Έκανε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στις Η.Π.Α. και σε όλο τον κόσμο να ονειρευτούν ένα καλύτερο μέλλον η άνετη, αν και όχι όσο σαρωτική αναμενόταν, νίκη του Μπαράκ Ομπάμα στις αμερικανικές προεδρικές εκλογές. Ξύπνησε την ελπίδα ο εξαιρετικός επινίκιος λόγος του. «Ποτέ δεν θα ξεχάσω σε ποιον πραγματικά ανήκει αυτή η νίκη. Ανήκει σε σας», είπε απευθυνόμενος στο τεράστιο πλήθος εκατοντάδων χιλιάδων, που είχε μαζευτεί στο Σικάγο για να τον ακούσει και να πανηγυρίσει μαζί του. «Εάν κάτι έχει να μας διδάξει αυτή η οικονομική κρίση, είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια Γουόλ Στριτ που να ευημερεί, όταν ο λαός υποφέρει», πρόσθεσε.

Ωραία λόγια. Θα χρειαστεί, όμως, να περάσουν ακόμη δύο μήνες μέχρι να αναλάβει τα καθήκοντά του ο Ομπάμα, στις 20 Ιανουαρίου, για να δούμε αν τα ωραία λόγια θα τα ακολουθήσουν ωραίες πολιτικές πράξεις. «Μια τόσο μεγάλη νίκη φέρνει παράλογα μεγάλες προσδοκίες. Πολλοί από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές του Ομπάμα θα απογοητευτούν», έγραφε μάλλον χαιρέκακα σε κύριο άρθρο του ο βρετανικός «Εκόνομιστ», ο οποίος προεκλογικά είχε τονίσει ότι «ψηφίζει ολόψυχα» τον Ομπάμα.

«Συμπιέζοντας προς τα κάτω τις προσδοκίες - Η ομάδα του Ομπάμα στοχεύει στο μετριασμό της αγαλλίασης», ήταν ο πρωτοσέλιδος τίτλος τής «Χέραλντ Τρίμπιουν», δηλαδή της ευρωπαϊκής έκδοσης των «Τάιμς της Νέας Υόρκης», δύο μόλις 24ωρα μετά τη νίκη τού πρώτου μαύρου προέδρου των Η.Π.Α.

Είναι εμφανές ότι οι δυνάμεις του κατεστημένου, που στήριζαν τον Ομπάμα, ανησυχούν για την ευφορία του λαού και θέλουν να κλείσει γρήγορα το κεφάλαιο των λαϊκών προσδοκιών. Φοβούνται μήπως δημιουργηθεί κάποια ισχυρή λαϊκή δυναμική, που ίσως απειλήσει να εκτρέψει την πολιτική του Ομπάμα από το πλαίσιο στο οποίο θέλει να τον εγκλωβίσει το κατεστημένο.

Γι’ αυτό και θέλουν να στραγγαλίσουν ακόμη και τη χαρά και τις ελπίδες των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων του αμερικανικού λαού όσο το δυνατόν συντομότερα, πριν καν ο Ομπάμα αναλάβει τα καθήκοντά του, ει δυνατόν!

Η ΕΥΡΩΠΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕ ΤΙΣ Η.Π.Α.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Ομπάμα θα κριθεί από τον αμερικανικό λαό πρωτίστως, από την οικονομική και κοινωνική πολιτική που θα εφαρμόσει στο εσωτερικό των Η.Π.Α. Στον τομέα αυτό θα λάβει χώρα και η διαρκής διελκυστίνδα με τα εδραιωμένα συμφέροντα. Για την ώρα, όμως, είναι άγνωστες όχι μόνο η έκβασή της, αλλά και οι πραγματικές προθέσεις τού Ομπάμα. Πρέπει να κυβερνήσει για να κρίνουμε σοβαρά και ρεαλιστικά.

Υπάρχουν, όμως, άλλοι τομείς όπου μπορούμε από τώρα να εκτιμήσουμε τα σημεία αντιπαράθεσης και διάψευσης ελπίδων.

Το πρώτο τέτοιο σημείο είναι οι ελπίδες των Ευρωπαίων ότι οι σχέσεις των χωρών - μελών της Ε.Ε. με τις Η.Π.Α. μπορούν να ξαναγυρίσουν στην εποχή τής προεδρίας τού Μπιλ Κλίντον, σβήνοντας την αποφράδα περίοδο του προκλητικού «μονοπολικού κόσμου» της οκταετίας του Τζορτζ Μπους.

Στην ουσία, δηλαδή, οι Ευρωπαίοι ζητούν επαναπροσδιορισμό τού συσχετισμού δυνάμεων Ευρώπης - Η.Π.Α., νομίζοντας ότι η οικονομική κρίση έχει αποδυναμώσει την Αμερική σε βαθμό που να είναι υποχρεωμένη να αποδεχτεί μια Ευρώπη πιο ισότιμη με την Ουάσινγκτον.

Οι Ευρωπαίοι έχουν πάρει τόσο πολύ αέρα, ώστε την παραμονή των αμερικανικών εκλογών συγκεντρώθηκαν οι υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. και συνέταξαν μια επιστολή προς τον Αμερικανό πρόεδρο που θα εκλεγόταν την επομένη, όποιος και αν ήταν αυτός, την οποία θα του επέδιδαν μετά την εκλογή του. Το κείμενο της εξασέλιδης επιστολής δεν έγινε γνωστό, αλλά το πνεύμα της το παρουσίασε ο προεδρεύων Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ.

ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΕΙ ΤΗΝ... ΠΑΡΑΚΜΗ!

«Οι καιροί άλλαξαν» διακήρυξε ο Κουσνέρ και εξήγησε αμέσως τι είδους αλλαγή εννοεί η Ε.Ε. «Οι Η.Π.Α. θα παραμείνουν μια πολύ σημαντική χώρα. Δεν λέω κυρίαρχη δύναμη, αλλά μια μεγάλη δύναμη», πρόσθεσε... μεγαλόψυχα και συνέχισε: «Υπάρχει ανάγκη να ανοίξουμε ένα καινούριο κεφάλαιο στην παγκόσμια αρμονία, την παγκόσμια ισορροπία, την παγκόσμια αλλαγή. Νομίζω ότι θα είναι πιο δύσκολο να ληφθούν μονομερείς αποφάσεις στην προσπάθεια επίλυσης προβλημάτων του κόσμου».

Ο Κουσνέρ, φαιδρή προσωπικότητα και επιδειξιομανής πολιτικά, δεν παρέλειψε να εκφράσει τον... αυτοθαυμασμό της Ε.Ε. για τη ρεβάνς που νομίζει ότι θα πάρει από τους Αμερικανούς: «Πριν από μόλις πέντε χρόνια θα ήταν αδιανόητο να απευθυνθούμε στις Η.Π.Α. ως εταίροι σε κοινή εργασία», υπογράμμισε σχεδόν έκπληκτος κι αυτός, για να προβεί σε δεύτερη μεγαλόστομη διακήρυξη την ίδια βραδιά: «Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε ως συμπληρωματικοί των Η.Π.Α.», τόνισε.

Οι θριαμβολογίες των ηγετών της Ε.Ε. πέρασαν και στον ευρωπαϊκό Τύπο. «Οι Ευρωπαίοι προτείνουν συνεταιρισμό ίσου προς ίσον στον επόμενο πρόεδρο των Η.Π.Α.», έγραψε στους τίτλους τού σχετικού ρεπορτάζ της η γαλλική «Μοντ», ενώ και η ισπανική «Ελ Παΐς» κινήθηκε στο ίδιο μοτίβο: «Η Ε.Ε. προσφέρει σχέση ίσων στο μελλοντικό (Αμερικανό) πρόεδρο», διακήρυξε κι αυτή.

Καλά και άγια αυτά από ευρωπαϊκή σκοπιά. Υπό αμερικανικό πρίσμα, όμως, αυτή η προτεινόμενη «σχέση ίσων» σηματοδοτεί πτώση του κύρους και της επιρροής των Η.Π.Α. σε παγκόσμιο επίπεδο, ώστε να εξισωθεί με το κάθε άλλο παρά υψηλό κύρος της Ε.Ε. στη διεθνή σκηνή!

Με άλλα λόγια, οι Ευρωπαίοι ουσιαστικά ζητούν από τον Ομπάμα να αποδεχτεί το ρόλο τού προέδρου, που θα ενσαρκώσει την παρακμή των Η.Π.Α., ώστε να πέσουν στο επίπεδο της Ε.Ε.!

Δεν χρειάζεται και φιλοσοφία για να αντιληφθεί κανείς ότι ένας τέτοιος ρόλος συνιστά πολιτική αυτοκτονία για τον Ομπάμα, ο οποίος, φυσικά, αποκλείεται να τον αποδεχτεί οικειοθελώς.

Το αμερικανικό κατεστημένο επέλεξε τον Ομπάμα, για να ενισχύσει τη διεθνή θέση του, όχι φυσικά για να την υποβαθμίσει...

ΚΛΕΙΔΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΜΕ ΤΗ ΜΟΣΧΑ

Κρίσιμο είναι, επίσης, το ζήτημα των σχέσεων των Η.Π.Α. με τη Ρωσία, τις οποίες ο Μπους έχει συνειδητά οδηγήσει σε διαρκή και αυξανόμενη ένταση.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρώσος πρόεδρος, Ντμίτρι Μεντβέντεφ, επέλεξε την επόμενη ακριβώς ημέρα των αμερικανικών εκλογών για να εκφωνήσει βαρυσήμαντο πολιτικό λόγο, ανακοινώνοντας την απόφαση του Κρεμλίνου να εγκαταστήσει ρωσικούς πυραύλους μικρού βεληνεκούς στο Καλίνινγκραντ, στα σύνορα με την Πολωνία, ως απάντηση στην εγκατάσταση του αμερικανικού αντιβαλλιστικού πυραυλικού συστήματος στην Πολωνία και στην Τσεχία.

«Το πυραυλικό σύστημα Ισκαντέρ θα αναπτυχθεί στην περιοχή του Καλίνινγκραντ για να εξουδετερώσει, αν καταστεί αναγκαίο, την πυραυλική ασπίδα των Η.Π.Α. Ραδιοηλεκτρονικός εξοπλισμός, που βρίσκεται στη δυτική περιοχή τής Ρωσίας, θα «τυφλώσει» με παράσιτα στόχους του αμερικανικού πυραυλικού συστήματος», υπογράμμισε ο Μεντβέντεφ, χρησιμοποιώντας γλώσσα στρατιωτικής αντιπαράθεσης.

Το μήνυμα του Ρώσου προέδρου ήταν σαφέστατο προς τον Ομπάμα: Ή θα ακυρώσετε την απόφαση του Μπους για εγκατάσταση αντιβαλλιστικών πυραύλων στην Πολωνία και την Τσεχία ή θα εγκαταστήσουμε κι εμείς πυραυλικά συστήματα και θα πάμε σε νέο γύρο κλιμάκωσης των εξοπλισμών.

Παράλληλα, δύο μόλις 24ωρα μετά την εκλογή του, ο Μπαράκ Ομπάμα έλαβε με έμμεσο τρόπο ένα νέο σοβαρό μήνυμα, αυτή τη φορά προερχόμενο από τους κύκλους του αμερικανικού κατεστημένου που τον στήριξαν στην εκλογή του: Οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» αποκάλυψαν έκθεση παρατηρητών τού Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη (Ο.Α.Σ.Ε.), βάσει της οποίας είναι πέραν πάσης αμφιβολίας το γεγονός ότι η Γεωργία άρχισε απρόκλητα τον πόλεμο εναντίον της Οσετίας και ουσιαστικά εναντίον της Ρωσίας τον Αύγουστο.

Η έκθεση αυτή δικαιώνει πλήρως τη Μόσχα και αποκαλύπτει πλήρως τον ύποπτο ρόλο του Γεωργιανού προέδρου, Μιχαήλ Σαακασβίλι, μαριονέτας των Η.Π.Α. Έχει μεγάλη πολιτική σημασία, αλλά εύλογα αναρωτιέται κανείς τι σχέση έχει με τον Ομπάμα.

ΕΠΙΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

Για να αντιληφθεί κανείς τη σχέση αυτή πρέπει να έχει υπόψη του τις δηλώσεις που είχε κάνει τον Αύγουστο ο τότε υποψήφιος και σήμερα νεοεκλεγείς αντιπρόεδρος των Η.Π.Α., Τζο Μπάιντεν.

«Ο πρόεδρος Ομπάμα θα αναγκάσει τη Ρωσία να πληρώσει για την επίθεσή της εναντίον μιας δημοκρατικής χώρας, της Γεωργίας», είχε διακηρύξει τότε ο Μπάιντεν. Είχε κατηγορήσει, μάλιστα, την κυβέρνηση Μπους ότι «απέτυχε να νικήσει τη Ρωσία, η οποία αποτελεί απειλή όχι μικρότερη από το Ιράν»!

Υπό το πρίσμα αυτών των θέσεων του Μπάιντεν, η έκθεση του Ο.Α.Σ.Ε., και κυρίως η δημοσίευσή της από τους «Τάιμς της Νέας Υόρκης», όχι μόνο αναιρεί πλήρως τη σοβαρότητά τους, αλλά και παρέχει στον Ομπάμα τη δυνατότητα εγκατάλειψης αυτών των θέσεων, αφού βασίστηκαν στην υπόθεση ότι η Ρωσία επιτέθηκε κατά της Γεωργίας, ενώ οι ανεξάρτητοι παρατηρητές του Ο.Α.Σ.Ε. διαβεβαιώνουν ότι συνέβη το εντελώς αντίθετο.

Με λίγα λόγια, το αμερικανικό κατεστημένο υποδεικνύει στον Ομπάμα να εγκαταλείψει την επιθετικότητα της κυβέρνησης Μπους εναντίον της Ρωσίας και την προσπάθεια πρόκλησης αλλεπάλληλων κρίσεων με τη Μόσχα, για να επικεντρώσει την προσοχή του στην ουσία των στρατηγικών ζητημάτων που επηρεάζουν την κρισιμότατη για την παγκόσμια ηγεμονία των Η.Π.Α. τριγωνική σχέση Η.Π.Α. - Ευρώπης - Ρωσίας.

Ο ΟΜΠΑΜΑ ΔΕΝ ΦΟΡΑΕΙ... ΦΟΥΣΤΑΝΕΛΑ!

Η εκλογή του Ομπάμα προκάλεσε και στην Ελλάδα κλίμα ευφορίας, αλλά δεν γέννησε μεγάλες προσδοκίες για ουσιώδη αλλαγή στη στάση τής Ουάσινγκτον στα θέματα που επηρεάζουν την ελληνική εξωτερική πολιτική - ελληνοτουρκικές σχέσεις, Κυπριακό, όνομα των Σκοπίων.

Στα ελληνοτουρκικά δεν πρόκειται να υπάρξει καμία απολύτως αλλαγή. Η Τουρκία είναι χώρα στρατηγικής σημασίας για τις Η.Π.Α., η Ελλάδα ασήμαντη, άρα κανένας Αμερικανός πρόεδρος δεν πρόκειται να δυσαρεστήσει την Άγκυρα, υποστηρίζοντας την Ελλάδα σε κάποια διμερή διαφορά.

Στο Κυπριακό, η Ουάσινγκτον δεν έχει κανένα λόγο να είναι δυσαρεστημένη με τις συνομιλίες Χριστόφια - Ταλάτ, οι οποίες εξαρχής υπονομεύουν εν τινί μέτρω το συντριπτικό «Όχι» του 76% των Ελληνοκυπρίων στο κατάπτυστο σχέδιο Ανάν.

Το θέμα του ονόματος των Σκοπίων, πάντως, είναι το μόνο στο οποίο μπορεί να υπάρξουν θετικές εξελίξεις, θεωρητικά και μόνο μιλώντας. Δεν αποτελεί, βεβαίως, στρατηγικό θέμα για τις Η.Π.Α. και η Π.Γ.Δ.Μ. είναι μεν πιστό πιόνι της Ουάσινγκτον, αλλά αυτό δεν την καθιστά και χώρα στρατηγικής σημασίας για τα αμερικανικά συμφέροντα. Πόσω μάλλον το θέμα του ονόματος του πιονιού αυτού.

Δεν αποκλείεται, επομένως, να υποδείξουν οι Η.Π.Α. ρεαλιστικότερη στάση στην έξαλλη εθνικιστική κυβέρνηση των Σκοπίων. Μόνο που για να γίνει αυτό απαιτείται πολύ σοβαρότερη δραστηριοποίηση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ και κυρίως το περιβάλλον του Ομπάμα, πράγμα που για την ώρα δεν φαίνεται.