Ήλιος, φως, λουλούδια παντού ανοιγμένα,
σε περιβόλια, αγρούς, κήπους απλωμένα,
χρώματα, αρώματα η φύση σκορπίζει,
παντού γύρω μας ομορφιές αναδίδει.
Άνοιξη, ωραιότερη του χρόνου εποχή,
με πέπλο λες τυλιγμένη πολύχρωμο,
μ’ άνθη κεντημένο κι ασημένια κλωστή,
στρωμένο νομίζεις στη γη, ποικιλόχρωμο.
Μα έχεις την αίσθηση ότι η πλάση γιορτάζει,
πανηγύρι της φύσης γίνεται μοιάζει,
κι εσύ να τρέξεις θέλεις, να βρεθείς,
στην αγκαλιά της Άνοιξης, μαζί της να χαρείς.
Μες στους κάμπους, στις πλαγιές να ξεχυθείς,
κι όλο αυτό το ολάνθιστο μεγαλείο ν’ ασπασθείς,
που μπρος μας προβάλλει ως πέρα μεθυστικό.
Με τ’ άρωμα της Άνοιξης θέλω να ζαλιστώ.
Πλανεύτρα κυριεύει το είναι σου, μεθά η ψυχή,
απ’ το μυρωμένο αγέρι νιώθεις διάχυτο, εξαίσια εποχή,
δροσιάς πνοής απέραντη, μες στις καρδιές μας σκίρτημα.
Ω! Άνοιξη - Άνοιξη ευωδίας ως πάνω ουράνιο φύσημα.
Κωνσταντίνα Κότση
