* Της Μαρίας Θεοχάρη βουλευτή ΠΑΣΟΚ Καρδίτσας
Πρόσφατα ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Γούρεν Μπάφετ τάραξε τα νερά της αμερικανικής πολιτικής σκηνής, ζητώντας να φορολογηθούν περισσότερο οι πλούσιοι, που λόγω φορολογικού συστήματος πληρώνουν αναλογικά πολύ λιγότερους φόρους από ό,τι τα νοικοκυριά.
Την ίδια στιγμή στην Ευρώπη εγείρονται φωνές μεγαλοεπιχειρηματιών, οι οποίοι τάσσονται υπέρ της έκτακτης δημοσιονομικής συνεισφοράς των πλουσίων στις χειμαζόμενες ευρωπαϊκές οικονομίες. Κλιμακωτά στο ιδιότυπο αυτό κίνημα πατριωτισμού για την ενίσχυση της οικονομίας της Γαλλίας «εντάχθηκαν» 16 υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων. Η γαλλική κυβέρνηση έλαβε το μήνυμα και έσπευσε να επιβάλει πρόσθετο φόρο σε ετήσια εισοδήματα άνω των 500.000 ευρώ. Στη γειτονική Ιταλία, 24 μεγαλοεπιχειρηματίες δήλωσαν την απόφασή τους να μην μείνουν αδρανείς και διαβεβαίωσαν ότι «αν η χώρα χρειαστεί τη βοήθειά μας, είμαστε εδώ».
Στη δοκιμαζόμενη από την οικονομική κρίση χώρα μας τι γίνεται; Μια εξέταση των οικονομικών στοιχείων δημιουργεί θλίψη και απογοήτευση για τη συμμετοχή των μεγαλοεπιχειρηματιών και των εφοπλιστών στον αγώνα που κάνει η ελληνική κυβέρνηση για τη μείωση του δημοσίου χρέους και τη σωτηρία της χώρας.
Όταν ξεσπούσε η κρίση, οι Έλληνες κροίσοι όχι μόνο δεν στήριξαν την οικονομία της χώρας - στην οποία μέσω του «επιχειρείν» τους κερδίζουν τεράστια ποσά - συμβάλλοντας με αυξημένες φορολογικές εισφορές ή με αγορά ελληνικών ομολόγων, αλλά έσπευσαν να φυγαδεύσουν σε «ασφαλείς» εξωτερικούς τραπεζικούς προορισμούς πάνω από 50 δισ. ευρώ, επιδεινώνοντας την ήδη πληγωμένη οικονομία της πατρίδας. Οι μεγαλοεπιχειρηματίες συνέχισαν να στρέφουν την πλάτη τους στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα ή να αποφεύγουν τη φορολόγησή τους με διάφορα νομικίστικα προσχήματα (offshore, μεταβίβαση περιουσιακών στοιχείων σε τρίτους).
Να αποδεχθούμε, «χάριν διαλόγου», τις αιτιάσεις των Ελλήνων μεγαλοεπιχειρηματιών που σχετίζονται με το πρόβλημα ρευστότητας ή την έντονη γραφειοκρατία, που αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Αν δεν είχαν, όμως, «φυγαδευτεί» από την έναρξη της ελληνικής κρίσης 50 δισ. και αντιθέτως είχαν τοποθετηθεί σε τράπεζες και ελληνικά ομόλογα, δεν θα υπήρχε πρόβλημα ρευστότητας και θα ήταν δυνατή η χρηματοδότηση αναπτυξιακών διαδικασιών, ώστε η χώρα να βγει το συντομότερο δυνατό από το κάδρο της κρίσης.
Στον τομέα της ναυτιλίας δε, όπου η χώρα μας έχει ιστορικά και πατροπαράδοτα ισχυρή θέση, τα στοιχεία για το 2010 δείχνουν ότι η ελληνόκτητη ναυτιλία βρίσκεται στην πρώτη θέση με 14,33% της παγκόσμιας χωρητικότητας πλοίων, η ελληνική σημαία είναι πέμπτη διεθνώς και πρώτη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στοιχεία άκρως εντυπωσιακά, σε χρονική συγκυρία όπου το παγκόσμιο εμπόριο μειώθηκε κατά 4,5%.
Ένα τμήμα Ελλήνων κεφαλαιούχων έχουν όντως συνεισφέρει, κυρίως μέσω της φιλανθρωπικής τους δράσης, σημαντικά ποσά. Η συνεισφορά σε εισπράξεις από ξένο συνάλλαγμα στη χώρα αναγνωρίζεται, δεν μπορεί όμως να παραγνωριστεί ότι το μεγαλύτερο μέρος τους ξαναέφυγε στο εξωτερικό, ούτε να αμφισβητηθεί η γενναία χορήγηση «του επιχειρείν» μέσω των ελληνικών τραπεζών.
Η ισχνότατη συνεισφορά των Ελλήνων πλουσίων στη φορολογία θεμελιώνεται, κατά τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτηση, από τα στοιχεία: μόνο 366 (!) άτομα δηλώνουν ετήσιο εισόδημα πάνω από 500.000 ευρώ. Τα συνολικά τους δηλωμένα έσοδα είναι 281,4 εκ. ευρώ και καταβάλουν φόρους 106,7 εκ. ευρώ, δηλαδή συνολική συνεισφορά που αντιστοιχεί σε ποσοστό μόλις 1,7% (!), την ώρα που η μέγιστη φορολογία των ατομικών εσόδων τους ανέρχεται σε ποσοστό 45%, ισοδύναμο των άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Δεν υπάρχουν λοιπόν πολλοί πλούσιοι στη χώρα μας (!), όταν κάποιοι δηλώνουν εισοδήματα 10.000 ευρώ αλλά διατηρούν επαύλεις με πισίνες, πολυτελή αυτοκίνητα, σκάφη, εξοχικά, έργα τέχνης μεγάλης αξίας, άλλα ακίνητα κλπ. Στη χώρα μας συνολικά το 55% δεν πληρώνει ούτε ένα ευρώ φόρο, γιατί δηλώνει αφορολόγητο ποσό. Όλους τους φόρους τους καταβάλει το 25% και το 5% των επιχειρήσεων.
Ο δρόμος προς τον οικονομικό όλεθρο, βοηθούσης και της απραξίας και ατολμίας των ελληνικών κυβερνήσεων να επιβάλλουν τη συνταγματικά κατοχυρωμένη αναλογική φορολόγηση – με ασφυκτικό έλεγχο των εισοδημάτων και περιουσιακών στοιχείων όλων των Ελλήνων – ήταν διάπλατα ανοιχτός.
Στη δύσκολη συγκυρία που διέρχεται η πατρίδα μας είναι αδήριτη η ανάγκη να αφυπνιστεί πατριωτικά το εθνικό κεφάλαιο. Η ανάγκη για τη σωτηρία της είναι αυτοσκοπός. Πέρα από τις πολιτικές και οικονομικές διαστάσεις της κρίσης υπάρχουν και οι κοινωνικές της παράμετροι που απειλούν με διάλυση τον –πατροπαράδοτα – σφικτό κοινωνικό ιστό. Η ένταση της κρίσης αυτονόητα θα έχει επιπτώσεις και στην εθνική μας υπόσταση. Μια αδύναμη χώρα με συρρικνωμένη οικονομία είναι πάντοτε ευάλωτη σε κάθε είδους επιβουλεύσεις.
Το επιχειρηματικό και εφοπλιστικό κεφάλαιο πρέπει να κάνει τώρα τις επιλογές του. Πατρίδα ισχυρή σημαίνει πατρίδα μεγάλη και ασύνορη. Πατρίδα εθνική σημαίνει πατρίδα με όραμα και πολιτισμό. Πατρίδα δίκαιη σημαίνει συμμετοχή. Οι Έλληνες κροίσοι οφείλουν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη και να συμβάλουν αποφασιστικά στην έξοδο από την κρίση. Χωρίς προσημειώσεις, χωρίς υποθήκες, χωρίς ανταλλάγματα. Το μόνο αντάλλαγμα είναι η σωτηρία της χώρας, ώστε η ελληνική σημαία να συνεχίζει να ανεμίζει στην κορυφή του ιστού της.
Δεν χρειαζόταν να γίνουν οι πρόσφατες δηλώσεις του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, για την ανάγκη συνεισφοράς των πλουσίων της χώρας. Έπρεπε ήδη να έχουν προβεί στις απαιτούμενες ενέργειες. Καλούνται λοιπόν πατριώτες κροίσοι να συμπλεύσουν τις κρίσιμες αυτές στιγμές με τα μεσαία και λαϊκά νοικοκυριά, που έχουν συνεισφέρει και εξακολουθούν να συνεισφέρουν ό,τι τους αναλογεί για τη σωτηρία της χώρας.
Τότε πράγματι θα έχουν επιδείξει πραγματική εθνική ευεργεσία.
