Συνεχίζοντας, θα αναφερθούμε στην αγορά μίας κατοικίας στο Νεμπεγλέρ (Νίκαια) που πραγματοποιήθηκε τον Φεβρουάριο του 1892. Η κατοικία ανήκε προηγουμένως στην κυριότητα του κτηματία Αναγνώστη Παπαγιαννόπουλου από το Νεμπεγλέρ και περιήλθε στον Πατσουρίδη έπειτα από αναγκαστικό πλειστηριασμό της περιουσίας του πρώτου για χρέη προς τις τράπεζες. Ο Αναστάσιος Πατσουρίδης επειδή γνωριζόταν προσωπικά με τον Παπαγιαννόπουλο, του ενοικίασε την κατοικία αντί ευτελούς μισθώματος και υποσχέθηκε να την μεταβιβάσει σε αυτόν με το ίδιο τίμημα που είχε καταβάλει για την αγορά της [1]. Την επόμενη χρονιά (1893) αγόρασε αντί 350 δρχ. ένα μικρό οικόπεδο (28 τμ.) που βρισκόταν στη θέση Μπαϊρακλή Τζαμί στο κέντρο της Λάρισας και ακριβώς δίπλα από τα ιδιόκτητα καταστήματά του. Το μικρό αυτό οικόπεδο ανήκε μέχρι τότε στην πλήρη κυριότητα (50% εξ αδιαιρέτου) της Μαριγώς, χήρας του Ιωάννη Αγγελίδη και της Ευανθίας, χήρας του Δημητρίου Ράπτη και θυγατέρας του Κωνσταντίνου Όθωνος [2].

Εκτός όμως από την εμπορία των υφασμάτων και των ετοίμων ενδυμάτων, ο Αναστάσιος Πατσουρίδης υπήρξε και συνεργάτης (υπενοικιαστής) των τότε Ελληνικών Ταχυδρομείων. Κύριος ενοικιαστής της μεταφοράς της αλληλογραφίας στα χωριά της τότε επαρχίας Λαρίσης διετέλεσε επί σειρά ετών ο Ρίζος Χαδούλης από το Τσάγεζι (Στόμιο). Η μεταφορά γινόταν με έφιππους ταχυδρόμους τους οποίους αποζημίωνε ο εκάστοτε ενοικιαστής των ταχυδρομικών υπηρεσιών. Όπως φαίνεται από τα συμβολαιογραφικά έγγραφα που ερευνήσαμε, ο Πατσουρίδης την περίοδο 1885-1886 είχε υπεκμισθώσει από τον Χαδούλη τη μεταφορά των ταχυδρομικών σάκων «τετράκις της εβδομάδος από Λαρίσης εις Μπαμπά (Τέμπη) και από Ραψάνης εις Μπαμπά» [3]. Αν και δεν εντοπίσαμε μέχρι σήμερα άλλα παρόμοια έγγραφα θεωρείται βέβαιο ότι ο Πατσουρίδης συνεργάστηκε με τον Χαδούλη και τα επόμενα χρόνια.

Ο Αναστάσιος Πατσουρίδης είχε ακόμα έναν αδελφό, τον Δημήτριο, ο οποίος διέμενε (όπως και ο αδελφός του) στη συνοικία Παράσχου (Αγίου Νικολάου). Δραστηριοποιούμενος με το γενικό εμπόριο είχε δημιουργήσει χρέη και οι τράπεζες απειλούσαν με κατάσχεση της περιουσίας του. Για να αποφύγει το ενδεχόμενο πλειστηριασμού αναγκάστηκε να μεταβιβάσει την κατοικία του (συνοικία Παράσχου) καθώς και έναν αμπελώνα εννέα στρεμμάτων στη θέση Καμπήλαγα της Λάρισας στον γαμπρό του Δημήτριο Γκατζώγια αντί του ποσού των 61 χρυσών Τουρκικών λιρών (1.350 δρχ.) [4]. Από τον γάμο του είχε αποκτήσει δύο παιδιά: Τον Γεώργιο και τη Βασιλική. Η τελευταία παντρεύτηκε τον κτηματία Δημήτριο Γκατζώγια και απέκτησαν την Αγγελική, η οποία στη συνέχεια παντρεύτηκε τον δημοσιογράφο και εκδότη της λαρισαϊκής εφημερίδος «Μικρά» Θρασύβουλο Μακρή. Η Βασιλική Πατσουρίδου – Γκατζώγια απεβίωσε στη Λάρισα στις 5 Ιανουαρίου 1938. Ο αδελφός της Γεώργιος Πατσουρίδης δραστηριοποιήθηκε στη Λάρισα ως μέτοχος και διευθυντικό στέλεχος στις επιχειρήσεις του βιομήχανου Κωνσταντίνου Αγαθοκλή. Το 1892 εγκαταστάθηκε στα Τρίκαλα αφού ανέλαβε τη γενική διεύθυνση της εκεί εταιρείας «Μ. Γ. Αγαθοκλής & Σία». Τον Οκτώβριο του 1931 ευρισκόμενος στη Λάρισα ασθένησε βαρέως και απεβίωσε τα Χριστούγεννα του ιδίου έτους [5].

Ο Αναστάσιος Πατσουρίδης απεβίωσε στη Λάρισα το 1896 και ετάφη στο χριστιανικό νεκροταφείο της συνοικίας Παράσχου. Μετά από την ίδρυση του Α’ Δημοτικού Νεκροταφείου (1899), τα παιδιά του αγόρασαν οικογενειακό τάφο μεταφέροντας εκεί τα οστά του πατέρα τους. Από τον γάμο του με τη Μαρία Πατσουρίδου είχε αποκτήσει τρία (;) παιδιά: Τη Ζωή, τον Σωτήριο και τον Δημήτριο.

- Η Ζωή Πατσουρίδου γεννήθηκε στη Λάρισα το 1873. Στις 30 Ιανουαρίου 1894 παντρεύτηκε στον ιερό ναό του Αγίου Νικολάου τον ιατρό Γεώργιο Σακελλαρίδη (1860-1942). Δέκα ημέρες νωρίτερα (20 Ιανουαρίου 1894), ο πατέρας της είχε παραχωρήσει ως προίκα στον γαμπρό του μία νεόδμητη και λιθόκτιστη έπαυλη στη συνοικία Παράσχου (Αγίου Νικολάου), δύο συνεχόμενα νεόδμητα και λιθόκτιστα καταστήματα τα οποία βρίσκονταν στη θέση Μπαϊρακλή Τζαμί (σημ. Βενιζέλου), δύο λιθόκτιστα καταστήματα επί της μεγάλης οδού Γεφύρας-Ανακτόρων (σημ. Βενιζέλου) καθώς επίσης και 1.000 χρυσές τουρκικές λίρες (22.710 δρχ.) σε μετρητά, όπως και είδη ιματισμού, έπιπλα, ασημικά σκεύη, κοσμήματα και αδάμαντες συνολικής αξίας 61 χρυσών τουρκικών λιρών (1.385,31 δρχ.) [6]. Από τον γάμο τους απέκτησαν έξι παιδιά: Την Αικατερίνη (Κατίνα), την Θεοδώρα, τον Αγαθοκλή, τον Νικόλαο, τον Δημήτριο (Τάκη), και τον Λαμπροκλή [7]. Η Ζωή Πατσουρίδου – Σακελλαρίδη απεβίωσε στη Λάρισα το 1948 και ετάφη στο Παλαιό Νεκροταφείο της πόλης.

- Ο Σωτήριος Πατσουρίδης μετά από την αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο της Λάρισας εργάστηκε στις επιχειρήσεις του πατέρα του. Μετά από τον θάνατο του τελευταίου (1896), συνεταιρίσθηκε με τον έμπορο Γεώργιο Καρακίτσο ιδρύοντας την Ομόρρυθμη Εμπορική Εταιρεία ετοίμων ενδυμάτων «Σ. Πατσουρίδης & Γ. Καρακίτσος». Η επιχείρηση στεγάστηκε σε ένα μεγάλο κατάστημα επί της «μεγάλης οδού» Ανακτόρων – Πηνειού (Βενιζέλου) και φημιζόταν για τα λονδρέζικα υφάσματα από τα οποία ήταν ραμμένα όλα τα πανωφόρια και τα κοστούμια που διέθετε. Τον Σεπτέμβριο του 1900 αρραβωνιάστηκε την «επί κάλλει, μορφώσει και αρετή διακρινομένην δεσποινίδα Αιμιλία», θυγατέρα του δικηγόρου και πρώην βουλευτή Λαρίσης Ιωάννου Β. Φίλιου την οποία νυμφεύθηκε τον Ιανουάριο του 1901 [8].

Στις 21 Ιουλίου 1901 η εταιρεία διαλύθηκε (συμβόλαιο αρ. 28028 του συμβολαιογράφου Λαρίσης Επαμεινώνδα Φαρμακίδη). Σύμφωνα με τους όρους της διαλυθείσης εταιρείας, μόνος υπεύθυνος απέναντι στις διάφορες οικονομικές υποχρεώσεις ορίστηκε ο Γεώργιος Καρακίτσος, ενώ απαλλάχθηκε από αυτές ο Σωτήριος Πατσουρίδης, ο οποίος ίδρυσε νέο κατάστημα επί της οδού Μακεδονίας [9].

(συνεχίζεται)

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 048 [1894], αρ. 14788 (27 Φεβρουαρίου 1894).

[2]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 044 [1893-1894], αρ. 15852 (28 Νοεμβρίου 1893).

[3]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 012 [ ], αρ. 3395 (28 Ιανουαρίου 1885).

[4]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 026 [1888-1889], αρ. 8251 (20 Οκτωβρίου 1888).

[5]. Θάρρος (Τρίκαλα), φ. 7124 (1 Ιανουαρίου 1932). Επίσης βλ. Ελευθερία (Λάρισα), φ. 3317 (5 Φεβρουαρίου 1932).

[6]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 048 [1894], αρ. 14712 (20 Ιανουαρίου 1894).

[7]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Γεώργιος Δ. Σακελλαρίδης (1860-1942). Ο λόγιος ιατρός και πολιτευτής της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 4 Μαρτίου 2018.

[8]. Όλυμπος (Λάρισα), φ. 130 (15 Σεπτεμβρίου 1900). Επίσης βλ. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 542 (17 Σεπτεμβρίου 1900) και φ. 562 (4 Φεβρουαρίου 1901).

[9]. Σάλπιγξ (Λάρισα), φ. 587 (21 Ιουλίου 1901).

Από τον Αλέξανδρο Χ. Γρηγορίου