Από τον Μιχαήλ Γκρίλλα
Σε αυτές τις εκλογές, ο Έλληνας ψηφοφόρος πορεύεται στις κάλπες βαθιά οργισμένος, απογοητευμένος, διχασμένος και συγχρόνως αηδιασμένος και μάλιστα δικαιολογημένα, για τα όσα συμβαίνουν στην πατρίδα μας, τα τελευταία τουλάχιστον δέκα χρόνια.
Οι Έλληνες πολιτικοί, εφάρμοσαν καθ’ όλη τη διάρκεια της συντόμου επισήμου προεκλογικής περιόδου, την παλιά μου τέχνη κόσκινο, υποσχόμενοι ότι θα βελτιώσουν τα πάντα στη δύσμοιρη χώρα μας, αν εξασφαλίσουν την ψήφο μας, θα ρίξουν πολλά λεφτά στην αγορά, για να ανασάνει η οικονομία, θα βάλουν αμέσως μπροστά τα σταματημένα έργα των αυτοκινητόδρομων, έχουν έτοιμο και θα εφαρμόσουν ένα πιο δίκαιο φορολογικό σύστημα, θα διώξουν όλους τους παράνομους μετανάστες, θα αναδιοργανώσουν τη Δημόσια Διοίκηση, θα κόψουν τα προνόμια των βουλευτών και θα μειώσουν τον αριθμό τους (από 300 σε 200), θα θέσουν τέρμα στην ασυλία, την ατιμωρησία και το ακαταδίωκτον, θα ενισχύσουν την άμυνα της χώρας και την ασφάλεια των πολιτών, θα αναθεωρήσουν το Σύνταγμα, επιφέροντες βαθιές τομές σε αυτό, θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, για τη σωστή λειτουργία της Δικαιοσύνης, θα στήσουν κρεμάλες στο Σύνταγμα, θα καταγγείλουν τους δανειστές και θα διαμηνύσουν σε αυτούς ότι, ο λαός δεν χρωστάει τίποτε και σε κανέναν. Αυτά και άλλα πολλά θα... των οποίων ουκ έστιν αριθμός ακούσαμε μέχρι τώρα.
Σήμερα όμως, όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γεωργ. Παπανδρέου, δεν μιλούν οι πολιτικοί, αλλά μιλάει μόνο ο λαός. Συνεπώς ο Έλληνας ψηφοφόρος είχε τον χρόνο, να προβληματισθεί, να αξιολογήσει, να κρίνει και τελικά να προσέλθει, ψηφίζοντας κατά βούληση και κατά συνείδηση ότι αυτός, πιστεύει ό,τι συμφέρει και εξυπηρετεί καλύτερα, το καλώς εννοούμενο κατ’ αυτόν Εθνικό συμφέρον.
Επομένως οφείλουμε όλοι μας και πρωτίστως οι πολιτικοί μας, να σεβασθούμε το όποιο αποτέλεσμα υπάρξει σήμερα και πάνω σε αυτό, πρέπει όλοι μας, λαός και πολιτικοί να προσαρμοσθούμε, ώστε την επομένη (07-05-2012) να υπάρξει μια βιώσιμη, ικανή και αποτελεσματική κυβέρνηση, για το καλό του τόπου και μόνον, που είναι και το πρώτο και κύριο ζητούμενο σήμερα.
Τώρα εάν ένα εκ των δύο λεγομένων ακόμα μεγάλων κομμάτων, καταφέρει και επιτύχει αυτοδυναμία, αυτή θα είναι μια καθαρή λύση και ο τόπος θα αποκτήσει αμέσως υβέρνηση. Επίσης καθαρή λύση θα προκύψει εάν ελλείψει αυτοδυναμίας, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα διαθέτουν από κοινού κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Το καλύτερο θα είναι σε ένα δικομματικό σχήμα να ενταχθεί και ένα άλλο ή δύο μικρότερα κόμματα.
Δεν μπορεί κανείς να φαντασθεί κάποια συνεργασία των μικρών κομμάτων για συγκρότηση δικής τους κυβέρνησης. Πολλά π.χ. μπορεί κανείς, να καταμαρτυρήσει στον κ. Τσίπρα. Αλλά πολύ δύσκολα πιστεύω μπορεί να συνεργασθεί με ακροδεξιά μορφώματα, ή ακόμα περισσότερο και με το ΚΚΕ και τη Δημοκρατική Αριστερά.
Ο κατακερματισμός των πολιτικών δυνάμεων, οφείλεται κατά κανόνα στις υπερβολικές θα έλεγα φιλοδοξίες, προσώπων, που αλλάζουν θέσεις, ανάλογα με τις τάσεις του εκλογικού σώματος και αυτοί είναι καιροσκόποι και ευκαιριακοί.
Αλήθεια ποιος εμποδίζει την ευρεία αριστερά, να γίνει ένα ενιαίο κόμμα και να διεκδικήσει κάποτε τη διακυβέρνηση της χώρας; Σίγουρα κανείς. Τότε γιατί δεν το τολμούν;
Κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα την επόμενη ημέρα (07-05-2012) εάν προκύψει αυτοδυναμία. Αυτοδυναμία όμως δεν βλέπω και επομένως οι πολιτικοί μας, καλούνται όλοι συλλήβδην να δώσουν εθνικές εξετάσεις επί του πρακτέου. Τα ψέματα, για τους πολιτικούς μας τελείωσαν. Είναι καιρός πιστεύω οι πολιτικοί μας, να αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους και κινούμενοι υπεράνω μικροκομματικών και προσωπικών συμφερόντων, να δώσουν βιώσιμη, ικανή και αποτελεσματική για τον τόπο κυβέρνηση. Αυτό επιβάλλουν οι σημερινές περιστάσεις και το συμφέρον του έθνους. «Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα».
