Τόσο η ευρυμάθειά του όσο και οι γνωριμίες του, αποτέλεσαν το διαβατήριο για την πρόσληψή του (Οκτώβριος 1882) ως Α’ διερμηνέα στο Ελληνικό Προξενείο της Θεσσαλονίκης [1]. Την εποχή που διορίσθηκε, καθήκοντα Γενικού Προξένου εκτελούσε ο Πέτρος Λογοθέτης. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η υπηρεσία του Χρηστίδη στο Προξενείο της Θεσσαλονίκης, επισκιάστηκε από καταγγελίες ομογενών εμπόρων που αφορούσαν την εριστική συμπεριφορά του [2]. Ο πρόξενος Πέτρος Λογοθέτης απεβίωσε το 1885 και λίγο αργότερα ο Χρηστίδης παραιτήθηκε από την υπηρεσία επιστρέφοντας στη Λάρισα.
Στα περιουσιακά στοιχεία που ανήκαν στην πλήρη κυριότητα του Πολύχρονου Χρηστίδη στη Λάρισα, ήταν μία οικία, ένα οικόπεδο και ένας κλίβανος (φούρνος) με τα παραρτήματά του που βρίσκονταν στη συνοικία Ξυλοπάζαρο [3]. Κατά το διάστημα της παραμονής του στη Θεσσαλονίκη αγόρασε ένα οικόπεδο στον νέο δρόμο (Γενή Γιολ) της συνοικίας Βαρδάρ Καπού (Βαρδάρης).
Για τη διεκπεραίωση των υποθέσεών του στη Λάρισα (κατά το διάστημα της απουσίας του), ο Πολύχρονος Χρηστίδης είχε διορίσει ως πληρεξούσιό του τον Ιταλό ξενοδόχο Ιερώνυμο Τζούμπεκα [4]. Με ενέργειες του τελευταίου, ο φούρνος της Λάρισας είχε ενοικιαστεί κατά σειρά στον έμπορο αλεύρων Χρήστο Τελειονόπουλο (1883-1887), καθώς και στους αρτοποιούς Αναστάσιο Πολυχρόνου και Αναστάσιο Γεωργίου (1887-1888), στον Περικλή Παπαδημητρίου (1888), στον Δημήτριο Ζήση ή Τραχαλίβο από τον Τύρναβο (1888) και στον Στέφανο Παπαϊωάννου (1888-1889) [5].
Τον Νοέμβριο του 1891 απεβίωσε ο Πολύχρονος Χρηστίδης χωρίς να αφήσει απογόνους. Τα κληρονομικά δικαιώματα απέκτησαν κατά τα 2/3 (66,66%): η ανεψιά του Ευφροσύνη Κορδόνη, σύζυγος του κτηματία Μάρκου Κορδόνη, κάτοικος Τσαριτσάνης Ελασσόνας (και αργότερα Ζαγορίου Ιωαννίνων), ο ανεψιός του Αριστείδης Μεγαλίδης, υποδηματοποιός κάτοικος Λάρισας, η Ευφροσύνη Καραχασάνη, σύζυγος του Χρόνη Καραχασάνη και θυγατέρα του Πανταζή Χρήστου, κάτοικος Ζαγορίου Ιωαννίνων, ενώ κατά το 1/3 (33,33%): ο Παύλος Κουτούζης, ζαχαροπλάστης, κάτοικος Ζαγορίου Ιωαννίνων, η Αμαλία Κυριαζή, σύζυγος Γεωργίου Κυριαζή και θυγατέρα του Στεφάνου Κουτούζη, κάτοικος Ζαγορίου Ιωαννίνων καθώς και ο Μαρίνος Κουτούζης, καφεπώλης, κάτοικος Θεσσαλονίκης. Το 1892 η Ευφροσύνη Κορδόνη μεταβίβασε το μερίδιό της από τον κλίβανο και άλλα ακίνητα στη Λάρισα και στη Θεσσαλονίκη, στον Αριστείδη Μεγαλίδη αντί 1.500 δρχ. [6], ενώ ο τελευταίος μεταβίβασε το 1894 ως πληρεξούσιος της Ευφροσύνης Καραχασάνη το μερίδιο το δικό του και το δικό της στον Αρμένιο αδαμαντοπώλη της Λάρισας Παρσέχ Γκορτζιάν [7]. Το 1895 ο Γκορτζιάν μεταβίβασε το μερίδιό του (66,66%) στον Αρμένιο καφεπώλη Σερκίζ Μιχαήλ Γκελμαμαζιάν, κάτοικο Βόλου, αντί 6.000 δρχ. [8]. Ο τελευταίος μεταβίβασε το μερίδιο του (1898) στον αδαμαντοπώλη της Λάρισας Βασίλειο Δαλθανάση αντί 136 χρυσών τουρκικών λιρών (4.488 δρχ.) [9].
Μετά από τον θάνατο του Πολύχρονου Χρηστίδη και κατά τη διάρκεια των παραπάνω μεταβολών στα περιουσιακά του στοιχεία, ο φούρνος του στη Λάρισα ενοικιάστηκε σε διάφορους αρτοποιούς. Τα ενοικιαστήρια συμβόλαια υπέγραφε ο Αριστείδης Μεγαλίδης ως πληρεξούσιος όλων των κληρονόμων. Το κατάστημα ενοικιάστηκε κατά σειρά στους αρτοποιούς: Κωνσταντίνο Στεφάνου (1891-1892), Ιωάννη Κωνσταντίνου Κατσούρα (1892-1893), Γεώργιο Κωνσταντίνου Τζαβέλλα (1893-1894) και Γεώργιο Αδαμόπουλο (1894-1897) [10].
Στα τέλη του 1898 ο φούρνος του Χρηστίδη στη Λάρισα είχε περιέλθει στην κυριότητα του Βασίλειου Δαλθανάση (66,66%), του Παύλου Κουτούζη (11,11%), της Αμαλίας Κυριαζή (11,11%) και του Μαρίνου Κουτούζη (11,11%). Στους προαναφερθέντες και με τα ίδια ποσοστά περιήλθαν και τα άλλα ακίνητα του Χρηστίδη στη Λάρισα, καθώς και εκείνο της Θεσσαλονίκης, το οποίο μεταβιβάστηκε σε τρίτους μετά από την απελευθέρωση της πόλης (1912).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1]. Ανεξαρτησία (Λάρισα), φ. 107 (27 Οκτωβρίου 1882).
[2]. Θεσσαλία (Βόλος), φ. 505 (5 Απριλίου 1884).
[3]. Περιοχή μεταξύ των σημερινών οδών Παπαναστασίου, Βενιζέλου, Απόλλωνος και Κύπρου.
[4]. Αλέξανδρος Χ. Γρηγορίου, «Ιερώνυμος Τζούμπεκας (1829-1902). Ο Ιταλός φραγκοράφτης, κτηματίας και ξενοδόχος της Λάρισας», Ελευθερία (Λάρισα), 1 Οκτωβρίου 2017.
[5]. Γενικά Αρχεία του Κράτους, Αρχεία Νομού Λάρισας (ΓΑΚ/ΑΝΛ), Συμβολαιογραφικό Αρχείο Ανδρέα Ροδόπουλου, φκ. 004, αρ. 1241 (26 Μαρτίου 1883), φκ. 020, αρ. 5481 (6 Νοεμβρίου 1886), φκ. 024, αρ. 6582 (9 Σεπτεμβρίου 1887), φκ. 028, αρ. 7656 (20 Ιουνίου 1888) και αρ. 7667 (22 Ιουνίου 1888), φκ. 030, αρ. 8408 (11 Νοεμβρίου 1888).
[6]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 041, αρ. 12330 (27 Φεβρουαρίου 1892).
[7]. ΓΑΚ/ΑΝΛ, Συμβολαιογραφικό Αρχείο Αγαθάγγελου Ιωαννίδη, φκ. 045, αρ. 16394 (4 Μαΐου 1894).
[8]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 051, αρ. 18210 (8 Ιουνίου 1895).
[9]. Αρχείο Ιωαννίδη, φκ. 060, αρ. 21925 (7 Οκτωβρίου 1898).
[10]. Αρχείο Ροδόπουλου, φκ. 040, αρ. 12135 (18 Νοεμβρίου 1891), φκ. 042, αρ. 12812 (22 Ιουλίου 1892), αρ. 13329 (14 Δεκεμβρίου 1892), φκ. 046, αρ. 13967 (28 Ιουνίου 1893), φκ. 048, αρ. 17252 (27 Οκτωβρίου 1894), φκ. 050, αρ. 18084 (14 Μαΐου 1895).
