Τα διηγήματά του έγιναν γνωστά και στην Ελλάδα, με χαρακτηριστικότερα «Το κάλεμα του Κθούλου» και «Η σκιά πάνω απ’ το Ίνσμουθ» που ακόμα και σήμερα προκαλούν ανατριχίλα στον αναγνώστη.
Ειδικά την εποχή που εκδόθηκαν τα περισσότερα από αυτά, τη δεκαετία του ‘30, προκάλεσαν το ενδιαφέρον του κόσμου, καθώς δεν υπήρχε η τηλεόραση και το βιβλίο ήταν το μόνο μέσο για να ταξιδέψει τη φαντασία του αναγνώστη. Ο Lovecraft το εκμεταλλεύτηκε αυτό στο έπακρο, όπου με την έλλειψη εικόνας άφηνε το κοινό του να φαντάζεται ανείπωτους τρόμους χρησιμοποιώντας από την πλευρά του ασαφείς αλλά αποτελεσματικές περιγραφές φοβερών πλασμάτων και εξωτικών σκοτεινών τοποθεσιών.
Μάλιστα, η επιτυχία των αναγνωσμάτων του ήταν τέτοια που δημιουργήθηκε μια ολόκληρη μυθολογία γύρω από τις ιστορίες του, η «Μυθολογία Κθούλου» και μετά το θάνατό του εμφανίστηκαν δεκάδες συνεχιστές του έργου του.
Το «Κυνήγι μαγισσών» και η λογοκρισία
Με την επιτυχία της «λογοτεχνίας τρόμου», ήρθε η σειρά των κόμικς να παρουσιάσουν κάτι ανάλογο. Κόμικς με θέμα τον τρόμο και το υπερφυσικό άρχισαν να ξεφυτρώνουν τις δεκαετίες ‘30 - ‘50, με πρωταγωνιστές όλων των ειδών τα τερατουργήματα, από γιγάντια τέρατα μέχρι φαντάσματα και εξωγήινους. Οι αναγνώστες ξετρελλάθηκαν, γιατί μέχρι τότε μόνο διάβαζαν για αυτά τα θέματα, ενώ τώρα μπορούσαν να έχουν μια αρκετά ρεαλιστική εικόνα μέσα από τις εικονογραφημένες ιστορίες των κόμικς.
Το φαινόμενο αυτό πήρε μεγάλες διαστάσεις και για μία εικοσαετία τα κόμικς έζησαν τη «χρυσή εποχή» τους, κερδίζοντας μια θέση στην καρδιά κάθε πιτσιρικά αλλά και ενήλικου αναγνώστη.
Αλλά από την άλλη πλευρά, όπως γίνεται πάντα, πλήθυναν και οι φωνές εκείνων που θεωρούσαν ότι τα κόμικς βλάπτουν την ψυχική υγεία των παιδιών και τα εθίζουν στη βία.
Έτσι το 1956 οι επικριτές με τη βοήθεια παιδοψυχολόγων, συντηρητικών πολιτικών και της Καθολικής εκκλησίας, πέτυχαν στο να επιβληθούν κάποιοι κανόνες λογοκρισίας σε όλα τα κόμικς, το «Comics Code Authority» ή CCA. Αν το περιοδικό πληρούσε τους αυστηρούς όρους που είχαν τεθεί, θα εκδιδόταν φέροντας το λογότυπο του CCA. Αλλιώς απορρίπτονταν και το έτρωγε το μαύρο σκοτάδι.
Όπως ήταν φυσικό, τα κόμικς τρόμου και επιστημονικής φαντασίας απορρίφθηκαν πανηγυρικά, αναγκάζοντας τους συγγραφείς και τους σκιτσογράφους να αναζητήσουν δουλειά σε άλλου είδους θεματολογία. Έτσι στράφηκαν μαζικά όλοι οι δημιουργοί στα κόμικς με θέμα τους σούπερ ήρωες, με αποτέλεσμα στις αρχές της δεκαετίας του ‘60 να βλέπουμε τις πρώτες ιστορίες του Spider-Man και των περισσότερων μεγάλων ονομάτων του είδους, αλλά και την επιστροφή παλιότερων ξεχασμένων ηρώων όπως οι Batman, Superman, Captain America...
Τα κόμικς τρόμου έμειναν στα συρτάρια των αναγνωστών για δεκαετίες, αλλά οι ιστορίες τους συνεχίζουν να εμπνέουν ακόμα και σήμερα συγγραφείς και σεναριογράφους, οι οποίοι συχνά ανατρέχουν για ιδέες σε εκείνα τα συρτάρια που το περιεχόμενό τους τους έκανε να φοβούνται το σκοτάδι όταν ήτανε μικροί.
Monsters Unleashed: Eνας φόρος τιμής σε εκείνους τους δημιουργούς
Η εταιρία Marvel Comics μας ξάφνιασε ευχάριστα παρουσιάζοντάς μας τη σειρά Monsters Unleashed, μια σειρά πέντε τευχών εμπνευσμένη από τα τέρατα εκείνης της εποχής με σκοπό να τιμήσει τους δημιουργούς Jack Kirby, Steve Ditko, Don Heck και Herb Trimpe που ήταν οι πρωτοπόροι του είδους στην αρχή, και των υπερ-ηρωικών κόμικς στη συνέχεια.
Οι εκδότες επιστράτευσαν τους πέντε καλύτερους σκιτσογράφους που διέθεταν και το πρώτο τεύχος που κυκλοφόρησε τον Ιανουάριο είναι κυριολεκτικά ένα έργο τέχνης.
Η ιστορία είναι η εξής: Τι θα γινόταν αν τα μεγαλύτερα και φοβερότερα τέρατα εκείνης της εποχής συναντούσαν τους σύγχρονους σούπερ ήρωες. Έτσι, τα γιγάντια αυτά τέρατα εμφανίστηκαν ουρανοκατέβατα σε κάθε γωνιά του πλανήτη, αναγκάζοντας τους ήρωες να τα αντιμετωπίσουν σε επικές μάχες που δε μοιάζουν καθόλου με ό,τι έχουμε δει μέχρι σήμερα. Οι δημιουργοί μας εγγυούνται ότι η ιστορία αυτή θα έχει τεράστιο αντίκτυπο στον κόσμο των ηρώων και μετά το τέλος της όλοι θα θυμούνται αυτά τα ξεχασμένα τέρατα για πάντα.
* Α, και για την ιστορία, η λογοκρισία του CCA στα κόμικς χαλάρωσε μετά από κάποια χρόνια και με μπόλικα νομικά τερτίπια, αλλά παρόμοιοι κανονισμοί έκαναν την εμφάνισή τους ξανά και ξανά μέχρι το 1989, όπου η πτώση των πωλήσεων κόντεψε να φέρει το τέλος της βιομηχανίας των κόμικς. Από την πλευρά τους οι μεγαλοεκδότες επικαλέστηκαν στα δικαστήρια το αμερικανικό σύνταγμα και την προστασία της ελευθερίας της έκφρασης, δικαιώθηκαν, και από τότε τα κόμικς βρήκαν επιτέλους μια αξιοπρεπή θέση στον χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
