Αξιότιμοι αναγνώστες της εφημερίδας «Ελευθερία», μέρες τώρα παρακολουθώ τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ μιας παράταξης εκπαιδευτικών και της Περιφερειακής Διευθύντριας σχετικά με την επιλογή στελεχών για τη σύσταση των συμβουλίων ΠΥΣΠΕ και ΠΥΣΔΕ.

Είμαι μια εκπαιδευτικός «αυξημένων τυπικών προσόντων» που υπηρετώ το δημόσιο σχολείο (δεν υπήρξα ποτέ συνδικαλίστρια σε καμία εκπαιδευτική παράταξη). Επειδή απέκτησα τα «αυξημένα προσόντα» λόγω προσωπικής μου επιθυμίας για ανανέωση των γνώσεών μου και των δεξιοτήτων μου χρόνια πριν και όχι με μοναδικό στόχο την ανέλιξή μου σε θέσεις ευθύνης, προέκυψε με ευκολία (χωρίς την διαμεσολάβηση «γνωστών») η εκλογή μου στη θέση διευθύντριας σχολείου.

Έχοντας το ίδιο σκεπτικό, συνέχισα να κάνω τα χαρτιά μου για θέσεις που ζητούν εκπαιδευτικούς με «πλούσια» βιογραφικά (εκπαιδευτικές, διοικητικές, οργανωτικές κ.λπ. ικανότητες) με στόχο να ασκήσω τα καθήκοντά μου με ακεραιότητα, διαφάνεια και αμεροληψία.

Στην πορεία διαπίστωσα όμως ότι σε θέσεις που είναι υψηλότερης ευθύνης του διευθυντή και που εμπλέκεται το κυβερνητικό έργο αλλά και οι «δοσοληψίες» με εκπαιδευτικούς, προτιμώνται άτομα που είτε είναι φιλικά διακείμενα προς την κυβέρνηση είτε άτομα που γνωρίζουν και συμβιβάζονται με τις γνωστές σε όλους μας διαδικασίες.

Η απάντησή μου σε όσους με γνωρίζουν και με ρωτούν γιατί υποβάλλεις τα χαρτιά σου; Δε γνωρίζεις ποια είναι τα βασικά κριτήρια; Απαντώ ότι δεν θα πάψω ποτέ να ελπίζω ότι «κάτι» θα αλλάξει κάποτε στην Ελλάδα για το καλό της παιδείας μας.

Είναι όμως λυπηρό να επιβεβαιώνονται όσοι υποστηρίζουν ότι τα κυρίαρχα κριτήρια είναι άλλα και όχι αυτά που αναγράφονται στις προκηρύξεις, ειδικά σήμερα (διότι στο παρελθόν ήταν κοινό μυστικό) με μια κυβέρνηση που όπως λέει έχει σημαία της τη διαφάνεια και την αξιοκρατία.

Τέλος θα παρακαλούσα στις επόμενες προκηρύξεις της Περιφερειακής Διεύθυνσης να μη ζητηθούν τα βιογραφικά μας (χαμένες τόσες σελίδες χαρτιού!) αφού κανείς δεν τα λαμβάνει υπόψιν του.

Ελένη Δημητρίου Msc, Phd. διευθύντρια 3ου Δημοτικού Σχολείου Λάρισας