Από τον σχηματισμό της τροϊκανής κυβέρνησης και μετά, οι Υπηρεσίες Δίωξης του Οικονομικού Εγκλήματος βαδίζουν από επιτυχία σε επιτυχία στην αποκάλυψη των οικονομικών σκανδάλων. Αποκαλύπτουν, δηλαδή, αυτά που ο κόσμος «είχε τύμπανο και οι αρμόδιοι κρυφό καμάρι».
Βέβαια, ήξεραν οι αρμόδιοι πως τα «τρωκτικά» είχαν «πέσει στη μαρμίτα» ανενόχλητα. Ήξεραν, όμως, και πως δεν υπάρχει πολιτική βούληση για να στηθούν φάκες... Και δεν υπήρχε πολιτική βούληση, γιατί υπήρχε διαπλοκή.
Ως εκ τούτου, αυτές οι πράγματι αξιόλογες επιτυχίες δεν μπορεί να πιστωθούν στη σημερινή κυβέρνηση, γιατί και τώρα δεν υπάρχει πολιτική βούληση, αλλά... έξωθεν... πίεση από την άλλη τρόικα.
Έρχονται, όμως, οι εμπλεκόμενοι, προσποιούμενοι τις αθώες περιστερές, να μας πείσουν πως δεν είναι η συνέχεια του εαυτού τους, πως δεν είναι ο «Μανωλιός», πως εξαγνίστηκαν στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ. Πως είναι οι σύγχρονοι Ηρακλειδείς που θα καθαρίσουν την κόπρο από το Κοινοβούλιο και τη Δημόσια Διοίκηση.
Έρχονται να μας διαβεβαιώσουν πως, τάχα, τα «κουρέματα», τα «χαράτσια» και όλα τα άλλα μέτρα είναι αναγκαία για την ανάταξη της οικονομίας, ώστε να βγούμε πιο γρήγορα από το βόθρο που μας έριξαν οι ίδιοι.
«Βαράνε συσσίτιο» να ηρεμήσουν τα «μουλάρια» για να μην βουλιάξει το σαπιοκάραβο «Ελλάς». Και χαϊδολογάνε γιατί φτάνει η ώρα της κρίσεως, η ώρα της κάλπης.
Εμ, μας κουρεύουν, εμ, μας δουλεύουν! Τέτοιοι είμαστε, τέτοια μας κάνουν.
Και να ιδείτε πως μπροστά στην κάλπη μπορεί να τα ξεχάσουμε και πάλι όλα, οπότε: «Τι είχες, Γιάννη μ’;», «Ό,τι είχα πάντα».
Σπύρος Χαλικιάς
