Το 1891 μετατέθηκε στη Λάρισα. Τον Απρίλιο του 1892 με αποφάσεις του τότε Υπουργείου των Στρατιωτικών (αρ. 15804/20-4-1892) και της Διεύθυνσης Μηχανικού Θεσσαλίας (αρ. 734/26-4-1892) του ανατέθηκε η επίβλεψη της κατασκευής των συμπληρωματικών έργων των στρατώνων της Λάρισας προϋπολογισμού 1.589 δρχ. Ο Κλείτσας συνήψε συμφωνητικό με τον εργολάβο Νικόλαο Μπουρνάζο, ο οποίος αναδείχθηκε τελευταίος μειοδότης της σχετικής δημοπρασίας που διενεργήθηκε. Ο Μπουρνάζος έπρεπε να κατασκευάσει και να τοποθετήσει εντός 30 ημερών, τα περιμετρικά κιγκλιδώματα και τα 42 παράθυρα των τριών εστιατορίων ώστε να αποθηκευθούν προσωρινά τα υλικά της διαλυθείσας στρατιωτικής αποθήκης των Τρικάλων. Ο εργολάβος κατέθεσε στο Δημόσιο Ταμείο της Λάρισας εγγύηση 80,30 δρχ. [2].
Κατά τη διάρκεια των εργασιών ο κτηματίας Κωνσταντίνος Σκαλιώρας «μεσολάβησε» για να γνωρίσει την θυγατέρα του φαρμακοποιού Κωνσταντίνου Παπασταύρου [3]. Στις 24 Οκτωβρίου 1893 οι δύο νέοι αρραβωνιάστηκαν: «Χθες το εσπέρας εν στενώ οικογενειακώ κύκλω αντήλλαξε δακτύλιον αρραβώνα ο ευπαίδευτος αξιωματικός κυρ. Δημήτριος Κλείτσας μετά της μεμορφωμένης και διά πολλών προτερημάτων κεκοσμημένης δεσποινίδος Αγγελικής Κωνσταντίνου Παπασταύρου» [4].
Τον Δεκέμβριο του 1893 ο Κλείτσας διορίσθηκε προσωρινός αστυνόμος του Δήμου Φερρών και εγκαταστάθηκε στο Βελεστίνο. Στις 6 Μαΐου 1894 ο Κωνσταντίνος Παπασταύρου, πατέρας της Αγγελικής, μετέβη στο συμβολαιογραφείο του Αγαθάγγελου Ιωαννίδη προκειμένου να συνταχθεί προικοσύμφωνο συμβόλαιο. Σύμφωνα με αυτό, ο Παπασταύρου παραχώρησε στον Κλείτσα ως προίκα το ποσό των 15.000 δρχ. (10.000 σε μετρητά και 5.000 σε είδη: φορέματα, κοσμήματα, έπιπλα και σκεύη) με την προϋπόθεση να νυμφευθεί την θυγατέρα του εντός των επομένων έξι μηνών [5]. Όταν τον Αύγουστο του 1894 ο Κλείτσας επέστρεψε στη Λάρισα νυμφεύθηκε την Αγγελική στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου. Το 1895 γεννήθηκε ο γιος τους τον οποίο ονόμασαν Δημήτριο (Τάκη) [6].
Τα σύννεφα όμως του επερχόμενου Ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 άρχισαν να σκεπάζουν το Θεσσαλικό ουρανό. Ο πόλεμος τον βρήκε να υπηρετεί στο 7ο Ευζωνικό Τάγμα της Α΄ Μεραρχίας. Στις 11 Απριλίου 1897 ευρισκόμενος στο Κριτήρι του Τυρνάβου, μία εχθρική οβίδα έσκασε στα πόδια του και του προκάλεσε θανατηφόρο τραύμα. Μεταφέρθηκε στον Τύρναβο αλλά στη διαδρομή απεβίωσε. Η είδηση έφθασε στη Λάρισα λίγο μετά τα μεσάνυκτα. Το άψυχο σώμα του μετέφεραν τα ξημερώματα στη Λάρισα, ο Σταύρος Παπασταύρου [7] και ο Κ. Λιαγκρής. Ήδη όμως είχε αρχίσει η εκκένωση της Λάρισας και το πρωινό της 12ης Απριλίου ο Κλείτσας ετάφη χωρίς ιερέα από τέσσερις φίλους: Γράφει σχετικά η Αμαλία Παπασταύρου: «Όλα διήλθον προ των οφθαλμών μου ως οπτασίαι. Είναι δυνατόν να φαντασθή τις, ότι έχει νεκρόν προσφιλήν και δεν δύναται να τω ανάψη ένα κηρί. Ότι δεν ευρίσκεται ιερεύς να τον θάψη και ότι τέσσαρες φίλοι του τον τυλίγουν εις μίαν κουβέρταν και τον φέρουν εις τον τάφον […]. Μετά την εκφοράν του νεκρού, χωρίς να πάρωμεν τίποτε, χωρίς να κλείσωμεν τίποτε αναχωρήσαμεν […] και εβαδίζομεν προς τον Σιδηρόδρομον» [8].
Την ίδια ημέρα η οικογένεια Παπασταύρου κατέφυγε στον Βόλο απ’ όπου ένα ατμόπλοιο τους μετέφερε στην πρωτεύουσα. Την Κυριακή 6 Ιουλίου 1897 τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση για τον Κλείτσα στη μεσαιωνική εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Πεδίο του Άρεως των Αθηνών [9]. Παρευρέθηκαν η Ασήμω Κλείτσα (μητέρα), η Αγγελική Παπασταύρου-Κλείτσα (σύζυγος), ο μικρός Τάκης Κλείτσας (υιός), ο Κωνσταντίνος και η Αμαλία Παπασταύρου, ο Σταύρος Παπασταύρου και ο Μιχαήλ Χρυσοχόου [10].
Το μέρος όπου ετάφη ο νεαρός ανθυπολοχαγός Δημήτριος Κλείτσας παραμένει άγνωστο. Για την ιστορία αναφέρουμε ότι η χήρα σύζυγός του Αγγελική παντρεύτηκε λίγα χρόνια αργότερα για δεύτερη φορά (15 Οκτωβρίου 1903) με τον δικηγόρο της Λάρισας και αργότερα δικαστικό λειτουργό Φίλιππο Α. Τσαπραλή από την Τρίπολη [11] και απέκτησαν τρία παιδιά: Τον Ηλία [12], τον Επαμεινώνδα και τον Φιλοποίμενα.
Ο Τάκης Κλείτσας (υιός) πέρασε τα παιδικά του χρόνια στη Λάρισα στο πλευρό του παππού του Κωνσταντίνου. Μαθητής του αρχιμουσικού της Φιλαρμονικής Λαρίσης Μιχαήλ Μάστορα έδωσε την πρώτη του συναυλία στο «Πανελλήνιο» στις 3 Νοεμβρίου 1913 [13]. Αργότερα ακολούθησε την μητέρα του Αγγελική και εγκαταστάθηκε στην Κόρινθο όπου είχε διορισθεί ο πατριός του Φίλιππος, εισαγγελέας Πρωτοδικών.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Βασιλικό Διάταγμα (2 Σεπτεμβρίου 1889): «Περί προβιβασμού εις τον βαθμόν του ανθυπολοχαγού των κατά τας απολυτηρίους εξετάσεις ευδοκιμησάντων μαθητών της 3ης τάξεως του σχολείου των υπαξιωματικών» (ΦΕΚ 230/Α/11-9-1889).
[2]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 037 [1892], αρ. 13103 (14 Μαΐου 1892).
[3]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Ο φαρμακοποιός Κων. Παπασταύρου», Larrisanet (Λάρισα), φ. 8 Νοεμβρίου 2015. Πρβλ. του ιδίου: «Κωνσταντίνος και Αμαλία Παπασταύρου», Ελευθερία (Λάρισα), φ. 32307 (12 Μαρτίου 2014).
[4]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 204 (25 Οκτωβρίου 1893).
[5]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 046 [1894], αρ. 16405 (6 Μαΐου 1894).
[6]. Παραδοσιακά στην οικογένεια Κλείτσα τα πρώτα άρρενα τέκνα έφεραν πάντοτε το όνομα «Δημήτριος».
[7]. Γιος του Παπασταύρου από τον πρώτο του γάμο. Γεννήθηκε στα Γιάννενα το 1875 και απεβίωσε στην Τεργέστη όπου σπούδαζε χημικός τον Σεπτέμβριο του 1900. Βλ. «Νεκρολογία», Όλυμπος (Λάρισα), φ. 134 (6 Οκτωβρίου 1900).
[8]. Αμαλία Παπασταύρου, Ημερολόγιον του πολέμου ανευρεθέν: Εν Λαρίσση από 1-14 Απριλίου 1897. Εν Αλεξανδρεία, 1897, σ. 26.
[9]. Εμπρός (Αθήνα), φ. 236 (5 Ιουλίου 1897).
[10]. Νικόλαος Παπαθεοδώρου, «Μιχαήλ Χρυσοχόου: ο αδελφός της Αμαλίας Παπασταύρου», Larissanet (Λάρισα), φ. 17 Απριλίου 2014.
[11]. «Εν στενώ οικογενειακώ κύκλω ετελέσθησαν προχθές οι γάμοι του παρ’ ημίν εγκρίτου δικηγόρου κ. Φιλίππου Τσαπραλή γόνου πατριαρχικής της Τριπόλεως οικογενείας και της διά πολλών προτερημάτων διακρινομένης κόρης του Δημ. Παρέδρου και φαρμακεμπόρου κ. Κ. Παπασταύρου». Βλ. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 309 (17 Οκτωβρίου 1903).
[12]. Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1905 και απεβίωσε στις 5 Ιουνίου 1909, σε ηλικία 4,5 ετών. Βλ. «Νεκρολογία», Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 996 (7 Ιουνίου 1909) και Μικρά (Λάρισα), φ. 405 (11 Ιουνίου 1909).
[13]. Μικρά (Λάρισα), φ. 42/598 (3 Νοεμβρίου 1913).
