Μάνα. Μια λέξη τόσο μικρή που κρύβει μέσα της τόση δύναμη.
Δύναμη ψυχική, πνευματική και σωματική.
Δύναμη και ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη.
«Μητέρα, η καρδιά της ανθρωπότητας» έγραψε ο Βίκτωρ Ουγκώ.
Στη μητέρα λοιπόν είναι αφιερωμένη η σημερινή μέρα , η δεύτερη Κυριακή του Μαΐου από τη δεκαετία του 1960.
Ας δούμε τα ιστορικά στοιχεία αυτής της γιορτής.
Στη μητέρα γη, τη θεά Γαία, ήταν αφιερωμένη μια γιορτή των αρχαίων Ελλήνων που λάμβανε χώρα την άνοιξη.
Στη ρωμαϊκή εποχή συναντάμε τη γιορτή της μητέρας , ως γιορτή αφιερωμένη στη θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.
Συνεχίζοντας το ταξίδι μας στο χρόνο, θα φτάσουμε στην Αγγλία του 15ου και 16ου αιώνα, όπου η Κυριακή της Σαρακοστής είναι αφιερωμένη στις μητέρες και ονομάζεται Κυριακή της Μητέρας.
Το 1915 το κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών δικαιώνει τους αγώνες της δασκάλας Άννας Τζάβρις και καθιερώνει την β΄ Κυριακή του Μαΐου ως εορτή αφιερωμένη στη μητέρα.
Στην Ελλάδα από το 1929 έως το 1960 η γιορτή της μητέρας εορτάζεται στις 2 Φεβρουαρίου, ημέρα της Υπαπαντής.
Συμπίπτει η γιορτή της μητέρας με της Παναγίας.
Τιμούμε λοιπόν με όλες τις μητέρες και τη Μάνα όλων των Πιστών! τη Μητέρα Παναγία, τη Γλυκοφιλούσα, τη Γαλακτοφορούσα, τη Θεομάνα, τη Μεσίτρια, τη Σκέπη του Κόσμου , πρότυπο άξιο μίμησης σ' όλες τις μητέρες της ανθρωπότητας, σ' όποια ήπειρο και αν κατοικούν, όποια γλώσσα κι αν μιλούν. «Μόνο οι λαοί με ικανές μάνες ευδοκιμούν», είπε ο Γκαίτε.
Σταθερό σημείο στη ζωή των παιδιών η μάνα πρέπει να ικανοποιεί την πείνα και τη δίψα τους για αγάπη. Καταφύγιο και απάνεμο λιμάνι έτοιμο να προσφέρει ασφάλεια και ζεστασιά.
Ο Μπαλζάκ γράφει: «Ποτέ στη ζωή σας δεν θα συναντήσετε περισσότερη στοργή, πιο βαθιά, πιο αφιλοκερδή, πιο πραγματική από εκείνη της μητέρας σας».
Δυο σύμφωνα και δυο ίδια φωνήεντα όλα κι' όλα κάνουν τη λέξη «μάνα». Κι όσο εύκολα βγαίνει από το στόμα, τόσο πυκνό και βαθύ είναι το νόημά της.
Η λέξη «μάνα» σημαίνει προσφορά. Προσφορά ζωής. Ανεκτίμητη και απεριόριστη. Η μάνα δε διστάζει να στερηθεί και να πονέσει για το παιδί της.
Του χαρίζει ό,τι πολυτιμότερο έχει δίχως δεύτερη σκέψη, αρκεί να το δει ευτυχισμένο.
Δεν διστάζει να δώσει ζωτικά της όργανα για να του σώσει τη ζωή.
Δεν διστάζει να διαβεί το κατώφλι του οίκου ευγηρίας, αν οι συνθήκες το απαιτούν. Αφήνει πίσω της αγαπημένα πράγματα και συνήθειες όμως κουβαλάει πάντα μέσα της, στο μυαλό και στην ψυχή της τα λατρεμένα της πρόσωπα.
Τα έχει κοντά της κάθε στιγμή όσο μακριά κι αν βρίσκονται, γιατί τα μάτια της μάνας με τη μειωμένη όραση βλέπουν ολοζώντανες εικόνες από τη ζωή των παιδιών της και τα βαρήκοα αφτιά της ακούν τις φωνές και τα γέλια τους.
Η αθανασία ανήκει στις μάνες γιατί και μετά το θάνατό τους είναι ζωντανές.
Έρχονται στα όνειρά τους και τα καθοδηγούν.
Μάνες, είστε παντοδύναμες και η τεράστια δύναμή σας πηγάζει από την αληθινή, την αγνή και χωρίς όρους και όρια αγάπη για τα παιδιά σας και για τα παιδιά όλου του κόσμου.
Για τα παιδιά που πεινούν, για τα παιδιά που μένουν χωρίς σπιτικό, χωρίς μόρφωση, χωρίς δουλειά, γι' αυτά που πέφτουν θύματα κάθε είδους εκμετάλλευσης.
Και είναι οι χτύποι απ' όλες τις μητρικές καρδιές, που κρατούν την ανθρωπότητα ζωντανή, σε εγρήγορση και της επιτρέπουν να ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία.
Παρόλο που η μάνα δεν επιζητεί επαίνους και ευχαριστίες για την προσφορά της, λέμε ένα μεγάλο ευχαριστώ μεσ' απ' την καρδιά μας, σ' όλες εσάς που έχετε σήμερα τη γιορτή σας, αφιερώνοντάς σας τους παρακάτω ευαίσθητους στίχους του ποιητή Ντάνυ Πιέρρου:
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
Όπως και να σε πω, είσαι εσύ.
Εσύ, που μου μετάγγισες τη ζωή,
Εσύ που μου ζωγράφισες τη ζωή.
Και σ' ευχαριστώ για κάθε της χρώμα:
Για το πράσινο της ελπίδας και το γαλανό της γαλήνης,
Για το πορφυρό της αγάπης και το κόκκινο της ζεστασιάς,
Για το ροζ των ονείρων και το μωβ της γνώσης,
Για το γκρίζο της θλίψης και το λευκό της χαράς!
Μάνες αγαπημένες σας ευγνωμονούμε
Ελληνική Μέριμνα, Παιδική Στέγη
