Όπως είναι γνωστό, από τις 10 μέχρι τις 24 Μαΐου διεξήχθη η απογραφή πληθυσμού από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, όπως προβλέπεται να διενεργείται κάθε δεκαετία. Η Κυβέρνηση χωρίς κανένα λόγο προχώρησε σε νομοθετική ρύθμιση για την κύρωση της απογραφής με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, επικαλούμενη το αρ. 44 παρ.1 του Συντάγματος. Όμως, όπως μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί η προαναφερθείσα διαδικασία δεν ήταν αναγκαία, αφού το Σύνταγμα ορίζει ότι «μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις, εξαιρετικά επείγουσας και απρόβλεπτης ανάγκης ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί, ύστερα από πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου, να εκδίδει πράξεις νομοθετικού περιεχομένου». Έτσι μένει να απαντηθεί, ποια είναι η εξαιρετικά επείγουσα ανάγκη που οδήγησε την Κυβέρνηση να ακολουθήσει την ανωτέρω διαδικασία, εφόσον όλοι γνωρίζουμε ότι η απογραφή διενεργείται σταθερά κάθε δέκα χρόνια;
Επί της ουσίας, για το ζήτημα της απογραφής του πληθυσμού, διαπιστώνεται πραγματικά ότι διενεργήθηκε πρόχειρα, έχοντας άστοχες ερωτήσεις και προφανείς ελλείψεις. Είναι καταφανές ότι η Ελληνική Στατιστική Αρχή διενέργησε το μείζον ζήτημα της απογραφής παρουσιάζοντας αδυναμίες ως προς τον συντονισμό και γενικώς επί του συνόλου των διαδικασιών. Η βεβιασμένη διενέργεια, αφού πρώτα προηγήθηκε μηνιαία αναβολή, διαπιστώνεται και από το γεγονός ότι η Κοινή Υπουργική Απόφαση δημοσιεύτηκε λίγες μέρες πριν την έναρξή της απογραφής. Έτσι, είναι φανερό ότι τα κρίσιμα δεδομένα που συλλέχτηκαν και θα μπορούσαν να αποτελέσουν πραγματικό εργαλείο για την πολιτεία, είναι δυστυχώς αναξιόπιστα. Επιπροσθέτως, πρέπει να τονιστεί, ότι η Απογραφή χρηματοδοτήθηκε ουσιαστικά από τους εργαζομένους απογραφείς, αφού δεν έχουν πληρωθεί ακόμα για τις υπηρεσίες που προσέφεραν.
Ένα στοιχείο το οποίο απουσίαζε από τις ερωτήσεις του απογραφικού δελτίου ενώ έχει μεγάλη σημασία, λόγω και της πολυπολιτισμικής πλέον διάρθρωσης του πληθυσμού της χώρας, είναι το θρήσκευμα. Η Κυβέρνηση ακολουθώντας, όπως και σε άλλες περιπτώσεις, μια σαφή αντιχριστιανική και αντιεκκλησιαστική πολιτική προσπάθησε να καλύψει αυτή την πρακτική με το επιχείρημα ότι αυτό αποτελεί προσωπικό δεδομένο. Όμως, το παραπάνω επιχείρημα στερείται λογικής βάσης, αφού τα στοιχεία της απογραφής είναι απόρρητα και δεν μπορεί κανένας να έχει πρόσβαση σ’ αυτά.
Επιπλέον, δεν υπήρξε αξιόπιστη απογραφή των μεταναστών που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας και αυτό πραγματικά αποτελεί τεράστιο έλλειμμα πληροφορίας για την πολιτεία, η οποία θα βρεθεί σε προφανή αδυναμία εκπόνησης μιας σοβαρής μεταναστευτικής και δημογραφικής πολιτικής. Σύμφωνα με έγκυρα στοιχεία το άνεργο εργατικό δυναμικό των μεταναστών στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2009 αριθμούσε εκατόν σαράντα οκτώ χιλιάδες τριακόσια είκοσι τρία άτομα, δηλαδή το 6,3% του συνολικού αλλοδαπού εργατικού δυναμικού. Με μια απλή αναγωγή προκύπτει ότι αυτό ανέρχεται περίπου σε δύο εκατομμύρια τριακόσιες πενήντα τέσσερις χιλιάδες. Αυτό σημαίνει ότι ο συνολικός πληθυσμός υπερβαίνει τα τρία εκατομμύρια, ενώ θα πρέπει να τον αυξήσουμε τουλάχιστον κατά εκατό χιλιάδες άτομα γιατί από το καλοκαίρι του 2009 μέχρι σήμερα είχαμε και μία ακατάσχετη ροή λαθρομεταναστών στη χώρα. Αν η Κυβέρνηση αγνοήσει τα παραπάνω στοιχεία στηριζόμενη στα δήθεν «επίσημα» στοιχεία της απογραφής, θα διαπράξει μέγα σφάλμα.
Επιπροσθέτως, η όλη απογραφική διαδικασία οδήγησε σε μια διελκυστίνδα μεταξύ δημάρχων, αφού με βάση τον αριθμό των μονίμων κατοίκων, οι δήμοι λαμβάνουν και την ανάλογη επιχορήγηση από το Υπουργείο Εσωτερικών. Παρατηρήθηκε το γεγονός ότι κάποιοι δημότες έφευγαν από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους και πήγαιναν είτε εκεί που είχαν την παραθεριστική τους κατοικία είτε εκεί που ήταν το πατρικό τους σπίτι. Το φαινόμενο αυτό είναι λογικό αν αναλογιστεί κανείς την ύπαρξη τεράστιων περιφερειακών ανισοτήτων μεταξύ των αστικών κέντρων και των χωριών. Η Κυβέρνηση για να καταπολεμήσει το παραπάνω φαινόμενο θα πρέπει να κινηθεί στην κατεύθυνση εύρεσης και εφαρμογής εκείνων των εξισορροπητικών μηχανισμών που θα αμβλύνουν τις προαναφερθείσες ανισότητες και θα δώσουν ανάσα ζωής και στην άλλη ξεχασμένη Ελλάδα.
Έχοντας υπόψη όλα τα παραπάνω που καταδεικνύουν την προχειρότητα της όλης απογραφικής διαδικασίας και τα αναξιόπιστα αποτελέσματα των στοιχείων που αναμένεται να παρουσιαστούν, ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, κ. Γεωργίου θα πρέπει να απολογηθεί και εάν έχει την ελάχιστη ευθιξία, να υποβάλλει την παραίτησή του. Σε αυτές τις κρίσιμες για τη χώρα συνθήκες, η Κυβέρνηση πρέπει να καταλάβει ότι δεν έχει πλέον την πολυτέλεια να τοποθετεί ή να διατηρεί ως επικεφαλείς σε κρίσιμους τομείς, ανθρώπους που αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων.
* Ο Στ. Ροντούλης είναι κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΛΑ.Ο.Σ., βουλευτής Λάρισας
