Ο Στυλιανός (Στέλιος) Κωνσταντίνου (γεν. 1857) εργάστηκε για ένα διάστημα ως εκδορεύς στα σφαγεία της Λάρισας ενώ αργότερα νυμφεύθηκε και εγκαταστάθηκε με τη σύζυγό του Άννα στο χωριό Μπαλαμούτι (Ιτέα) των Τεμπών, όπου ασχολήθηκε με κτηνοτροφικές εργασίες.   

Ο Ανδρέας Κωνσταντίνου (γεν. 1858) εργάστηκε αρχικά ως κυρατζής (αγωγιάτης) ενώ αργότερα ενοικίασε ένα κατάστημα στις όχθες του Πηνειού στον Πέρα μαχαλά της Λάρισας (συνοικία Αγίου Χαραλάμπους) το οποίο λειτούργησε ως καφενείο και παράλληλα ως γραφείο μεταφορών. Ήδη από το 1877 το όνομά του αναφερόταν στον κώδικα του Αγίου Αχιλλίου [1]. Μετά την απελευθέρωση της Λάρισας (1881) και επί δημαρχίας του Αργυρίου Διδίκα διορίσθηκε από την Πολιτεία (25 Οκτωβρίου 1882) ως δημοτικός σύμβουλος της πόλης. Στις πρώτες δημοτικές εκλογές της 29ης Μαΐου 1883 εκλέχθηκε Α΄ δημαρχιακός πάρεδρος με τον συνδυασμό του Χρήστου Γεωργιάδη που διετέλεσε ο πρώτος αιρετός δήμαρχος της Λάρισας. Έλαβε μέρος σε όλες τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου από τις 20 Ιουνίου 1883 μέχρι τις 17 Σεπτεμβρίου 1887 [2].

Το 1911 νυμφεύθηκε την Αγορίτσα Ντήμκα από τη Σαμαρίνα των Γρεβενών και απέκτησε δύο κορίτσια και δύο αγόρια: την Αναστασία [3], την Αικατερίνη [4], τον Γεώργιο [5] και τον Αδάμο. Την ίδια περίοδο ανήγειρε και την ιδιόκτητη κατοικία του στη συνοικία του Αγίου Χαραλάμπους (οδός μητροπολίτου Δωροθέου). Απεβίωσε στη Λάρισα το 1920.

 Ο Αδάμος Κωνσταντίνου ήταν ο μεγαλύτερος (πρωτότοκος) γιος του Ανδρέα. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1912. Από το 1922 (σε ηλικία 10 ετών) μέχρι το 1929 εργάστηκε ως εκδορεύς (συγυριτζής) στα παλαιά σφαγεία της πόλης. Την περίοδο αυτή διακρίθηκε ως μέλος του Σκοπευτικού Ομίλου της Λάρισας, λαμβάνοντας πολλές διακρίσεις από τη συμμετοχή του σε τοπικούς και περιφερειακούς αγώνες. Η ικανότητα αυτή σε συνδυασμό με το πάθος του για το κυνήγι (υπήρξε μέλος του Κυνηγετικού Συλλόγου Λαρίσης) είχε ως αποτέλεσμα την ίδρυση ενός μικρού κρεοπωλείου (Κρεοπωλείο Αδάμου) το οποίο λειτούργησε από το 1930 μέχρι το 1936 στη συμβολή των οδών Φιλελλήνων και Πανός. Το 1936 μετέτρεψε το κρεοπωλείο που διατηρούσε σε ψητοπωλείο με την επωνυμία «Μικρή Φωλιά» προσφέροντας στην πολυπληθή πελατεία του εκλεκτά εδέσματα που ο ίδιος είχε κυνηγήσει.    

Τον Οκτώβριο του 1940 πολέμησε στο Αλβανικό μέτωπο όπου τραυματίστηκε βαρύτατα από θραύσματα οβίδας. Μεταφέρθηκε στην Αθήνα όπου και παρέμεινε νοσηλευόμενος μέχρι το τέλος του 1941. Στις αρχές του 1942 επέστρεψε στη Λάρισα. Την ίδια χρονιά νυμφεύθηκε τη Κωνσταντίνα (Ντίνα) Βακάλη [6] και εγκαταστάθηκε σε κατοικία στη συμβολή των οδών Φαρμακίδου και Γαληνού (πρώην οικία Λιαλιάκου). Μαζί της απέκτησε τέσσερα παιδιά: την Άρτεμη (γ. 1943) [7], τον Ανδρέα (γ. 1946) [8], τον Απόστολο (γ. 1949) [9] και τον Ιάσονα (1952-2009) [10].  

Φύσει ασυμβίβαστος δεν καταδέχθηκε να λάβει την άδεια περιπτέρου που του είχε προσφέρει η Πολιτεία ως ανάπηρο πολέμου. Μετά το 1955 το ψητοπωλείο έλαβε την επωνυμία «Αδάμος» ενώ το 1969 μεταστεγάστηκε στη σημερινή του θέση (Πανός 9). Ο Αδάμος Κωνσταντίνου απεβίωσε στη Λάρισα το 1977. Την διεύθυνση του ψητοπωλείου ανέλαβαν τότε τα δύο του παιδιά: ο Ιάσονας και ο Απόστολος. Μετά τον θάνατο του πρώτου (2009) και την συνταξιοδότηση του δεύτερου (2010), τα ηνία της επιχείρησης ανέλαβαν τα δύο παιδιά του Ιάσονα: ο Ιωάννης και ο Αδάμος.

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου

 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]. Κώστας Σπανός, «Τα ονόματα και τα επώνυμα των Λαρισαίων στον κώδικα του ναού Άγιος Αχίλλιος (1811-1881)», Πρακτικά ημερίδας: Η Λάρισα της περιόδου 1810-1881 (13 Δεκεμβρίου 1988). Λάρισα 1994, σ. 111-176. Ειδικώς, σ. 154. 

[2]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας, Πρακτικά Συνεδριάσεων Δημοτικού Συμβουλίου Λαρίσης, φκ. 001 [1882-1883], φκ. 002 [1884-1886] και φκ. 003 [1886].

[3]. Παντρεύτηκε τον Γεώργιο Χαλάτση που διατηρούσε κουρείο επί της οδού Μανωλάκη. Κατά τη διάρκεια της κατοχής ο Χαλάτσης επέδειξε πλούσια αντιστασιακή δράση μέσα από τις τάξεις του ΕΑΜ. Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου συνελήφθη και εξορίστηκε στη Γυάρο. Αποφυλακίστηκε και επέστρεψε στη Λάρισα στις αρχές του 1950. 

[4]. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1917. Τη δεκαετία του 1930 παντρεύτηκε τον Αχιλλέα Ξυνογαλά από την Βαμβακού των Φαρσάλων και εγκαταστάθηκε μόνιμα στη Ρεματιά των Φαρσάλων. Από τον γάμο της απέκτησε επτά παιδιά, δύο αγόρια (Βασίλειος, Ανδρέας) και πέντε κορίτσια (Βαΐα, Άρτεμη, Ελένη, Χρυσούλα, Μαίρη).

[5]. Γεννήθηκε στη Λάρισα το 1919. Για πολλά χρόνια εργάστηκε ως εκδορεύς στα σφαγεία της Λάρισας. Νυμφεύθηκε την Αναστασία Μιζιάκη από την Φαρκαδόνα των Τρικάλων και απέκτησε τρία παιδιά: Τον Ανδρέα, τον Βασίλειο και την Αγορίτσα. Απεβίωσε το 2009.     

[6]. Θυγατέρα του εμπόρου και πολιτευτή Απόστολου Βακάλη από το Τοπουσλάρ (Πλατύκαμπο) της Λάρισας. Ο Απόστολος Βακάλης γεννήθηκε στον Πλατύκαμπο το 1883 και ήταν ο πρωτότοκος γιος του τότε εισπράκτορα του δημοσίου ταμείου της  Λάρισας (ΦΕΚ 51/Α/7-2-1884) και αργότερα δημάρχου του Τοπουσλάρ Κωνσταντίνου Βακάλη και της συζύγου του Ευανθίας (†1903). Ο Απόστολος πολιτεύτηκε με το κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου, ενώ αργότερα ασχολήθηκε με την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου και αναπληρωτής δήμαρχος της Λάρισας. Από το γάμο του απέκτησε 12 παιδιά (εννέα κορίτσια και τρία αγόρια). Απεβίωσε το 1979. Ο Δήμος Λαρισαίων ονοματοθέτησε προς τιμή του (από κοινού με τον γιό του Κωνσταντίνο, 1926-1969) οδική αρτηρία στον συνοικισμό της Νέας Σμύρνης. 

[7]. Παντρεύτηκε τον Γεώργιο Σιαΐνη από τον Τύρναβο και απέκτησε τον Ιωάννη και την Ελένη. Είναι εγκατεστημένη στην Αθήνα. 

[8]. Απόφοιτος του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (Μηχανολόγος Ηλεκτρολόγος, 1969) νυμφεύθηκε τη Γεωργία Χλιάπη από την Σελίτσανη (Ανατολή) της Αγυιάς  και απέκτησε δύο παιδιά: τον Κωνσταντίνο και την Αρχοντία. Ζει και δραστηριοποιείται στη Λάρισα.

[9]. Νυμφεύθηκε την Ευαγγελία Καρβούνη από την Αγυιά και απέκτησε δύο αγόρια: τον Αδάμο και τον Φίλιππο. Είναι εγκατεστημένος στη Λάρισα.    

[10]. Νυμφεύθηκε την Αντωνία Σαμαρά από τη Γιάννουλη και απέκτησε δύο αγόρια: τον Αδάμο και τον Ιωάννη. 

* Εκφράζονται θερμές ευχαριστίες στους Ιωάννη Κωνσταντίνου, Αδάμο Κωνσταντίνου, Ανδρέα Κωνσταντίνου και Βασίλειο Κωνσταντίνου, για το αρχειακό και φωτογραφικό υλικό που έθεσαν στη διάθεσή μου.