Από τον Στέλιο Σαΐτη
Αφορμή για τη σημερινή μου παρέμβαση αποτέλεσε μια πληροφορία του κ. Βερναρδάκη της VPRC για την ψήφο των συνταξιούχων στις 6 Μαΐου. Ο σύμβουλος της έγκυρης εταιρίας δημοσκοπήσεων, πληροφορούσε ότι στους συνταξιούχους δεν καταγράφονταν τα χαμηλά γενικά ποσοστά των κομμάτων του μνημονίου (ΝΔ+ΠΑΣΟΚ 32%). Αντανακλαστικά η σκέψη μου κατευθύνθηκε στην αχαλίνωτη κινδυνολογία των κομμάτων του μνημονίου ότι κινδυνεύουν οι συντάξεις από την αύξηση των ποσοστών των αντιμνημονιακών δυνάμεων στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Συνειδητοποίησα ότι τέτοιες πρακτικές δεν αφήνουν ανεπηρέαστο τον συνταξιούχο, όταν αποφασίζει το πώς θα συμπεριφερθεί εκλογικά.
Τα όσα ακολουθούν συνδέονται με τη μοίρα των συντάξεων, εάν νικήσουν οι μνημονιακές δυνάμεις και εφαρμοστούν οι ρυθμίσεις του μνημονίου. Με τις ρυθμίσεις του PSI για το «κούρεμα» των δανείων τα ταμεία χάνουν το 53% των χρημάτων που είχαν επενδύσει σε ομολόγα του ελληνικού δημοσίου, αφού δεν προβλέφθηκε αυτά να εξαιρεθούν από το κούρεμα ή να αναλάβει το δημόσιο να αναπληρώσει το έλλειμμα που προκλήθηκε στα αποθεματικά τους. Τα αποθεματικά όμως των ταμείων σε περιόδους κρίσης αποτελούν τον παράγοντα που εξασφαλίζει την επιβίωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Σε περίοδο κρίσης οι πόροι των ταμείων από τις εισφορές των εργαζομένων μειώνονται συνεχώς. Στο δημόσιο οι μνημονιακές πολιτικές επιβάλλοντας το πάγωμα στις προσλήψεις, μείωσαν αισθητά το σύνολο των εργαζομένων στο δημόσιο. Η μείωση αυτή σε συνδυασμό με τις μισθολογικές περικοπές, ελάττωσε τους πόρους των ταμείων καθιστώντας το σύστημα ανίκανο να αυτοχρηματοδοτηθεί. Στον ιδιωτικό τομέα η μνημονιακή πολιτική που τροφοδοτεί την ύφεση, όξυνε το πρόβλημα της απασχόλησης μεγαλώνοντας τις στρατιές των ανέργων, με αποτέλεσμα την ελάττωση των πόρων των ταμείων από τις εισφορές των εργαζομένων. Παρουσιάστηκε, εξαιτίας αυτής της εξέλιξης, αδυναμία στα ταμεία του ιδιωτικού τομέα να χρηματοδοτήσουν το ασφαλιστικό σύστημα χωρίς έξωθεν βοήθεια.
Επειδή το μνημόνιο 2 δεν προβλέπει χρηματοδότηση του ασφαλιστικού συστήματος από τον προϋπολογισμό του Κράτους παρά μόνον από ίδιους πόρους, καλούνται οι εισφορές και τα αποθεματικά των ταμείων να ανταποκριθούν στην κάλυψη των αναγκών, οι οποίες αυξάνονται συνεχώς λόγω νέων συνταξιοδοτήσεων. Το αβίαστο συμπέρασμα είναι ότι οι συντάξεις κινδυνεύουν από την πολιτική του μνημονίου. Είναι άλλωστε γνωστό ότι τα κόμματα του μνημονίου περιορίστηκαν σε μικρές σχετικά μειώσεις των συντάξεων πριν τις εκλογές, επιφυλασσόμενα για γενναίες μειώσεις μετά τις εκλογές, αφού θα έχουν υφαρπάξει την ψήφο των συνταξιούχων.
Η άποψή μου είναι ότι οι συνταξιούχοι δεν πρέπει να συνδέσουν τη διασφάλιση των σημερινών συντάξεων με τη συνέχιση της εφαρμογής του μνημονίου 2. Οι αξιοπρεπείς συντάξεις διασφαλίζονται με την κατάργηση των περιοριστικών πολιτικών, με ανάκαμψη της οικονομίας, με επίλυση του προβλήματος της απασχόλησης και με καλυτέρους μισθούς και μεροκάματα. Με άλλα λόγια η ενίσχυση του ΣΥΡΙΖΑ που σταθερά εκφράζει την αντιμνημονιακή λογική, αποτελεί την καλύτερη δυνατή υπεράσπιση των συμφερόντων και των συνταξιούχων.
