Άλλη μια περιπετειώδης εβδομάδα για την Ελλάδα. Η ψήφιση του μεσοπρόθεσμου την Τετάρτη ως αναγκαία προϋπόθεση από τους Ευρωπαίους εταίρους για την περαιτέρω χρηματοδότηση, έρχεται να δώσει τέλος στα όποια σενάρια για άσκηση άλλου είδους πολιτικής. Τα πράγματα πλέον είναι ξεκάθαρα: Ή εφαρμόζουμε τις αξιώσεις του ή τέλος η χρηματοδότηση. Οι παρεμβάσεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος ανέρχονται στα 28 δισ. ευρώ για το 2011 αλλά και όλα τα χρόνια μέχρι το 2015. Προβλέπεται σε αυτό μείωση δημοσίων υπαλλήλων, μείωση συμβασιούχων, μείωση εξοπλιστικών δαπανών, αναστολή του πόθεν έσχες για κάθε κατοικία για τα επόμενα δύο χρόνια, κ.λπ. Η μείωση των δημοσίων υπαλλήλων, εννοείται με ποιον τρόπο θα γίνει. Οι καρέκλες έχουν ήδη αρχίσει να τρέμουν. Και το θέμα δεν είναι αν κάποια στιγμή έπρεπε να μπει μια «τάξη» στο δημόσιο (που κανείς δεν έχει ουσιαστικά αντίρρηση), αλλά το γεγονός ότι τώρα επιλέγεται η στιγμή όπου χιλιάδες πολίτες ψάχνουν για δουλειά και η εργασιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα θυμίζει Μεσαίωνα. Αν σε όλα προσθέσει κανείς και τις υποψήφιες αποκρατικοποιήσεις, τότε η κατάρρευση του όλου συστήματος είναι μάλλον αναμενόμενη. Στο στόχαστρο μπαίνουν η ΤΡΑΙΝΟΣΕ μέχρι αεροδρόμια και λιμάνια, η ΔΕΗ μέχρι τα ΕΛΤΑ και η ΕΥΔΑΠ. Θα περιμένουμε επίσης και περαιτέρω μειώσεις μισθών, περικοπές συντάξεων αλλά και άλλα μέτρα που θα οδηγήσουν στην εξοικονόμηση του ποσού που θέλει η κυβέρνηση. Η θεαματική αύξηση του ΦΠΑ, η αύξηση φόρου ακίνητης περιουσίας, η ειδική εισφορά για την ανεργία (που και πάλι θα πρέπει να «εμπλακεί» ο πολίτης – και όχι το κράτος - για να λύσει τα προβλήματα των συμπολιτών του), αλλά και η θεαματική αύξηση των τελών κυκλοφορίας, όλα αυτά είναι μέτρα που θα γονατίσουν την ελληνική κοινωνία και δεν θα αφήσουν κανένα παράθυρο για ανάπτυξη στην ήδη καταρρακωμένη αξιοπρέπεια του ελληνικού κράτους. Οι περικοπές αυτές αλλά και τα προηγούμενα μέτρα αντιστοιχούν στατιστικά στην εξαφάνιση ενός τουλάχιστον μισθού από τον δημόσιο υπάλληλο, μην υπολογίζοντας κανείς τις παρενέργειες στον ιδιωτικό τομέα, καθώς αφενός ανοίγει η όρεξη των εργοδοτών για περαιτέρω περικοπές και δημιουργία εφιαλτικών εργασιακών συνθηκών, αφετέρου όμως πλήττεται σταθερά το εισόδημα των μισθωτών και σε αυτόν τον τομέα. Στον συνταξιούχο, η εισφορά ΛΑΦΚΑ στην κύρια και την επικουρική σύνταξη, θα σημάνει ένα ακόμη οδυνηρό χτύπημα στα αποκτηθέντα αυτού μετά από τόσα χρόνια εργασίας. Θεωρείται πια ως ο «προύχοντας» (ειδικά αυτοί που έχουν «μεγάλες» συντάξεις για τα ελληνικά πάντα μεγέθη) της όλης ιστορίας που πρέπει να υποστεί τη θύελλα των μέτρων. Ακόμη και σε αυτή την ηλικία, λοιπόν, καλείται να πληρώσει χωρίς πολλά-πολλά. Αλλά και οι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι αυτοί που θα βρεθούν στο στόχαστρο με ό,τι αυτό σημαίνει και για την πολυθρύλητη επιχειρηματικότητα. Έρχεται λοιπόν το μεσοπρόθεσμο να δώσει μια ακόμη «σπρωξιά» στην κατάκοπη ελληνική κοινωνία και να ωθήσει πολλούς πολίτες ακόμη σε σκέψεις εγκατάλειψης της χώρας! Μην το γελάτε, ήδη σύμφωνα με ασφαλή στοιχεία, αρκετοί είναι οι Έλληνες που αναζητούν εργασία σε άλλες χώρες και αποφεύγουν να σκεφθούν την παραμονή τους σε μια χώρα που πλέον δεν τους προσφέρει τίποτα. Και ο νυν «τσάρος» της Οικονομίας, Ευάγγελος Βενιζέλος, χαρακτηρίζοντας ως «σωστή κίνηση» την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, υπογραμμίζει από την πλευρά του, πως έπρεπε να πει πικρές αλήθειες και να αναλάβει την ευθύνη για σκληρά μέτρα που ενέχουν και το στοιχείο της αδικίας, τα οποία όμως είχαν καταστεί εκ των πραγμάτων αναγκαία. Ο καθένας στον «κόσμο» του και κάθε πράγμα στον καιρό του, που λέμε καθημερινά με αυτά που βλέπουμε και ακούμε. Σε ότι αφορά δε τις «απειλές» των Ευρωπαίων εταίρων προκειμένου να ψηφιστεί το εν λόγω πρόγραμμα αυτές ποικίλουν: από αποπομπή από την ευρωζώνη, μέχρι χρεοκοπία και άρνηση καταβολής των μνημονιακών δόσεων. Τα ακούει αυτά ο λαός και μουδιάζει περισσότερο ή κάθεται στα αυγά του, λέγοντας ότι «ας γίνει ό,τι γίνει αρκεί να μην πεινάσουμε»! Μα ακριβώς αυτό θα γίνει στο τέλος, «θα πέσει πείνα». Ας βρουν με ποιο τρόπο μια χώρα που θεωρείται ήδη από τις πιο ακριβές από πλευράς κόστους ζωής στην Ευρώπη, με τους πολύ χαμηλούς μισθούς και με μεγάλα ποσοστά ανεργίας και πληθωρισμού, με ποιον τρόπο μπορεί να βγει από την κρίση με συνεχείς περικοπές και στυγνά οικονομικά μέτρα. Ας υποδείξουν στον κόσμο με ποιο τρόπο να ζήσει, όταν θα του παίρνουν και τις τελευταίες οικονομίες για χάρη δανείων που και πάλι θα πρέπει να πληρώσει! Και η κρίση αυτή, απ’ ότι μαθαίνω, περνά από επάγγελμα σε επάγγελμα. Από τους οδηγούς ταξί και τους δασκάλους, μέχρι τις φαρμακευτικές εταιρίες και τους γιατρούς. Γιατί, πολύ απλά, οι πολίτες «κόβουν» από όπου μπορούν ακόμη και σε θέματα που αφορούν την υγεία τους. Με αυτά και μ’ αυτά και με την επιτήρηση των εταίρων ως βρόχο στον λαιμό, οδεύουμε προς την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου, την ταφόπλακα στις ελπίδες και τις επιδιώξεις των πολιτών. Αλήθεια, λέτε, ήταν τυχαία η μεταστροφή του πρωθυπουργού που από σχήμα εθνικής σωτηρίας έκανε ανασχηματισμό; Τις ελπίδες του έχει και αυτός από τις επικείμενες εκλογές... Πιστεύει πως θα φύγει με «ψηλά το κεφάλι», πως η ιστορία θα τον καταγράψει ως «μάρτυρα» και μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα στο έγκλημα κατά της χώρας. Λέω «μοναδικό», γιατί κανείς δεν θα έχει απομείνει ως τότε για να δει το πώς μια χώρα εξαφανίζεται από τον χάρτη μέσα σε μερικούς μήνες... Και με δεδομένα τα ποσοστά της μαζικής νεανικής μετανάστευσης, κανείς δεν θα αξιώνει πλέον αλλαγές με δυναμικό τρόπο. Μόνο οι γηραιότεροι θα λένε «μπόρα είναι θα περάσει, εδώ περάσαμε πολέμους και κατοχή!» Και θα το λένε γιατί δεν είναι πια νέοι για να αντιδράσουν καταλλήλως ενάντια σε όσα μεσοπρόθεσμα προγράμματα έθαψαν τα όνειρα ενός ταλαίπωρου λαού. Που άλλοτε τον «βόλευαν» γιατί έτσι ήταν το σύστημα ανεύρεσης εργασίας και άλλοτε τον λοιδορούσαν για αχαριστία, επειδή ακριβώς συντήρησε με ευλάβεια το σύστημα αυτό.