Σε οδό χωρίς επιστροφή φαίνεται να εισέρχεται η χώρα (εξαιτίας της διαρκώς επιδεινούμενης οικονομικής κρίσεως) ίσως δε και η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή, η οποία δείχνει εμφανώς ανήμπορη να διαχειριστεί (πόσο μάλλον να αντιμετωπίσει με αποτελεσματικό τρόπο) τα όσα συμβαίνουν στον τόπο, προς τούτο δε αδυνατεί να αποφασίσει οριστικά (αν και το έχει στο νου της) αν θα οδηγηθούμε σε πρόωρες κάλπες, ενώ (και με προεκλογικό σκεπτικό) επιζητεί τη συναίνεση της αντιπολιτεύσεως, αν και γνωρίζει πως ουδείς θα θελήσει να καταστεί συνένοχος στις (ως τώρα αποδεδειγμένα) λαθεμένες επιλογές της.
Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός επικρίνονται με ιδιαίτερη σφοδρότητα, γιατί όχι μόνο δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση, αλλά ταυτόχρονα δείχνουν ανίκανοι να εγγυηθούν την ασφάλεια της κοινωνίας, όπως αυτό προκύπτει με απόλυτη σαφήνεια από την άνοδο της εγκληματικότητας, την (επαν)εμφάνιση του τρομοκρατικού φαινομένου, ενώ εσχάτως προστέθηκε στο ζοφερό αυτό κλίμα και η εικόνα μίας χώρας, της Ελλάδος, (γράφτηκε ήδη σε έγκυρες ξένες εφημερίδες) που μοιάζει με «ξέφραγο αμπέλι».
Δεν είναι δε άσχετος με την πραγματικότητα αυτός ο ισχυρισμός, αν αναλογισθεί κανείς τον εύκολο και θεαματικό τρόπο (με ελικόπτερο) με τον οποίον απέδρασαν από τις φυλακές Κορυδαλλού (για δεύτερη φορά) οι κατάδικοι Βασίλης Παλαιοκώστας και Αλκέτ Ριζάι, εξευτελίζοντας το κράτος και τους μηχανισμούς του, παραλλήλως δε (όπως επιμένουν συγκλίνουσες πληροφορίες) ανέτρεψαν την (όποια) επικοινωνιακή αντεπίθεση, έναντι του Γιώργου Α. Παπανδρέου σχεδίαζε η ΝΔ και τους (όποιους) εκλογικούς σχεδιασμούς του Κώστα Καραμανλή.
ΧΑΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ
Το σίγουρο είναι πως στη χώρα ουδείς μπορεί να εγγυηθεί το αίσθημα ασφαλείας στους πολίτες, σε όλους τους τομείς, ιδιαίτερα δε στον οικονομικό, όπου η κρίση δείχνει να εξελίσσεται σαν ανίατη ασθένεια, ενώ επανήλθαν (αν και επισήμως διαψεύδονται) στο προσκήνιο σενάρια συγχωνεύσεων και κρατικοποιήσεων ελληνικών τραπεζών, αλλά και νέων φορολογικών μέτρων (υποτίθεται από τους έχοντες και κατέχοντες).
Όλες οι πληροφορίες αναφέρουν πως ακόμη και υγιείς επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν προβλήματα ζητήσεως, οι καταναλωτές έχουν αυτοπεριοριστεί, οι αγορές κατοικιών, αυτοκινήτων και καταναλωτικών αγαθών έχουν πέσει στα πιο χαμηλά επίπεδα, οι επενδύσεις αναστέλλονται και αυτό που κυριαρχεί είναι περικοπές δαπανών και διακοπή δραστηριοτήτων.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν (ως φαίνεται βασίμως, αν λάβει κανείς υπόψη του τα όσα διαπιστώνει κανείς ακόμη και από τον κοινωνικό του περίγυρο) ότι αν διατηρηθούν οι ασφυκτικές αυτές συνθήκες, τους επόμενους μήνες πολλές μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις θα κλείσουν και αυτό θα έχει ως επακόλουθο να εκτιναχθεί στα ύψη η ανεργία και πολύς κόσμος να αντιμετωπίσει πρόβλημα επιβιώσεως, με όσα αυτό συνεπάγεται για την κοινωνική συνοχή: Μια κοινωνική έκρηξη είναι πιθανόν να ευρίσκεται προ των πυλών, ενώ, όπως προαναφέρθηκε, δείγμα αυτής της καταστάσεως είναι η αύξηση του δείκτη εγκληματικότητας…
Ο έγκυρος αρθρογράφος του «Βήματος» Αντώνης Καρακούσης έγραψε πως «στο βαθμό που τα έσοδα του Δημοσίου δεν ανορθωθούν, το πρόβλημα αναχρηματοδότησης του δημοσίου χρέους θα οξυνθεί. Τον προσεχή Απρίλιο και Μάιο το πρόβλημα των δημοσίων οικονομικών θα χτυπήσει κόκκινο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι αν ως τότε δεν έχει συμφωνηθεί ένα πανευρωπαϊκό σχήμα δανεισμού, η Ελλάδα θα κινδυνεύσει σοβαρά. Σε αυτή την περίπτωση, κατά τις προγνώσεις έμπειρων τραπεζιτών, η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει συνθήκες Αργεντινής. Είτε θα κηρύξει στάση πληρωμών και θα αποδεχθεί τις συνέπειες μιας ατιμωτικής για τη χώρα πτώχευσης, είτε έναντι ενός προγράμματος απρόσκοπτου δανεισμού θα υποχρεωθεί να λάβει ιδιαιτέρως σκληρά μέτρα».
Εν προκειμένω, δεν είναι τυχαίο πως η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός προσβλέπουν στο να πείσουν την Ευρωπαϊκή Επιτροπή πως η Ελλάδα θα μειώσει το έλλειμμά της κάτω από το όριο του 3% και χωρίς τη λήψη έκτακτων οικονομικών μέτρων εντός του 2009, αξιοποιώντας τους σχετικά, σε σχέση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, υψηλούς ρυθμούς αναπτύξεως, αλλά και την περικοπή των κρατικών δαπανών που έχουν, ήδη, δρομολογήσει.
Ακόμη προσβλέπουν στο λεγόμενο νέο «Σχέδιο Μάρσαλ», αλά Μέρκελ, το οποίο ναι μεν (αν τελικώς υπάρξει) θα έχει επαχθείς όρους, αλλά θα διευκολύνει (και δη με καλύτερους όρους) τον αναπόφευκτο εξωτερικό δανεισμό της χώρας, η οποία (ούτως ή άλλως) περιλαμβάνεται στους ευάλωτους κρίκους της ευρωπαϊκής αλυσίδας.
ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Υπό το πρίσμα αυτό, ο πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής έχει κάνει δύο κινήσεις, αλληλοσυνδεόμενες: Η μία αφορά στις εκλογές κι η άλλη στο αίτημά του για συναίνεση εκ μέρους των λοιπόν πολιτικών δυνάμεων. Μιλώντας πρόσφατα στη Βουλή, προανήγγειλε κύκλο συναντήσεων με τους πολιτικούς αρχηγούς αμέσως μετά την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, αν και είναι πεπεισμένος ότι τα κόμματα, με πρώτο το ΠΑΣΟΚ, δεν θα διευκολύνουν την επιδίωξη για συναίνεση που ζήτησε ο Κ. Καραμανλής.
Βεβαίως, στην κυβέρνηση υποστηρίζουν πως θα βγουν κερδισμένοι, καθώς θα επιδιώξουν να χρεώσουν την απουσία συνεννοήσεως, εν μέσω κρίσεως, στην αντιπολίτευση και αυτό – όπως ισχυρίζονται – μπορεί να είναι ένα βασικό επιχείρημα στην περίπτωση πρόωρων εκλογών.
Δηλαδή, «εμείς στη ΝΔ είμαστε οι σώφρονες και οι υπεύθυνοι και οι άλλοι (κυρίως ο Γιώργος Α. Παπανδρέου) είναι οι ανεύθυνοι που θα οδηγήσουν τη χώρα στο χάος»...
Στην πραγματικότητα, όμως, ο Κώστας Καραμανλής θέλει να κερδίσει χρόνο, μέσα από έναν εικονικό πολιτικό διάλογο, δηλαδή ουσιαστικά – με την πρόταση για συναίνεση και συνεννόηση- παραδέχεται ότι απέτυχε και ακολουθεί και στο θέμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσεως την ίδια τακτική που εφαρμόζουν οι υπουργοί του, οι οποίοι βρίσκονται αντιμέτωποι με εξαιρετικά σύνθετα προβλήματα, όπως ο Υπουργός Παιδείας Άρης Σπηλιωτόπουλος, ο οποίος επιχειρεί ένα διάλογο για τα εκπαιδευτικά από μηδενική βάση.
Πολλοί αναλυτές λένε πως ο Κώστας Καραμανλής γνωρίζει τα μέτρα που χρειάζονται για τον περιορισμό των επιπτώσεων της κρίσεως στην πραγματική οικονομία και την κοινωνία, αλλά φοβάται να προχωρήσει εξαιτίας του φόβου του πολιτικού και εκλογικού κόστους.
Τι σημαίνει αυτό;
Ο στόχος της συναινέσεως (ήδη, ο Κώστας Καραμανλής ξεκίνησε επαφές με συνδικαλιστικούς φορείς) είναι επί της ουσίας να παραιτηθούν οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα από τα δικαιώματά τους και να αποδεχτούν (ως αναγκαίες) νέες θυσίες. Προς τούτο ο πρωθυπουργός ανέδειξε την αντιμετώπιση της κρίσεως σε «εθνική υπόθεση», ζήτησε «υπευθυνότητα» εκ μέρους των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων και αυτό σημαίνει ότι «όλοι» θα πληρώσουν «κάτι» για να βγούμε από την κρίση με τις μικρότερες δυνατές απώλειες.
Δεν είναι δε τυχαίο πως ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής επιμένει, αντί άλλων εγγυήσεων (ως υπεύθυνος κυβερνήτης) στον υπερτονισμό του κλίματος αβεβαιότητας, το οποίο, ούτως ή άλλως, υπάρχει στην κοινωνία, ενώ δεν πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας το κλίμα τρομολαγνείας που καλλιεργείται τον τελευταίο καιρό, με αφορμή τις προβοκατόρικες επιθέσεις σε τράπεζες, τηλεοπτικά δίκτυα και πανεπιστημιακούς δασκάλους.
ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ…
Μέσα δε σε όλα αυτά, αλλά όχι ασχέτως, καθώς αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο να καταρρεύσουν τα πάντα, ο Κώστας Καραμανλής ουσιαστικά ανοιγοκλείνει το παράθυρο των πρόωρων εκλογών.
Την περασμένη εβδομάδα επιχείρησε να βάλει φρένο στην εκλογολογία, αλλά απέφυγε εκ νέου να βάλει τέλος στα εκλογικά σενάρια με μια κατηγορηματική διατύπωση που δεν θα χωρούσε παρερμηνειών.
«Δεν μας απασχολεί η εκλογολογία. Δεν σκέφτομαι εκλογές. Τέρμα η συζήτηση αυτή. Το τονίζω, το υπογραμμίζω άλλη μια φορά. Το θέμα αυτό δεν αφορά τις κυβερνητικές προτεραιότητες. Δεν αφορά τον σχεδιασμό μας. Εκείνο που μας απασχολεί - και πρέπει να κάνουμε όλοι το ίδιο- είναι η αντιμετώπιση των επιπτώσεων της διεθνούς κρίσης στη χώρα μας...», ανέφερε ο πρωθυπουργός.
Ο Κώστας Καραμανλής έθεσε τέρμα στη συζήτηση για την εκλογολογία, αλλά όχι και στο ζήτημα των εκλογών.
Κι αυτό σημαίνει ότι πολλά θα κριθούν από τις δημοσκοπήσεις του Μαρτίου, από τα απρόβλεπτα (όπως η περίπτωση της αποδράσεως από τον Κορυδαλλό) και κυρίως από τις αποφάσεις της ΕΕ για την ελληνική οικονομία και το αν θα προχωρήσει το σχέδιο της Άγκελα Μέρκελ που θα διευκολύνει τον εξωτερικό δανεισμό της χώρας.
