Με τη φράση «οι πολίτες θέλουν να δουν αλλαγές και όχι εκλογές», ο πρωθυπουργός Γιώργος Α. Παπανδρέου προσπάθησε (με συνέντευξή του την παρελθούσα Κυριακή στην εφημερίδα «Real News») να θέσει τέλος στη συνεχιζόμενη σπέκουλα για επίσπευση των εκλογών, εντός του φθινοπώρου.
Σπέκουλα, η οποία «υποδαυλίζεται» μεν από σχετικές δηλώσεις (ακόμη και) κυβερνητικών βουλευτών και από το, περί της αναγκαιότητας των εκλογών, «αίτημα» της αντιπολιτεύσεως - ιδιαίτερα δε της αξιωματικής, η οποία δηλώνει έτοιμη, ακόμη και να κυβερνήσει – αλλά, κυρίως, από την ίδια την πραγματικότητα, καθώς ζούμε σε συνθήκες επιδεινούμενης οικονομικής κρίσεως στο εσωτερικό και το εξωτερικό, το δε κλίμα αβεβαιότητας είναι αυτό που κυριαρχεί παντού.
Ας σημειωθεί ότι την ίδια στιγμή, στην περιοχή της Ν.Α. Μεσογείου έχει συσσωρευτεί αρκετή «εκρηκτική» ύλη, με πολλά μέτωπα ανοικτά: ενδεικτική είναι η κατάσταση στη Συρία, οι απειλές της Τουρκίας κατά της Κύπρου για τις προγραμματισμένες έρευνες για φυσικό αέριο στην κυπριακή ΑΟΖ (προς την πλευρά του Ισραήλ) και φυσικά η κατάσταση στη Λιβύη, όπου, εκτός της αστάθειας, είναι εμφανής ο διαγκωνισμός «μεγάλων δυνάμεων» για την αναδιανομή των πετρελαϊκών κοιτασμάτων της χώρας.
Βεβαίως, αυτή η «εκρηκτική» ύλη στην ευρύτερη περιοχή μας είναι (θεωρητικά) ένας παράγων αποτρεπτικός για πρόωρες εκλογές, αλλά η κρίσιμη οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα (καθώς είναι κοινή πεποίθηση ότι «δεν βγαίνουν ούτε οι αριθμοί, ούτε τα μέτρα», η δε Τρόικα «έχει πέσει έξω» σε ορισμένες προβλέψεις της) είναι πιθανόν «να επιβάλλει» τις εκλογές.
ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΣΗ
Κι αυτή η εκδοχή έχει αρχίσει να προσλαμβάνει τη δική της δυναμική, καθώς είναι εμφανής η σταδιακή αποστασιοποίηση του Γιώργου Παπανδρέου από το σκηνικό (με την άτυπη δυαρχία που υπάρχει στην κυβέρνηση) αλλά και η αποψίλωσή του από τα στελέχη της πάλαι ποτέ «προεδρικής φρουράς», με τελευταίο κρούσμα την παραίτηση του άλλοτε εξ απορρήτων του, Χάρη Παμπούκη.
Ως εκ τούτων, δεν είναι τυχαίο πως ο μεν Γιώργος Α. Παπανδρέου (παρά τις διαψεύσεις του περί εκλογών) παίζει το παιχνίδι της (όσο αυτό είναι εφικτό) συσπειρώσεως της δικής του κομματικής βάσεως, επιτιθέμενος στον αρχηγό της ΝΔ (παρά τη εκβιασθείσα συναίνεση στο νόμο για τα ΑΕΙ) ο δε Α. Σαμαράς έχει βάλει στο στόχαστρο την κυβερνητική πολιτική και ιδιαίτερα τον Ευ. Βενιζέλο, ενώ δηλώνει ότι βρίσκεται σε εκλογική ετοιμότητα.
ΣΥΝΕΧΕΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, ΑΛΛΑ...
Μέσα σ’ αυτό το κλίμα αβεβαιότητας και αστάθειας, η κυβέρνηση έχει ενώπιόν της (σε πολιτικό επίπεδο) όχι μόνο τις «εξετάσεις» στην Τρόικα, αλλά και την πρωθυπουργική παρουσία στη ΔΕΘ (στις 10 Σεπτεμβρίου) η οποία έχει προκαλέσει πολλές διχογνωμίες εντός της κυβερνήσεως και του ΠΑΣΟΚ και την Εθνική Συνδιάσκεψη του Κινήματος (στις 3 του μηνός) όπου αναμένεται να καταγραφούν οι «δύο γραμμές» στο κυβερνητικό κόμμα, δηλαδή η άκρατη φιλομνημονιακή και εκείνη η οποία ζητεί τον (αν μη το άλλο) σεβασμό στις (πάλαι ποτέ) σοσιαλιστικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ.
Όμως, αν σε πολιτικό επίπεδο υπάρχουν αυτά που περιγράψαμε, στο κοινωνικό πεδίο η κατάσταση είναι εκρηκτική (άλλωστε, η κυβέρνηση βρίσκεται, συνεχώς, αντιμέτωπη με την κοινωνία) καθώς καταγράφεται συνεχής αύξηση της ανεργίας και κυρίως κλιμάκωση της υφέσεως, δηλαδή δύο παράμετροι που εντείνουν το κλίμα αστάθειας και πιθανώς να λειτουργήσουν ως προπομπός πολιτικών εξελίξεων (ακόμη και εκλογών) εφ’ όσον χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα.
«Υπολογίζαμε την ύφεση στο 3,5% το 2011, αλλά τώρα υπάρχει ένα εύρος προβλέψεων ότι μπορεί να κινηθεί πάνω από 4,5%», τόνισε ο αντιπρόεδρος και υπουργός των Οικονομικών Ευάγγελος Βενιζέλος, διαψεύδοντας ότι θα ληφθούν νέα μέτρα, αλλά αυτή του η διάψευση εμπεριείχε πολλά αν…
«Δεν θέλω να πάρω νέα μέτρα. Αν επιταχύνουμε τους ρυθμούς μας και αν υλοποιήσουμε τα μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί, αρκούν για να πετύχουμε τους στόχους του 2011» έχει πει ο Υπουργός.
Ο Γιώργος Α. Παπανδρέου επιμένει πως πρέπει να προχωρήσουν οι αλλαγές (με βάση τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η Ελλάδα έναντι των δανειστών της) κι έτσι στις αρχές Οκτωβρίου αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή το Εθνικό Φορολογικό Σχέδιο και το προσχέδιο του προϋπολογισμού, ενώ θα ολοκληρώνεται - αν φυσικά όλα εξελιχθούν ομαλά - και η ανταλλαγή ομολόγων, μέσω του εθελοντικού μηχανισμού ΡSΙ.
Επίσης, αναμένεται να ξεκινήσει η ουσιαστική συνδρομή της ομάδας των τεχνοκρατών που στέλνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα θέματα εκσυγχρονισμού της Δημόσιας Διοικήσεως και απορροφήσεως του ΕΣΠΑ.
Ταυτόχρονα, εν μέσω συνεχώς πτώσεως του Χρηματιστηρίου (και αυτό δεν είναι διόλου τυχαίο) προωθείται το σαρωτικό πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων και εκποιήσεως δημόσιας περιουσίας, με τελικό αποτέλεσμα να περάσουν στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου κερδοφόροι τομείς (ενέργεια, νερά, πετρέλαια, λιμάνια, αεροδρόμια κ.ά.) – ήδη γίνεται ευθέως λόγος για «γερμανική επενδυτική επέλαση» - καθώς και η εφαρμογή των νόμων για την «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων», με τον οποίο θα αίρονται τα όποια εμπόδια για την κυριαρχία του ιδιωτικού τομέα στα επαγγέλματα αυτά.
Η ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ
Υπενθυμίζεται ότι οι στόχοι του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος είχαν τεθεί με ύφεση στο 3,8%, αλλά, όπως προαναφέραμε, σύμφωνα με τον Ευ. Βενιζέλο, η ύφεση μπορεί να ξεπεράσει το 4,5%, δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο προβλέπουν ότι ενδέχεται να αγγίζει το 6% ως το τέλος του 2011, ενώ ο ίδιος ο Υπουργός των Οικονομικών φοβάται ύφεση και το 2012.
Έτσι έχουμε ενώπιόν μας μια μαύρη τρύπα 4,5 δισ. ευρώ στα έσοδα, γεγονός που καθιστά ακόμη πιο ζοφερή την εικόνα, ενώ ανοιχτή πληγή για τον προϋπολογισμό παραμένουν τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων (το πρώτο εξάμηνο του 2011 παρουσιάζεται απόκλιση της τάξεως του 5% στα έσοδα): Η μία αιτία για αυτή την υστέρηση είναι η αύξηση της ανεργίας, η δε άλλη είναι η απροθυμία των υπαλλήλων των Ταμείων να «κυνηγήσουν» τα έσοδα και να περιορίσουν την εισφοροδιαφυγή.
Ανάλογη είναι η εικόνα και με τα φορολογικά έσοδα, ενώ επίκεινται τα ραβασάκια της εφορίας με τις έκτακτες εισφορές, τις εισφορές των επιτηδευματιών και άλλους έκτακτους φόρους, που κάνουν τα νοικοκυριά να στενάζουν ακόμη περισσότερο, αφού εκτός από τον 13ο και το 14ο μισθό, που έχουν ήδη απολέσει, διαπιστώνουν ότι χάνουν και τον 12ο (αφού οι φόροι αυτοί επί της ουσίας θα είναι ένας ακόμη μισθός).
ΤΡΟΜΑΖΕΙ
Με βάση αυτά τα δεδομένα, η κυβέρνηση τρομάζει από την κλιμακούμενη αγανάκτηση της κοινωνίας, ο πρωθυπουργός φοβάται το τι θα συμβεί όταν θα ανέλθει στη ΔΕΘ (εξ ου και η εντός της κυβερνήσεως διχογνωμία για το πώς θα εμφανισθεί ο κ. Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη) είναι δε χαρακτηριστικό αυτό που έγραψαν «Τα Νέα» στον «Νεόκοπο»: «Είναι φανερό ότι στον κ. Παπανδρέου αρέσει πολύ ο στίχος του Σαββόπουλου «αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει, καλύτερα να μην μας πει κανένα».
Πληροφορίες φέρουν την κυβέρνηση να επιθυμεί να διαπραγματευθεί με την Τρόικα χαλάρωση της λιτότητας, καθώς η μεγάλη ύφεση έχει εκτροχιάσει τους στόχους του μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος, σύμφωνα δε με «Το Βήμα», που επικαλείται ανώτατη κυβερνητική πηγή, το κυβερνητικό μήνυμα προς τους δανειστές μας θα είναι: «Μην μας πιέζετε άλλο, για να καταφέρουμε να κρατήσουμε την οικονομία στον σωστό δρόμο».
Είναι προφανές πως η κυβέρνηση έχει περιέλθει σε ιδιαιτέρως δυσχερή θέση, παραλλήλως δε και με επικοινωνιακά τερτίπια επιδιώκει να εκτονώσει τη λαϊκή οργή, όπως με τα δημοψηφίσματα, τα οποία έχει προαναγγείλει, αλλά ακόμη δεν έχει αποσαφηνισθεί το περιεχόμενο, η ακριβής τους στόχευση, αλλά και το κόστος τους.
Παράλληλα «παίζει» με τη δοκιμασμένη συνταγή περί «κοινωνικών διαλόγων», αλλά και με αισιόδοξες (αλλά ελάχιστα πειστικές) δηλώσεις, για ανάκαμψη της οικονομίας, ώστε να καλλιεργήσει προσδοκίες, καθώς επιδιώκει να ενσωματώσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια.
«Συνεχίζουμε με αποφασιστικότητα τις ανατροπές, μέσα από διάλογο και ανοιχτές διαδικασίες», λέει ο Γ. Α. Παπανδρέου, την ίδια στιγμή που προβάλλονται μη αποδεικνυόμενες (το αντίθετο θα έλεγε κανείς) δηλώσεις, ότι «υπάρχει φως στο βάθος του τούνελ» και ότι η «χώρα προχωρά προς την ανάπτυξη» - και όλα αυτά ώστε να αποδεχθούν οι εργαζόμενοι την περαιτέρω μείωση εισοδημάτων και δικαιωμάτων.
«Θα ζητήσουμε τη στήριξη των αλλαγών, μέσα από διάλογο και συνεννόηση», συνηθίζει να λέει ο πρωθυπουργός, με προφανή στόχο τη διοχέτευση της λαϊκής δυσαρέσκειας στα ανώδυνα μονοπάτια του δήθεν «κοινωνικού διαλόγου», ενώ γνωρίζει πως τα πάντα είναι ουσιαστικά προαποφασισμένα και υποδειχθέντα έξωθεν.
Επισημαίνεται τέλος ότι η φράση του κ. Παπανδρέου ότι «η κοινωνία και η οικονομία χρειάζονται πολιτική σταθερότητα», εμφανίζεται μεν ως διάψευση των εκλογικών σεναρίων, απηχεί την πραγματικότητα, αλλά είναι γνωστό πως οι ευχές και τα σενάρια, ξεπερνιούνται από την ίδια την πραγματικότητα.
