Του Φίλιππου Ζάχαρη (phil.zaharis@gmail.com)
Και οι Γερμανοί βιομήχανοι παρουσιάζονται πλέον πρόθυμοι να συμβάλλουν στην οικονομική στήριξη της Ελλάδας, όπως υποσχέθηκαν στον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο. Η σύμπραξη των γερμανικών επιχειρήσεων στην προσπάθεια για την ενίσχυση της αναπτυξιακής διαδικασίας στη χώρα μας, φαίνεται πως αποκαλύπτει πιο γρήγορα την εμπλοκή των ξένων επενδυτών στην υπόθεση «Ελλάδα». Γιατί αλλιώς πώς εξηγείται το όψιμο ενδιαφέρον των Γερμανών επιχειρηματιών, σε μια εποχή που οι επενδύσεις στη χώρα καταγράφουν μηδενικά αποτελέσματα; Σίγουρα οι Γερμανοί έχουν λαμβάνειν από όλη αυτή την ιστορία και μάλιστα πολύ γρήγορα. Η χωρίς όρους εκποίηση των ελληνικών «φιλέτων», είτε αυτά αφορούν περιοχές είτε σχετίζονται με αποκρατικοποιήσεις, ανοίγει την όρεξη των μεγάλων γερμανικών ομίλων να αναμιχθούν στα ελληνικά δρώμενα, με πολύ μεγάλα κέρδη και ωφέλειες. Την ίδια στιγμή που εκδηλώνεται αυτό το ενδιαφέρον, ο πρωθυπουργός διαβεβαιώνει πως, παρά τις όποιες δυσκολίες, η χώρα θα συνέλθει έστω και με καθυστέρηση. Πώς όμως θα συμβεί αυτό; Με την προσφορά μέσω των αποκρατικοποιήσεων ή την εφαρμογή του μεσοπρόθεσμου με τις εκτεταμένες περικοπές και την επιθυμητή αύξηση των εσόδων; Πώς και με ποιο τρόπο μπορεί να αντέξει ο ελληνικός λαός έστω και για μερικούς μήνες, όταν οι υποχρεώσεις από τον δανεισμό θα έχουν δημιουργήσει άβατο στην ελληνική κοινωνία και απροσπέλαστο στις καθημερινές συναλλαγές; Πώς και μέσω ποιων μεθόδων θα μπορέσει να πειστεί ο μέσος πολίτης όταν θα βλέπει ότι δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει στα νέα δεδομένα; Όταν η επιβάρυνσή του θα είναι τέτοια που θα τον οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στη φτώχεια; Είναι γεγονός ότι μετά το μεσοπρόθεσμο θα ακολουθήσει μια άλλη εποχή, πολύ πιο δύσκολη και πολύπλοκη. Θα επιβληθούν μέτρα που θα πλήξουν την όποια ως τώρα ευχέρεια του πολίτη να καταναλώνει και να σπαταλά. Η αγοραστική ισχύς θα μειωθεί στο ελάχιστο και η αγορά θα δεχθεί μεγάλο πλήγμα καθώς δεν θα υπάρχουν και πολλοί πελάτες πρόθυμοι να αγοράσουν. Κατ΄ αυτή την έννοια, δεν θα κυκλοφορεί το χρήμα και ο τζίρος θα πέφτει θεαματικά, με ό,τι αυτό συνεπάγεται γενικότερα για την οικονομία. Έτσι, παρά τον δανεισμό, που θα φορτώσει περαιτέρω τη χώρα, το ζητούμενο που θα είναι η οικονομική ανάταξη όχι απλά δεν θα συμβεί, αλλά θα απομακρυνθεί σημαντικά ως ενδεχόμενο. Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου δεν έγινε για να διασωθεί η χώρα, αλλά για να ικανοποιηθούν οι ευρωπαίοι εταίροι που δανείζουν με υψηλά επιτόκια, και κατ΄ επέκταση για να αυξηθεί η κερδοφορία. Αυτοί που θα κληθούν να βάλουν το χέρι στην τσέπη είναι οι πολίτες και οι χορηγοί απλά θα αναμένουν τους τόκους και το εύκολο κέρδος. Και είναι πολλά τα χρόνια που θα ακολουθήσουν από την καταβολή των δόσεων, τόσα πολλά που η θηλιά στον λαιμό των πολιτών θα σφίγγει ολοένα και περισσότερο. Η κατάληξη θα είναι να μην υπάρξει ποτέ απαλλαγή από το χρέος και κάθε φορά όποια κυβέρνηση βρίσκεται στην εξουσία να επικαλείται τις «δύσκολες συνθήκες» προκειμένου να σωπαίνουν οι πολίτες και να μην αντιδρούν. Αυτή θα είναι η κατάσταση από ΄δω και στο εξής και ας το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Οι όποιοι λοιπόν ξένοι επιχειρηματίες που προθυμοποιούνται να βοηθήσουν, ξέρουν πως θα έχουν να κάνουν με μια ασυζητητί θετική προοπτική για τα επενδυτικά τους σχέδια στην Ελλάδα. Και δεν είναι τυχαίο το ενδιαφέρον τους για τη στήριξη της χώρας. Σήμερα οι Γερμανοί επενδυτές και επιχειρηματίες, αύριο οι Γάλλοι, αργότερα οι Ιταλοί, το θέμα είναι ότι η χώρα είναι πλέον «ξέφραγο αμπέλι» και βορρά στις διαθέσεις τους. Και, ως γνωστόν, η τιμή εκποίησης θα είναι πολύ χαμηλή. Δίδεται η εντύπωση, λοιπόν, πως αυτή η κυβέρνηση ήρθε για να επιβάλλει τους έξωθεν κανόνες, να καθιερώσει ένα ανισομερές σύστημα δούναι και λαβείν, να προσφέρει επενδυτικές ευκαιρίες με χαμηλό κόστος, και να ολοκληρώσει τη «δουλειά» με θάρρος και παρρησία, ισχυριζόμενη ότι «έκανε το χρέος της στο ακέραιο». Αυτή είναι η όλη ιστορία και όσοι μιλούν περί ανάπτυξης και υπερπήδησης των κάθε λογής δυσκολιών ή αυταπατώνται ή παίζουν κάποιον άλλο παιχνίδι. Αυτή η κυβέρνηση θα μείνει στην ιστορία ως η κυβέρνηση που δεν υλοποίησε στο ελάχιστο δικές της πολιτικές. Ο ιστορικός του μέλλοντος θα την κατατάξει στις κυβερνήσεις εκείνες που υπάκουσαν στα κελεύσματα των «Μεγάλων Δυνάμεων» (ναι, σωστά το ακούτε, οι συσχετισμοί δεν άλλαξαν, παρά τις όποιες πλανητικές ανακατατάξεις) και απλά στους διεκπεραιωτές μυστικών συμφωνιών, προκειμένου να σταθεροποιηθεί η ευρωζώνη. Αυτή είναι η κατάσταση και κανείς θα πρέπει να την συνηθίσει. Πώς όμως να γίνει αυτό με τόσες στερήσεις και λιτότητα; Ο ιστορικός του μέλλοντος θα τα καταγράψει όλα αυτά και ίσως αργότερα αναζητηθούν και ευθύνες. Θα είναι όμως πολύ αργά και δεν θα υπάρχουν περιθώρια καταδικαστικών αποφάσεων. Γι΄αυτό θα φροντίσουν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις που θα «θάψουν» τα στοιχεία. Όπως έγινε και στο παρελθόν περί τα τέλη της δεκαετίας ‘ 80 με τα ειδικά δικαστήρια. Τότε που ουσιαστικά κανείς δεν καταδικάστηκε με βαριές ποινές για τα σκάνδαλα της εποχής. Έτσι θα γίνει και μετά από χρόνια όταν αναζητηθούν ευθύνες. Το θέμα λοιπόν είναι τι θα ακολουθήσει το αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Γιατί και εκποίηση θα λάβει χώρα και οι έξωθεν εντολές θα πρέπει να εκτελεσθούν με κάθε ακρίβεια. Ως τότε μην απορήσετε αν δείτε και άλλους ευρωπαίους επιχειρηματίες να σπεύδουν να βοηθήσουν. Η προσφορά είναι αρκούντως δελεαστική στη χώρα της ηλιοφάνειας και της σκοτεινής πολιτικής ζωής.
