Η δυσχερής θέση στην οποία έχουν περιέλθει η κυβέρνηση και η μείζων αντιπολίτευση, εξαιτίας όχι μόνο των σκανδάλων (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στα οποία φέρονται εμπλεκόμενα (όχι κατ΄ ανάγκην ως μηχανισμοί, αλλά στελέχη τους) αλλά και εξαιτίας των δομικών εσωτερικών τους προβλημάτων, τα υποχρεώνουν, ως φαίνεται, σε αλλαγή της μεταξύ τους πολιτικής συμπεριφοράς.
Και αυτή η αλλαγή οδηγεί στην επαναφορά της λεγομένης «δικομματικής αντιδικίας» και στη, μεταξύ τους, πόλωση, προσκειμένου, βεβαίως, να συγκρατήσουν τις διαρροές που έχουν (και αυτές καταγράφονται ανάγλυφα σ’ όλες τις έρευνες της κοινής γνώμης) η δε κατάκτηση της (πολυπόθητης για τις ηγεσίες τους) αυτοδυναμίας σε μια επόμενη εκλογική αναμέτρηση μοιάζει με όνειρο απατηλό, με βάση τα σημερινά δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό.
Εξάλλου, την ίδια στιγμή τόσο η Ρηγίλλης, όσο και η Χαριλάου Τρικούπη αντιλαμβάνονται πως πρέπει να ενισχύσουν τις κομματικές τους συσπειρώσεις και να ξεφύγουν από τα όποια φαινόμενα εσωστρέφειας, όπως αυτά τροφοδοτούνται από τις ένθεν κακείθεν εστίες αμφισβητήσεως των κεντρικών επιλογών των ηγεσιών τους.
ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ
Και αυτό σε μια χρονική συγκυρία, κατά την οποία πολλά λέγονται, ακούγονται, γράφονται ή και προωθούνται περί δημιουργίας νέου ή νέων κομματικών σχηματισμών, που φέρεται να προκύπτει από ρήξεις εντός των υφισταμένων εταίρων του εγχωρίου δικομματισμού.
Εκτιμάται βασίμως πως οι δυο συνιστώσες του ελλαδικού δικομματισμού πιέζονται εξ αριστερών, ειδικώς δε από το ΣΥΡΙΖΑ και συνεπώς τα μηνύματα που η Αριστερά εκπέμπει πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη και από την κυβέρνηση (άλλωστε, ο μεσαίος χώρος απαιτεί και ιδεολογικές θυσίες εάν δεν θέλεις ένα μεγάλο κομμάτι των κεντροαριστερών ψηφοφόρων να το βρεις απέναντι) αλλά και από την αξιωματική αντιπολίτευση (για να περιορίσει τις διαρροές της κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ).
Δεν θεωρείται, εν προκειμένω, τυχαίο το γεγονός ότι εσχάτως μπήκε στο στόχαστρο το ΚΚΕ και τα οικονομικά του, με αφορμή ή με πρόσχημα τη στάση του στο θέμα της εξαγοράς της εταιρίας «Γερμανός» από την Cosmote, μια εξαγορά που καταγγέλλεται ως διάτρητη και ως εκ τούτου επενέβη η δικαιοσύνη.
ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ...
Με βάση τα ανωτέρω εκτεθέντα έχει αρχίσει να διακρίνεται μια προσπάθεια - και εκ μέρους της ΝΔ - να επαναφερθεί η αντιπαράθεση στο πλαίσιο του δικομματισμού και να τεθούν εκτός αυτής «άλλοι παίκτες».
Αξίζει να υπομνησθεί πως ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ Γ. Α. Παπανδρέου είχε επί της ουσίας ζητήσει από τον Κώστα Καραμανλή αυτήν την «επαναφορά», όταν, σε παλαιότερη ομιλία του στη Βουλή, τον είχε καλέσει να αποσαφηνισθεί το θέμα με τις μίζες της Siemens, ώστε «να μην αναρωτιόμαστε, όταν τα άλλα κόμματα μας μιλούν για δικομματισμό (και να μην) αναρωτιόμαστε γιατί βυθιζόμαστε στα γκάλοπ κ.λπ.».
Και φυσικά δεν είναι ούτε τυχαία η επιστολή του προς τον Κ. Καραμανλή για εξεταστική επιτροπή για το θέμα της Siemens (ένα θέμα στο οποίο το ΠΑΣΟΚ είναι βαρύτατα εκτεθειμένο) επιτροπή την οποία αρνείται στην παρούσα φάση ο πρωθυπουργός, αλλά υποσχέθηκε πως θα την συγκροτήσει, όταν θα τελειώσει η δικαστική διερεύνηση.
Άλλωστε, ο Γιώργος Α. Παπανδρέου αντιλαμβάνεται πως πρέπει να φύγει από το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του η ρετσινιά του διεφθαρμένου, μια ρετσινιά που στηρίζεται σε στοιχεία, ορισμένα από τα οποία τα έχουν παραδεχθεί στελέχη του, ρετσινιά που το έχει οδηγήσει στην αντιπολίτευση, ρετσινιά που δεν του επιτρέπει να ανακάμψει.
Και αυτή είναι η βασική αιτία της σημερινής καταστάσεως στο ΠΑΣΟΚ, και όχι κατ΄ ανάγκην οι προβαλλόμενες ηγετικές αδυναμίες του Γ. Παπανδρέου.
Στη δε προσπάθειά του να συσπειρώσει το κόμμα του και, όσο αυτό είναι εφικτό, αυτό να συμβεί περί την ηγεσία του και να προσπαθήσει να απαλλαγεί από τα βαρίδια της διακυβερνήσεως Σημίτη, δεν δίστασε να θέσει εκτός του τρένου του ΠΑΣΟΚ, τον πρώην πρωθυπουργό και να κάνει ανοίγματα προς τον Ευ. Βενιζέλο, θυμίζοντας το ...πρότυπο Χίλαρι Κλίντον και Μπάρακ Ομπάμα!!!
Στέλνοντας δε μηνύματα «όπου δει» ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ξεκαθάρισε πως «εδώ θα μείνω», δηλαδή πως η ηγεσία του δεν κρίνεται από το αποτέλεσμα των προσεχών ευρωεκλογών, αφήνοντας, όμως, να εννοηθεί με τον τρόπο αυτό ότι φοβάται εκλογικό «στραπάτσο» τον προσεχή Ιούνιο.
ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ
Παρά, λοιπόν, την οξύτητα και τη δημοσίως καταγραφόμενη έντονη αντιδικία και τους λεκτικούς διαξιφισμούς μεταξύ της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, διαφαίνεται πως και η ΝΔ επιδιώκει τη «μετωπική σύγκρουση» με τη Χαριλάου Τρικούπη, ο δε Κώστας Καραμανλής ετοιμάζει απευθείας συγκρούσεις με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, με εμφανή στόχο να (επανα)συσπειρώσει τους «γαλάζιους» ψηφοφόρους.
Άλλωστε, το άγχος της απώλειας της αυτοδυναμίας, όπως διαφαίνεται από τα χαμηλά (στις δημοσκοπήσεις) ποσοστά των δύο εταίρων του δικομματισμού, σε συνδυασμό όχι τόσο με τη «σπέκουλα» (στην οποία μετέχουν και επώνυμα κυβερνητικά στελέχη) περί του ενδεχομένου συνεργασίας ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, αλλά, κυρίως, με τη διατυμπανιζόμενη αδυναμία συνεργασίας της Ρηγίλλης με το Γ. Καρατζαφέρη, υποχρεώνουν τον Κώστα Καραμανλή να αναπροσαρμόσει τη στρατηγική του και ουσιαστικά να αποδεχθεί την «πρόσκληση» Παπανδρέου για «επιστροφή στο δικομματισμό».
Στην κυβέρνηση, είναι προφανές πως αντιλαμβάνονται ότι δεν τους συμφέρει να δημιουργηθούν «νέοι πόλοι» (νέο ή νέα κόμματα, όπως έχει αφήσει να εννοηθεί ο «γαλάζιος» Πέτρος Τατούλης) που θα μπορούσαν να ενισχυθούν από τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η κυβερνητική πολιτική (και αυτή η δυσαρέσκεια θα επιταθεί από το φθινόπωρο, λόγω της οικονομικής υφέσεως).
Συνεπώς θα πρέπει να «επανέλθει» η πολωτική αντιπαράθεση των δύο μεγάλων κομμάτων εξουσίας, μια αντιπαράθεση, όμως, την οποία και τα δύο κόμματα, σε επίπεδο ρητορείας, αποκηρύσσουν και καταγγέλλουν ως βλαπτική για τον τόπο (σ.σ. αλλά όχι προφανώς για το δικομματισμό).
Δεν θεωρείται τυχαίο, αλλά εντάσσεται σ’ αυτήν τη «στρατηγική μετωπικής συγκρούσεως» με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, το γεγονός πως ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Θ. Ρουσόπουλος επιλέγει να απαντά (και να επιτίθεται στο Γ. Α. Παπανδρέου) με μακροσκελείς ανακοινώσεις, οι δε δηλώσεις του, αλλά και οι ομιλίες του πρωθυπουργού, διανθίζονται με χαρακτηρισμούς και επίθετα κατά του αρχηγού της αντιπολιτεύσεως.
Ορισμένοι αναλυτές λένε πως οι επιθέσεις κατά Παπανδρέου αποτελούν προσωπική επιλογή του Κ. Καραμανλή, ο οποίος, ως έχει γραφεί, έχει πειστεί ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να συνεννοηθεί (για συναινέσεις σε μείζονα θέματα) με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος «του χάλασε τη σούπα» με την αποχώρησή του από τη αναθεώρηση του Συντάγματος.
Βεβαίως, στο «γαλάζιο» σκεπτικό υπάρχει η παράμετρος της αποδομήσεως του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως, καθώς οι έρευνες της κοινής γνώμης, όπως λένε στη Ρηγίλλης, δείχνουν ότι με τις επιθέσεις κατά της ΝΔ, αλλά και του πρωθυπουργού προσωπικά, ο Γ. Α. Παπανδρέου έχει εξουδετερώσει τους εσωκομματικούς τριγμούς στο ΠΑΣΟΚ και τονώνει το πολιτικό του προφίλ.
Στη «γαλάζια» παράταξη πιστεύουν ότι με τις κατά ΠΑΣΟΚ επιθέσεις θα δημιουργηθούν και πάλι συνθήκες εσωκομματικής αμφισβητήσεως του Γιώργου Παπανδρέου, αλλά και νέα πλήγματα στην αξιοπιστία του, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις στην υπόθεση της Siemens κατά στελεχών του Κινήματος κι έτσι θα περιοριστούν οι «διαρροές» από τη ΝΔ προς άλλα κόμματα και οι εσωκομματικές γκρίνιες από βουλευτές του κόμματος που κατηγορούν το Μέγαρο Μαξίμου για εσφαλμένη και μετριοπαθή αντίδραση στην υπόθεση της Siemens.
ΑΝΤΙΛΟΓΟΣ
Ωστόσο, υπάρχει και ο αντίλογος, ότι δηλαδή αυτή η στάση έναντι του ΠΑΣΟΚ δείχνει «με ποιον θέλει να παίζει» η ΝΔ, στο πλαίσιο της τονώσεως της δικομματικής αντιπαραθέσεως, προκειμένου, δια των κομματικών επανασυσπειρώσεων, να ανακάμψουν οι δύο συνιστώσες του δικομματισμού.
Εν προκειμένω δεν θεωρείται τυχαίο πως ο Κώστας Καραμανλής στην ομιλία του στην ΟΝΝΕΔ ήταν μεν λάβρος κατά του ΠΑΣΟΚ, αλλά ουσιαστικά, όπως εκτιμάται από ορισμένους αναλυτές, διευκόλυνε τον «αντισημιτισμό» του Γιώργου Παπανδρέου και την προσπάθειά του να απαλλαγεί από τα βαρίδια του σημιτικού εκσυγχρονισμού.
Βεβαίως, στην ΟΝΝΕΔ, ο Κ. Καραμανλής ούτε λίγο - ούτε πολύ επέλεξε να κάνει αντιπολίτευση και - σαν να μην είναι κυβέρνηση για πάνω από τέσσερα χρόνια – έριξε όλες τις ευθύνες για τα συμβαίνοντα στον τόπο στις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ.
«Τα πιο σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα (τα χρέη, τα ελλείμματα, η ακρίβεια, η ανεργία, η διαφθορά) είναι «επιτεύγματα» ενός καθεστωτικού παρελθόντος», είπε.
Η διαφαινόμενη αλλαγή συμπεριφοράς στις σχέσεις μεταξύ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, συνιστά προσπάθεια διατηρήσεως της κυριαρχίας τους, αλλά με παραδοσιακού τύπου πολιτική άμυνα.
Ο μεν πρωθυπουργός ωραιοποιώντας μία κατάσταση που φυσικά δεν είναι όπως την παρουσιάζει, ο δε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ ασκώντας ισοπεδωτική κριτική.
Το βέβαιο είναι - και το λένε οι πολίτες στις δημοσκοπήσεις – πως η κοινωνία έχει ανάγκη από όραμα, σχέδιο και στρατηγική, η κοινωνία φοβάται την οικονομική κρίση και δεν ενδιαφέρεται αν θα επιβιώσει ο δικομματισμός.
Άλλωστε, οι ίδιοι οι πολίτες λένε «άντε γεια» (σύμφωνα με το σχετικό τίτλο της «Ελευθεροτυπίας») στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ και έχουν αρχίσει να επιλέγουν άλλα κόμματα, όπως το ΣΥΡΙΖΑ και τους Οικολόγους.
