθόσουνα. Τώρα το κουβάρι, μαζί με τα πόδια της καρέκλας, έδεσε και τα δικά σου πόδια.
3. Σήκω και περπάτα. Κόψε τις απεργίες. Άρχισε το τζόκινγκ, όσο καιρό ακόμα δεν χρειάζεται να βγαίνεις πρωταθλητής για να τρως (όσο διαρκεί ακόμα το πακέτο διάσωσης). Και μην ξεχνάς να τρως καλή τροφή. (Μην ξεχνάς να ανταμείβεις τους καλούς και χρήσιμους δημόσιους υπάλληλους). Θα τους χρειαστείς όταν θα αρχίσεις να πηγαίνεις σε αγώνες!
4. Κάνε και καμιά λιποαναρρόφηση – δεν είναι ντροπή! (Πούλα και κανένα ανενεργό περιουσιακό στοιχείο!). Γιατί το όφελος θα είναι πολλαπλό: και κόβεις λίπος μονομιάς (εισπράττεις ρευστό και αγοράζεις χρέος) και γίνεσαι ελαφρύτερος, άρα χρειάζεσαι λιγότερη τροφή για να συντηρείσαι (έχεις λιγότερους τόκους να πληρώνεις) και θα μπορέσεις νωρίτερα να ανέβεις στο διάδρομο του γυμναστηρίου (ανάπτυξη, μείωση ανεργίας). «Η ζωή είναι αγώνας, αλλά μπορείς να τον κερδίσεις.
Γιατί, αν εξαιρέσεις τα παραπανίσια σου κιλά, από πρόσωπο σκίζεις!».
