Της Μαρίνας

Αποστολοπούλου

Τη λογική επιλογή έκανε η Νέα Δημοκρατία, η Πολιτική Επιτροπή της οποίας «πανηγυρικά» υποδέχθηκε τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη ως νέο πρόεδρο του κόμματος. Επιλογή που υπαγορεύτηκε τόσο από τη γενικότερη εθνική και πολιτική συγκυρία όσο και από την εσωκομματική, καθώς το κόμμα έχει ανάγκη ανασύνταξης και επαναπροσδιορισμού των στόχων και του χώρου, του μεσαίου χώρου του «κοινωνικού μεταρρυθμιστικού κέντρου» όπως τον επανακαθόρισε ο νέος πρόεδρος και από τον οποίο τα τελευταία χρόνια είχε απομακρυνθεί. Απομάκρυνση η οποία της στοίχισε σε δυνάμεις και άφησε το πεδίο ελεύθερο σε άλλες δυνάμεις να παρεισφρήσουν στα «χωράφια» της και να την οδηγήσουν σε συρρίκνωση. Και μάλιστα σε μία εποχή που και η λεγόμενη κεντροαριστερά δρέπει καρπούς από το ίδιο χώρο.

Και αν ακόμη υπάρχουν κάποιοι-και υπάρχουν- που δεν συντάσσονται με τη άποψη ότι θα πρέπει από την ερχόμενη άνοιξη να ξεκινήσουν οι διαδικασίες για την εκλογή νέου πρόεδρου του κόμματος αλλά πολύ συντομότερα- με συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών και των μελών της Πολιτικής Επιτροπής αλλά και με τη συναίνεση ως προς αυτό του Κ. Καραμανλή και του Α. Σαμαρά, προφανώς δεν «τολμούν» πλέον να την εκφράσουν ευθέως.

Άλλωστε επειδή ακριβώς ακούστηκαν αυτές οι «άμεσες φωνές» περί συντόμευσης, μετά το χρονοδιάγραμμα που παρουσίασε ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ την προηγούμενη Δευτέρα, το οποίο ακριβώς έδειχνε Άνοιξη, ο ίδιος για να ξεκαθαρίσει το πεδίο έθεσε ζήτημα εκλογής στις 30 Αυγούστου, εφόσον υπάρχουν διαφωνίες. Με αποτέλεσμα να εκδηλωθεί αυτό το «κύμα» υποστήριξής του από 62 βουλευτές, σε σύνολο 76, οι οποίοι υπέγραψαν υπέρ της παραμονής του, να επιβεβαιωθεί εν συνεχεία στα κομματικά όργανα και εν τέλει να εγκριθεί πανηγυρικά από τα μέλη της Πολιτικής Επιτροπής.

Άλλωστε το όνομα «Βαγγέλης Μεϊμαράκης» έπεφτε πάντα στο τραπέζι όταν γινόταν λόγος για «μεταβατικό πρόεδρο» καθώς ως παλαίμαχο στέλεχος, δεν είχε ανοιχτές αντιπαραθέσεις, έχει ευρεία πρόσβαση προς τη βάση από τότε που ήταν γραμματέας του κόμματος και θεωρείται ότι μπορεί είναι εγγυητής της ενότητας. Ως εκ τούτου η επιλογή του από τον Α Σαμαρά δεν μπορεί να πει κανείς ότι αποτελεί έκπληξη. Ενώ, την αρχική ανακούφιση που επικράτησε στα στελέχη μετά την παραίτηση Σαμαρά που πολλοί ήθελαν και επεδίωκαν από καιρό, ακολούθησε η ικανοποίηση. Καθώς, τα δείγματα γραφής που έχει δώσει στο διάστημα που μεσολάβησε μετά το δημοψήφισμα ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης και ο τρόπος που «στέκεται» στη Βουλή αλλά και τις δημόσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις, απέχει από την «πεπατημένη» του στημένου πολιτικού λόγου και διακρίνεται από αμεσότητα. Επιπλέον, όπως πολλοί βουλευτές παρατηρούν, στο ελάχιστο χρονικό διάστημα που τέθηκε επικεφαλής της ΝΔ άρχισαν να λειτουργούν εκ νέου και τακτικά τα κομματικά όργανα κάτι που τα τελευταία χρόνια είχε τουλάχιστον ατονήσει.

ΕΒΑΛΑΝ ΦΡΕΝΟ

Είναι χαρακτηριστικό ότι όταν στις αρχές της εβδομάδας μετά τις έμμεσες δημόσιες βολές βουλευτών για επίσπευση της διαδικασίας εκλογής- οι περισσότεροι εκ των οποίων μάλιστα- κατατάσσονται και στην κατηγορία των «δελφίνων»- άρχισε να διαφαίνεται η δημιουργία μίας εσωτερικής «αναμπουμπούλας» σε ένα κόμμα που πασχίζει να ξεφύγει από την εσωστρέφεια στην οποία έχει περιέλθει μετά την ήττα στις εκλογές και την καθίζηση των ποσοστών του- πολλοί βουλευτές ήταν αυτοί που άρχισαν να διαμαρτύρονται. Να λένε δηλαδή ότι τώρα που πάνε τα πράγματα να ηρεμήσουν σε εσωκομματικό επίπεδο και που τα φώτα όλα είναι στραμμένα στο εκρηκτικό εσωκομματικό τοπίο του ΣΥΡΙΖΑ, πάλι γίνονται εσφαλμένοι χειρισμοί που αποστρέφουν την προσοχή από τον ΣΥΙΡΖΑ και την στρέφουν στα εσωκομματικά της ΝΔ.

Και παράλληλα να προβάλλεται προς τα έξω ότι ενώ η χώρα έχει τόσο κρίσιμα προβλήματα να αντιμετωπίσει, η ΝΔ ασχολείται με τα εσωκομματικά της. Εξ ου προφανώς και η πρωτοβουλία των βουλευτών, που μάζεψαν τις υπογραφές υπέρ Μεϊμαράκη, για να βάλουν φρένο σε όσους επιχείρησαν να δημιουργήσουν ζήτημα.

Και στο πλαίσιο της εσωκομματικής διεργασίας, από τη μία ο χρονικός ορίζοντας εκλογής νέου προέδρου οδηγεί στην άνοιξη, ώστε το τακτικό συνέδριο του κόμματος τον επόμενο Ιούνιο να γίνει υπό τον νέο εκλεγμένο πρόεδρο, και από την άλλη, παραμένει η εκλογή από τη βάση που «όποιος περαστικός δίνει δυο ευρώ ψηφίζει» όπως είπε ο Μεϊμαράκης, που είναι κατά αυτού του τρόπου εκλογής και υπέρ της εκλογής από τα κομματικά όργανα. Γι’ αυτό και στη συνέντευξή του στην ΕΡΤ είχε δηλώσει ότι εφόσον συνεχιστεί αυτός ο τρόπος εκλογής ο ίδιος δεν επιθυμεί να είναι υποψήφιος. Βεβαίως ο χρόνος μέχρι την άνοιξη είναι πολύς, τα γεγονότα άγνωστα και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πώς θα έχει μέχρι τότε διαμορφωθεί η κατάσταση.

ΣΦΗΝΑ ΣΤΟΥΣ ΔΕΛΦΙΝΟΥΣ

Βεβαίως η νέα πραγματικότητα, με πρόεδρο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη, όχι για έναν-δυο μήνες αλλά για πάνω από εξάμηνο, δημιουργεί και νέα δεδομένα στη διαδοχολογία εντός της ΝΔ. Διότι, αν επί παραδείγματι ο Μεϊμαράκης καταφέρει να ανασυγκροτήσει όχι μόνον το κόμμα αλλά και τον χώρο, το «μεταρρυθμιστικό κέντρο», και να κερδίσει πόντους η ΝΔ σε έναν χώρο που πλέον αποτελεί μήλον της Έριδος για πολλούς, τότε είναι σαφές ότι θα έχει ισχυροποιήσει τη θέση του και θα μπορεί με «πλεονέκτημα» έναντι των υπολοίπων να διεκδικήσει την εκλογή του και από τη βάση. Και αν λάβουμε υπόψη ότι οι «δελφίνοι» είναι αρκετοί, έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ανησυχία ότι μπορεί οι ίδιες οι εξελίξεις να προσπεράσουν τους ίδιους και τις φιλοδοξίες τους τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον.

Από την άλλη βεβαίως μάλλον «εξυπηρέτηση» κάνει στους δελφίνους, οι οποίοι αποφεύγουν έτσι στην παρούσα φάση να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη εθνικών και εσωκομματικών ζητημάτων, που βρίσκονται σε ένταση και μπορούν να προσδώσουν αρνητικό πρόσημο σε έναν νεοεκλεγμένο πρόεδρο με το «καλημέρα σας».

ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ

Αν δε η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εθνικές εκλογές τον Οκτώβριο, όπως πολλοί εκτιμούν και εντός ΝΔ, τότε οι εξελίξεις στις οποίες θα κληθεί να αντεπεξέλθει ο Β. Μεϊμαράκης θα είναι τέτοιες που θα καθορίσουν και το δικό του μέλλον στην ηγεσία του κόμματος αλλά βεβαίως και το μέλλον του ιδίου του κόμματος.

Και το αντίστοιχο θα συμβεί αν εν τέλει δεν φθάσουμε μέχρι τις κάλπες αλλά στην επιλογή λύσης μίας κυβέρνησης εθνικού χαρακτήρα.

Και στην μία περίπτωση και στην άλλη οι εξελίξεις για τη ΝΔ θα έχουν την «βούλα» Μεϊμαράκη.

ΤΟ «ΦΟΡΤΙΟ» ΜΕΪΜΑΡΑΚΗ

Από την άλλη βεβαίως, ο ίδιος ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης αναλαμβάνει ένα μεγάλο προσωπικό στοίχημα. Αναλαμβάνει το «τιμόνι» του κόμματος σε μία χρονική στιγμή που η κατάσταση σε εθνικό επίπεδο είναι κρίσιμη και υπάρχει διάχυτη ανασφάλεια για το «αύριο» στις εθνικές αλλά και τις πολιτικές εξελίξεις και παράλληλα έχει να κάνει με ένα κόμμα, που χρειάζεται «ανακαίνιση εκ βάθρων». Δηλαδή επανατοποθέτηση στον χώρο, αναπροσανατολισμό, επανεδραίωση της σχέσης με τους πολίτες και αποκατάσταση της εμπιστοσύνης και βέβαια προσέλκυσης ψηφοφόρων ή επαναπατρισμού αυτών, που το εγκατέλειψαν τα προηγούμενα χρόνια ώστε η ΝΔ να δει τα ποσοστά της να ανεβαίνουν και να είναι σε θέση να εισπράξει τη δυσαρέσκεια για την κυβερνητική πολιτική η οποία θα αρχίσει σταδιακά να εμφανίζεται με την εφαρμογή των δυσβάστακτων μέτρων. Άλλωστε γι’ αυτό φροντίζει με κάθε ευκαιρία και σε κάθε τόνο να διαχωρίζει τα πράγματα λέγοντας ότι η ΝΔ στηρίζει για εθνικούς λόγους αλλά η συμφωνία και το περιεχόμενό της είναι ευθύνη Τσίπρα-Καμμένου.

Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

Είναι προφανές ότι η «ταυτότητα» της ΝΔ ορίζεται κατά τον νέο πρόεδρο από δύο παραμέτρους τις οποίες ανέφερε στην ομιλία του:

«τον μεσαίο δρόμο. Τον δρόμο του κοινωνικού και μεταρρυθμιστικού κέντρου» και τον σταθερό ευρωπαϊκό της προσανατολισμό.

«Είμαστε πρωτοπόροι και αυθεντικοί εκφραστές του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της χώρας. Είμαστε η δύναμη, που όπως απέδειξε για άλλη μια φορά τούτες τις μέρες, πιστεύει ότι το μέλλον του τόπου μας βρίσκεται στην Ευρώπη και το ευρώ» δήλωσε.

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

Αυτό που ανέφερε και προχθές ο πρόεδρος της ΝΔ μιλώντας στη Πολιτική Επιτροπή, δηλαδή ότι ΝΔ ακολουθώντας τον μεσαίο δρόμο της ευθύνης και της μετριοπάθειας θα πρέπει να αθροίσει δυνάμεις και ότι θέλει τους σοβαρούς και λογικούς ανθρώπους, ανεξαρτήτως του τι ψήφισαν, να έρθουν στη Νέα Δημοκρατία, να αναδιαμορφώσουν το νέο σχέδιο και πρόγραμμα με βάση το οποίο η Ελλάδα θα προχωρήσει, είναι πάγια θέση του. Γιατί ακριβώς έτσι την είχε εκφράσει επί της ουσίας όταν προεκλογικά είχε έρθει στη Λάρισα και ο πυρήνας της ομιλίας του ακριβώς περιστράφηκε γύρω από την ανάγκη η ΝΔ να αθροίσει δυνάμεις και να επαναπατρίσει όλους εκείνους που την εγκατέλειψαν επειδή απογοητεύτηκαν.

Και, όπως επισήμανε κατά την ομιλία του στην ΠΕ την Παρασκευή, αυτό πρέπει να γίνει «χωρίς διακρίσεις, χωρίς διαχωρισμούς. Χωρίς να ρωτούμε ούτε τι ψήφισαν, ούτε ποια είναι η ιδεολογική προέλευσή τους. Τους απλώνουμε το χέρι και τους καλούμε. Για το καλό της χώρας, να μπορέσουμε όλοι μαζί να προχωρήσουμε».

Η ΜΕΘΟΔΟΣ

Όπως φαίνεται από τις μέχρι τώρα κινήσεις και αποφάσεις στις προθέσεις του νέου πρόεδρου της ΝΔ είναι κατ’ αρχήν να ενδυναμώσει την εσωτερική δημοκρατία στο κόμμα, συγκαλώντας τακτικά το όργανα. Ενώ, όπως αποφασίστηκε, θα ολοκληρωθεί και ο κύκλος των περιφερειακών συνδιασκέψεων, που είχε αποφασίσει ο Α. Σαμαράς και θα γίνει και η Εθνική Συνδιάσκεψη, ώστε να αποτελέσει ευρύ πεδίο ανταλλαγής απόψεων για το παρόν και το μέλλον του κόμματος.

Ενώ όπως υπογράμμισε και προχθές ο Β. Μεϊμαράκης η Κεντρική Επιτροπή θα συγκληθεί εκ νέου στα τέλη Σεπτεμβρίου προκειμένου να φτιάξει το χρονοδιάγραμμα με τα οποίο θα προχωρήσει το κόμμα. Και ακόμη, όπως ανέφερε: «να εμπλουτίσει σε υλικό και σε έμψυχο και σε προτάσεις τις ομάδες εργασίας που κατά τομέα. Να ξαναφτιάξουμε ένα νέο κυβερνητικό πρόγραμμα προσαρμοσμένο στα νέα δεδομένα».

Και πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι θα ξεκινήσει και επαφές με την κομματική βάση αρχής γενομένης από τα προεδρεία των κατά τόπους κομματικών οργανώσεων.

Ως φαίνεται επιδίωξη είναι η ΝΔ να φτιάξει τα του οίκου της και εκ παραλλήλου να ανοιχτεί στην κοινωνία διεκδικώντας το μερίδιο του μεσαίου χώρου που θεωρεί ότι ιστορικά της ανήκει.