Όπως γνωρίζουν όλοι οι φιλήσυχοι και ειρηνικοί άνθρωποι ανά τον κόσμο, οι όποιες πολεμικές διενέξεις και συγκρούσεις μεταξύ αλλοεθνών κρατών και λαών στην ανθρωπότητα, επιφέρουν φρικτά και δραματικά αποτελέσματα στις εκεί μειονότητες των εμπλεκομένων ως επί το πλείστον, οι οποίοι διαμένουν και ζουν ειρηνικά από την αρχαιότητα στον χώρο της εμπόλεμης ζώνης, υποφέροντας ως αντίποινα το μαρτύριο της βασάνου και του αφανισμού... Όταν ο Νίκος Καζαντζάκης μετέβει με την ομάδα του το 1918 σε αποστολή καλής θελήσεως με αίτημα του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου στα βόρεια της Μαύρης Θάλασσας παράλια, Βατούμ, Καρς και αλλού χωριά και πόλεις όπου υπήρχαν Έλληνες όπως στην Αρμενία, τη Γεωργία κ.ο.κ. αντικειμενικός σκοπός και στόχος του εγχειρήματος αυτού ήταν, η παλιννόστηση και η μεταφορά των Ελλήνων του Πόντου στη Μητρόπολη την Ελλάδα μας, οι οποίοι τελούσαν υπό τη μάχαιρα των μαινόμενων Νεότουρκων εθνικιστών και σωβινιστών. Εξυπακούεται, πως η οικονομία του ελληνικού κράτους δεν ήταν η καλύτερη την εποχή εκείνη, μετά από τους δύο Βαλκανικούς απελευθερωτικούς πολέμους, την πολιτική αστάθεια και τον εθνικό διχασμό που ακολούθησαν, τα οποία ήταν αίτια συγκλονιστικά!.. στη νέα τάξη πραγμάτων, όμως, υπερίσχυσε η αγάπη και η συμπόνια της αδύναμης οικονομικά, αλλά, στοργικής Μητέρας πατρίδας μας. Κατά την εξέλιξη της Μικρασιατικής εκστρατείας της οποίας ο σκοπός ήταν επίσης απελευθερωτικού χαρακτήρα -στο πρώτο μέρος- με την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών το 1920 και στη συνέχεια στόχος χωρίς ιδανικά, τυχοδιωκτικός και με απατηλά χιμαιρικά όνειρα, σε αντίθεση με τις προεκλογικές υποσχέσεις «οίκαδε» όντας αρχηγός της αντιπολίτευσης εξαπατώντας τον ελληνικό λαό, ο οποίος ήταν ο μοιραίος άνθρωπος της προδιαγραμμένης εθνικής καταστροφής… και όλα αυτά, από ταπεινές μωροφιλοδοξίες του δυστυχώς. Φυσικά και πάλι το κύμα της μεγάλης κι άτακτης φυγής της πίκρας και του πόνου της προσφυγιάς και της νοσταλγίας αντίθετα, της οργανωμένης και προληπτικά με εκείνης του Πόντου. Με την άφιξη των πλοίων της ελπίδας, προέκυψε το δυσχερές και δυσβάστακτο πρόβλημα της εγκατάστασης στέγασης και του επισιτισμού στη ρημαγμένη από τους συνεχείς πολέμους αγαπημένης και της άτυχης πατρίδας μας. Ξανά αγάπη, συμπόνια και στοργή του επαναστατημένου ελληνικού κράτους, στα πλαίσια του δυνατού. Πριν ακόμα στεγνώσουν τα δάκρυα και οι στεναγμοί (συνοπτικά) συνέβησαν γεγονότα συνταρακτικά!.. όπως η εκτέλεση των έξι πρωταιτίων της Μικρασιατικής καταστροφής με απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών, η ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας - Τουρκίας (Συνθήκη Λωζάννης ΄23) κινήματα ανατρεπτικά, η δικτατορία του Πάγκαλου, το οικονομικό κραχ αρχές ΄30, το κίνημα του ΄35, η δικτατορία της 4ης Αυγούστου του Μεταξά και το Αλβανικό Έπος, η επίθεση των γερμανο-βουλγάρων και η κατοχή, η Εθνική Αντίσταση, η απελευθέρωση και τα Δεκεμβριανά η Συμφωνία της Βάρκιζας με την παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ και η διάλυσή του με τα γνωστά οδυνηρά επακόλουθα, και τέλος ο δραματικός Εμφύλιος σπαραγμός, που ήταν η κορύφωση!.. με τη λήξη της συνεχούς αιματοχυσίας και των δεινών της πατρίδας μας πάνω από μισό αιώνα, με τα πέτρινα χρόνια κληρονομιά. Επιτέλους ειρήνη!.. Ύστερα από τα θλιβερά και τραγικά συμβάντα αίματος πόνου και διχασμού, σχηματίστηκε η πρώτη μετεμφυλιακή φιλελεύθερη κυβέρνηση Πλαστήρα Βενιζέλου –λαϊκής ετυμηγορίας- τον Μάρτιο του 1950 και με το στίγμα των συνοδοιπόρων!.. «Μέτρα Ειρηνεύσεως, Μέτρα Επιεικείας». Ακολούθησαν οι συντηρητικές των Παπάγου, Καραμανλή, οι οποίοι έκαναν όλοι τους επίπονη προσπάθεια αναστήλωσης της χώρας μας το κατά δύναμη, ξεκινώντας το 1950 με απόφαση - ψήφισμα της Βουλής των Ελλήνων του περίφημου προγράμματος Επείγοντα Έργα... περισυλλογής της οικονομίας, ανοικοδόμησης, της αγροτικής ανάπτυξης βιοτεχνίας, βιομηχανίας κ.ο.κ. Έπειτα από σύντομη διακυβέρνηση της ΕΚ του Γ. Παπανδρέου και την επταετή θητεία της 21ης Απριλίου, έγινε πράξη η περιβόητη ή μάλλον η διαβόητη Μεταπολίτευση, η οποία αντί να οδηγήσει τη χώρα προς το βέλτιστον θέτοντας στερεές βάσεις –θεμέλια- δεν βρεθήκαμε απλά προς χείρον, αλλά, στη γενική και την ολική εθνική κατάρρευση!.. της αναστημένης από τα προαναφερθέντα ετοιμοθάνατης χώρας μας, προδομένης σε καιρό ευημερίας και ειρήνης. Ντροπή σας ωρέ!.. θα έσκουζε ο Μακρυγιάννης. Με λιανίσατε την Πατρίδα μου!! Δεν φοβάστε τον Θεό; Γιατί κύριοι αχυράνθρωποι και αφιλότιμοι ψευτο-πολιτικοί όλων των αποχρώσεων, καρφώσατε στον σταυρό του μαρτυρίου την αιώνια Ελλάδα μας και την κατρακυλήσατε μαζί με τον σταυρό της καρφωμένη, στο έρεβος της αβύσσου και στη φωτιά της κολάσεως; Γιατί τόσα χρόνια ο Γ. Πατούλης -και το επιτελείο του- δεν κατήγγειλε τις γιγάντιες οικονομικές καταχρήσεις στον χώρο τους, τηρώντας σιγήν ιχθύος; «Εύγε σας!». Γιατί ακραίοι ημι-σύντροφοι συνδικαλιστές οδηγήσατε σε μαρασμό τις οικογένειες των εργαζομένων, κλείνοντας με μποϋκοτάζ πολλές επιχειρήσεις με τα παράλογα καμώματά σας; Ως δείγμα: Ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, ναυπηγο-επισκευαστική ζώνη του Περάματος, εκατοντάδες ίσως και χιλιάδες άλλους χώρους εργασίας; Οι Σκανδιναβοί και άλλων χωρών συνάδελφοί σας περιβάλλουν με την αγάπη τους και στηρίζουν τις επιχειρήσεις να μην κλείσουν καταπολεμώντας την ανεργία. Με όλα τα κείμενά μου στην «Ελευθερία», περιγράφω σε ανύποπτο χρόνο ρεαλιστικά προειδοποιώντας, ότι όλες οι μονάδες παραγωγής έργου μικρές μεσαίες και μεγαλύτερες τις οδηγούσατε με ακρίβεια μαθηματική στη χρεοκοπία... Βεβαίως, όλες οι ενέργειες αυτές οι λαθεμένες ανεβάζουν την ανεργία και σκοτώνουν το εθνικό προϊόν που είναι δώρο της φύσης, με αγέρα, ήλιο και θάλασσα σε λευκά και σε γαλάζια φωτεινά σπιτάκια με ασβέστη και βασιλικό σύμβολα του ελληνικού τουρισμού!.. όπως αναφέρουμε στην «Ελευθερία» Νίκος Ζαχαριάδης και Αλέκα Παπαρήγα με άρθρο μας στις 19/7/2009. Ο αείμνηστος Χαρίλαος Φλωράκης είχε άλλη τακτική και στρατηγική ίσως την πρέπουσα κατά το δυνατόν...

Υ.Γ. Ας ελπίζουμε, πως η νέα πολιτική πραγματικότητα θα βάλει τέλος σε όλες τις εγκληματικές πράξεις -καταχρήσεις- του παρελθόντος στο σύνολο του πολιτικού κόσμου και των περί αυτών εθνικών παρασίτων, με την επιστροφή ολοκλήρου του κρατικού πλούτου αποδεδειγμένης κλοπής, γης, θάλασσας και λιμνών κτισμάτων, μαύρου χρήματος κ.α. δίνοντας ανάσα ζωής στη λαβωμένη πατρίδα μας, και στο ψυχικό μαρτύριο των δίχως ελπίδα πικραμένων τέκνων της. Όχι παραγραφή είναι απάτη! Με τη γενναία απόφαση αναθεώρησης του Συντάγματος αναδρομικής ισχύος από το 1975 και με συντακτική πράξη την οποία θα υπερψηφίσει η Βουλή των Ελλήνων, επιφέροντας την ανάκαμψη της οικονομίας και της πλήρους επιτυχίας της κάθαρσης άπαξ δια παντός, στη δοκιμασία που μαστίζει και ταλανίζει τη χώρα μας, πάνω από 30 χρόνια δυστυχώς. Ίδωμεν.

Θανάσης Δ. Καλογιάννης