Από τον Νίκο Νάκο
Μπορεί ο Αριστοτέλης να είχε πει ότι η Πολιτική (με κεφαλαίο Π) είναι η υψηλότερη των επιστημών. Όσα όμως διαδραματίζονται στον πολιτικό στίβο της χώρας μας, μας κάνουν να πιστέψουμε ότι μάλλον ασκείται άλλου είδους πολιτική, όχι πλέον ως λειτούργημα ή ως αποστολή με υψηλούς στόχους όπως νομίζουν πολλοί, αλλά ως επάγγελμα. Στυγνό, πολλές φορές, επάγγελμα με σκληρούς έως απεχθείς όρους, από επαγγελματίες του είδους. Από καιροσκόπους.
Έχουμε ωστόσο από χρόνια συνηθίσει την επαγγελματική μορφή της πολιτικής καθώς καθιερώθηκε πλέον να θεωρείται σύνηθες το φαινόμενο της προσχώρησης πολιτικών από το ένα κόμμα σε άλλο με διαφανείς συμφεροντολογικές, καθαρώς, προθέσεις, άλλοτε ανταλλάσσοντας την κίνησή τους αυτή με μια βουλευτική έδρα, άλλοτε με την ανάληψη ενός υπουργείου και, όχι σπάνια, με την προσπόριση οικονομικού οφέλους. Ιδιοτελείς προσωπικοί σκοποί και φιλοδοξίες καλύπτονται δημαγωγικότατα κάτω από την πρόσοψη ιδεολογικών και κοινωνικών επιδιώξεων.
Θεωρείται βεβαίως επιτρεπτό και μερικές φορές επιβεβλημένο, ένας πολιτικός άνδρας να αλλάζει πεποιθήσεις, όταν διαπιστώνει ότι το κόμμα στο οποίο ανήκει έχει εγκαταλείψει τις προγραμματικές θέσεις του ή όταν βλέπει ότι ασκείται πολιτική αντίθετη στα συμφέροντα του λαού και της χώρας, όπως αυτός τα αντιλαμβάνεται. Αλλά να εγκαταλείπει ο πολιτικός το κόμμα του και να ιδρύει άλλο κόμμα ή να προσχωρεί σε αντίπαλο κόμμα, γιατί εξελέγη άλλος αρχηγός κι όχι αυτός ο ίδιος ή γιατί δεν έγινε υπουργός ή διότι του τάζουν περισσότερα ή τον προωθούν σε βουλευτικά έδρανα και υπουργικές θέσεις, μόνον στυγνό επαγγελματισμό και καιροσκοπισμό χωρίς ήθος και όρια, δείχνει.
Τέτοια ανησυχητικά συμπτώματα είχαμε από παλιά στην πολιτική μας ζωή. Όπως π.χ. όταν ένας παλαίμαχος πολιτικός, αφού στο παρελθόν εξαπέλυσε μύδρους εναντίον άλλου ηγέτη, να δέχεται έπειτα διακοσμητική θέση στο ψηφοδέλτιό του. Ή κάποιον άλλον, που αφού βγήκε βουλευτής μεταπήδησε κατόπιν στο αντίπαλο κόμμα. Ή και έναν τρίτο, που χολωμένος με την ηγεσία του κόμματός του, ίσως γιατί επαύθη από υπουργικά αξιώματα, αποσχίστηκε και ίδρυσε άλλο κόμμα, στο τέλος δε απέτυχε να βγει και βουλευτής.
Δυστυχώς οι πολιτικοί δεν διδάσκονται ο ένας από τα παθήματα και την πικρή πείρα του άλλου. Όλοι θέλουν να αποκτήσουν τη δική τους πείρα και τη... χυλόπιτα. Γι΄αυτό και σήμερα βλέπουμε παρόμοια φαινόμενα. Τα παραδείγματα είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Ας θυμηθούμε μόνον τις περιπτώσεις διακεκριμένων στελεχών μεγάλου κόμματος, που χάρη στον κομματικό μανδύα βγήκαν βουλευτές, έγιναν υπουργοί και αργότερα για ιδιοτελείς λόγους πείσμωσαν και μετακόμισαν τα πολιτικά «πιστεύω» τους, είτε σε αντίπαλο κόμμα, είτε ιδρύοντας δικό τους πολιτικό σχηματισμό. Και μερικοί άλλοι που απομακρύνθηκαν από ένα κόμμα για να υποδηλώσουν την αγανάκτησή τους και κατόπιν επανέκαμψαν, μόλις τους προσφέρθηκε μια ελπιδοφόρα θέση.
Είναι συχνό δε το φαινόμενο πολλοί από τους πολιτικούς αυτούς να επιστρέφουν στο κόμμα, από το οποίο αποσκίρτησαν και το οποίο μέχρι πρόσφατα πολεμούσαν, γιατί δεν κατάφεραν καν να εκλεγούν.
Είναι πολλές και χαρακτηριστικές οι περιπτώσεις καιροσκοπισμού ή επαγγελματισμού, αν θέλετε, παλαιών πολιτικών μας τις οποίες διαδέχονται πλήθος άλλες νεότερες πολιτικών, όπως γίνεται τελευταίως, οι φιλοδοξίες και οι απαιτήσεις των οποίων τους οδηγούν σε αποχωρήσεις, προσχωρήσεις, μεταπηδήσεις και πάσης φύσεως χαμαιλεοντισμούς, προκειμένου να εξυπηρετήσουν τους...επαγγελματικούς τους στόχους και τα στενά προσωπικά συμφέροντα.
Το χρήμα πολλοί μίσησαν, τη δόξα ουδείς. Αλλά όχι κι έτσι! Φαίνεται ότι τόσο η βουλευτική έδρα όσο και η υπουργική καρέκλα, αλλά και το αρχηγηλίκι, ασκούν μαγνητική επίδραση ώστε χάριν αυτών να εγκαταλείπεται η ντροπή και να διαπράττονται από επαγγελματίες της πολιτικής, ασχημίες οι οποίες αμαυρώνουν όλο τον πολιτικό κόσμο στα μάτια του λαού.
Η πλύση εγκεφάλου, η παραπλάνηση του πολίτη και η συστηματική παραπληροφόρηση, κυρίως από τα τηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης, δίνουν σε πολλούς επαγγελματίες του είδους και καιροσκόπους πολιτικούς την άνεση να κινούνται όπως τους συμφέρει καλύτερα. Τηλεπικοινωνιακοί μεφιστοφελήδες, ελίσσονται με εκπληκτική ευχέρεια, πατώντας πάνω στους έντιμους και ιδεολόγους πολιτικούς προβάλλοντας νεφελώδεις ιδέες και ασαφείς στόχους, νοθεύοντας ό,τι υγιές – πολιτικά και ηθικά – απέμεινε στην εποχή της αρπαχτής που όλα πωλούνται κι όλα αγοράζονται.
