Μια ηλιόλουστη μέρα, γερμένη στη θέα της «καλοκαιριάτικης μαγείας», ήταν το παν! ... Ίσως το γλυκύτερο όνειρο - από τα σπάνια - που βίωσαν τούτοι οι μαθητές ενός πρωτεουσιάνικου σχολικού συγκροτήματος των δυτικών προαστείων του νομού Αττικής. Πριν καν καλά χαράξει - 'κείνη η φεγγοβόλα του Ιούνη μέρα - σαράντα και πλέον παιδιά τρυφερής ηλικίας μαζί με τους συνοδούς δασκάλους τους ξεσηκώθηκαν και σαν σπουργιτόπουλα κουλουριάστηκαν μέσα σ' ένα παλιό λεωφορείο. Για μια ολοήμερη εκδρομή - απόδραση προς την πλανεύτρα τέτοιο καιρό «ονειροβόλα φύση...» Ο προγραμματισμός γι' αυτή τη γλυκιά φυγή ... του σχολείου - στα γλυκογάλανα νερά της θάλασσας Θεσσαλικής ακτής - είχε γίνει από πέρυσι απ' τους παιδαγωγούς και τη διεύθυνσή του. Οι μόνοι που αντιδρούσαν γι' αυτή την εξωσχολική δράση - για ευνόητους λόγους - μένοντας έξω από τη συμφωνία μαθητών και δασκάλων ήταν οι γονείς. Τελικά η «υπερδύναμη» της θέλησης και της αποφασιστικότητας των παιδιών, καθώς και η γνωστή αδυναμία των γονιών προς αυτά - άλλαξαν την άποψή τους και υποχρεώθηκαν έτσι οι κηδεμόνες τους να υπακούσουν σ' αυτή τη μεγάλη τους επιθυμία. Η κραυγή των παιδιών, που ακούστηκε νικήσαμε ... νικήσαμε ..., ήταν λίγο μετά την αναχώρηση της αποστολής ως ξέσπασμα ανείπωτης χαράς τους γι' αυτό που θ' ακολουθούσε. Ο ήλιος, μελιστάλαχτος πρωτόβγαινε και χαμογελαστός ακουμπώντας τρυφερά τις δροσερές πρωινές του αχτίδες πάνω στα πρόσωπά τους. Αλλά κι ο ίδιος εισέπραττε καθ' όλη τη διαδρομή, την ευχαρίστηση των μικρών παιδιών που του προσέφεραν με τη σειρά του κι' αυτά «εγκώμιους» ύμνους και τραγουδάκια. Όσο κυλούσε η ώρα αυτού του στοχαστικού ταξιδιού τους, η μέρα μεγάλωνε όλο και πιο πολύ εκθαμβωτικά τις χρονικές της φτερούγες ... και χάριζε απλόχερα στα μικρά μαθητόπουλα το δέος του καλοκαιρινού τοπίου σ' όλες τις μορφές του, καθώς πλησίαζε το «σαράβαλό τους κινούμενο» στον τόπο προορισμού τους. Και να φανταστεί κανείς την απερίγραπτη υπομονή των παιδιών, αφού η μηχανή του λεωφορείου σ' όλη τη διάρκεια αγκομαχούσε με συχνές παράπλευρες στάσεις και καθυστερήσεις να γίνονται εξαιτίας της κακής της καύσης και των ρύπων που εξέπεμπε. Παρ' όλη αυτή την ταλαιπωρία, το ηθικό και η εν γένει ψυχολογία τους ήταν ανεβασμένη και δεν έπεφτε με τίποτα!

 Σαν τρελά πουλιά ξεχύθηκαν στην απέραντη σμαραγδένια ακτή μιας παρθένας κι ολοκάθαρης θάλασσας, που τα υποδέχτηκε με «γλυκοφιλήματα» απ' τα μικρά της τρυφερά κύματα που κείνες τις ώρες πάφλαζαν ήρεμοι πάνω σε βράχους. Η χρυσή αμμουδιά, σημάδευε την πατημασιά τους αρκετά χιλιόμετρα με τη ζεστή της ανάσα, αφού δεν ήθελαν να την αποχωριστούν ολάκερες ώρες μέσα απ' τ' ατέλειωτα κι ανέμελα παιχνίδια τους. Η θάλασσα, ανυπόμονα τα περίμενε πλέον και τα φώναζε να πέσουν στην αγκαλιά της! με τους τρυφερούς ολόδροσους ήχους του φλοίσβου και της αύρας που παραμόνευαν στους αίθριους χώρους του καλοκαιρινού ορίζοντα. Φορώντας τα χρωματιστά παιδικά τους μαγιό κάτω απ' την ομπρέλα τους μαζεμένα, κοιτούσαν τον άρχοντα ... ήλιο στο μεσουράνημά του που άπλωνε τις καυτές του αχτίδες στρωματσάδα στη γύρω πλάση, κλείνοντας επίμονα ο ίδιος το μάτι του ... προς τα παιδιά σα να ’λεγε, πως τούτες τις θερμοβόλες ώρες ιδιαίτερα πρέπει να προσέχουν πολύ. Η απεραντοσύνη της θάλασσας έμοιαζε στ' αθώα βλέμματά τους, μια τεράστια ζωγραφιά ήρεμης γαλήνης που είχε βαφεί ολότελα με γαλαζοπράσινα χρώματα, σαν τις ελπίδες και τις προσδοκίες των ανθρώπων. Κοντά στο απογευματάκι είχε συμβεί το απίστευτο κι όμως αληθινό, από μια χαρμόσυνη είδηση που έλαβαν όταν οι δάσκαλοί τους, εν κρυφώ φρόντισαν σε συνεννόηση με τους λιγοστούς ψαράδες της περιοχής, να τα κάνουν τα παιδιά τους τους μικρούς μαθητές μια μεγάλη έκπληξη!!! Η ανείπωτη χαρά τους έφτασε την παιδική τους αδρεναλίνη στα ύψη, όταν επιβιβάστηκαν στις μικρές ψαρόβαρκες και τους δόθηκε η χρυσή ευκαιρία για λίγο να κωπηλατήσουν, πλάι με τους βαρκάρηδες και τους συνοδούς τους. Το τρελό παιδιακίστικο γέλιο δεν σταμάτησε εκεί. Πλημμύρισε και την αγνή ψυχή τους. Γιατί το λαμπερό θέαμα, συνεχίστηκε μέχρι αργά με μικρές συνεχείς ταξιδεύσεις - σε κοντινές αποστάσεις από το γιαλό - , πριν κλείσει ο ήλιος τα βλέφαρά του .. και φανεί το δειλινό.

 Μετά τη βαρκάδα, ο παιδόκοσμος ξεχύθηκε ανέμελος στην απέραντη ακρογιαλιά σ' ένα ξεφάντωμα χορευτικού παραληρήματος, ενώ από πάνω χαμηλά τους σιγοντάριζαν οι ανάλαφρες μικρές κραυγές των γλάρων, που πρόστρεξαν αμέσως κι αυτοί στο ανεπανάληπτο των μικρών μαθητών πανηγύρι. Με τραγούδια και ποιήματα ως το βράδυ αργά αφιερωμένα προς την πανέμορφη θέα της καλοκαιριάτικης εποχής, έκλεισε η αυλαία αυτής της αλησμόνητης ξενάγησης, που θα μείνει χαραγμένη ως «γλυκιά ανάμνηση» στις τρυφερές καρδιές τους για πολλά χρόνια. Πριν οι μικροί μας εκδρομείς αναχωρήσουν για το πολύωρο ταξίδι της επιστροφής στα μέρη τους, αποχαιρέτησαν προσωρινά με τη σειρά στο πρόσωπο του καλοκαιρινού τοπίου τη μαγεμένη γλυκόπνοη θάλασσα με την πλανεύτρα θωριά της, τα σμήνη των θαλασσινών πουλιών με το τρελό πέταγμά τους της θαλπωρής ..., τον ζωοδότη άρχοντα ήλιο της φύσης, τους καλόψυχους ψαράδες με την περισσή καλοσύνη τους, την ελκυστική φεγγαράδα με την αστροφεγγιά της που μέθαγε τη φαντασία τους, τους μόλους με τις πολύχρωμες δεμένες μαζί τους βαρκούλες της ευτυχίας που έζησαν χαρούμενες τις στιγμές τους όλη μέρα, και υποσχέθηκαν αυτά τα παιδιά στο τέλος, πως θα ξαναεπιστρέψουν είτε πάλι μέσω του σχολείου τους είτε με τους γονείς τους σ' αυτά τα ακρογιαλένια «μεθυστικά λημέρια των Θεσσαλικών περιοχών», που λένε πως είναι ένας ζωντανός παράδεισος! ... για τις καλοκαιρινές τους διακοπές. Η άλλη μέρα σαν ξύπνησε ... τα έζωσε με περισσότερες ελπίδες για την πορεία της ζωής τους σε στόχους και όνειρα!!! Για όλα αυτά τα συναισθήματα που ένιωσαν τα παιδιά, αισθάνονται πλέον τη «θερμή αγκαλιά του καλοκαιριού», σαν της μάνας τους!...