Οι συσκευές αυτές αποτελούνται μόνο από μια μεγάλη επίπεδη επιφάνεια αφής, χωρίς κουμπιά ή πλήκτρα, σε αντίθεση με τους υπολογιστές και τις παιχνιδομηχανές που κυκλοφορούσαν μέχρι τότε. Συνεπώς οι προγραμματιστές έπρεπε να γίνουν περισσότερο εφευρετικοί, επινοώντας για κάθε παιχνίδι που έφτιαχναν το δικό του σύστημα για να το χειρίζεται ο παίκτης.
Τα όποια κουμπιά και μενού διαθέτει το κάθε παιχνίδι, δε βρίσκονται πλέον στο εξωτερικό μέρος της συσκευής, αλλά τώρα είναι σε ψηφιακή μορφή και αποτελούν μέρος της οθόνης, κρύβοντας ένα μέρος του ωφέλιμου χώρου της. Εδώ ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα. Όταν το μόνο που έχεις στη διάθεσή σου είναι ένας μικρός χώρος και προσπαθείς να στριμώξεις εκεί τα πάντα, δε θέλεις ούτε πολλά κουμπιά, αλλά ούτε και τα δάχτυλα του παίκτη να βρίσκονται για πολλή ώρα επάνω στην οθόνη, περιορίζοντας την εικόνα ακόμα περισσότερο.
Έτσι βλέπουμε πολλές φορές ολόκληρο το παιχνίδι να είναι δομημένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί αυτό το σκοπό, τον εύκολο χειρισμό.
Άνετη οδήγηση σε σκληρές κόντρες
Ένα καλό παράδειγμα τέτοιου παιχνιδιού που πετυχαίνει το στόχο του είναι το CRS2 που κυκλοφόρησε πριν από λίγο καιρό στα κινητά μας από την NaturalMotion. Πρόκειται για ένα παιχνίδι με αγωνιστικά αυτοκίνητα, όπου έχεις στη διάθεσή σου μια σειρά από τα πιο γνωστά μοντέλα με αρκετά ρεαλιστική απεικόνιση και αφού τα «φτιάξεις» αλλάζοντάς τους κινητήρες, κιβώτια ταχυτήτων, λάστιχα και προσθέτοντας Νίτρο, λαμβάνεις μέρος σε μια σειρά από αγώνες κόντρα στα αυτοκίνητα των αντιπάλων, κερδίζοντας διάφορα έπαθλα και «ξεκλειδώνεις» καλύτερα αυτοκίνητα.
Εδώ οι προγραμματιστές για να κάνουν πιο εύκολη τη χρήση του παιχνιδιού αφαίρεσαν τελείως το τιμόνι! Τα αυτοκίνητα ουσιαστικά τρέχουν σε μια ευθεία και το μόνο που χρειάζεται να κάνει ο παίκτης-οδηγός είναι μια καλή εκκίνηση με συμπλέκτη-γκάζι-φρένο, και από εκεί και πέρα αλλαγή ταχυτήτων όταν χρειάζεται, και χρήση του Νίτρο με το πάτημα ενός μικρού κουμπιού. Αν υπήρχε και τιμόνι θα είχαμε συνεχώς και τα δύο χέρια του παίκτη επάνω στην οθόνη, μπλοκάροντας τη θέα του παιχνιδιού.
Η περισσότερη δουλειά για τον παίκτη γίνεται παρασκηνιακά ενδιάμεσα από τους αγώνες, όπου προετοιμάζεις το αυτοκίνητο με τις μετατροπές και κάνεις διαχείρηση των πόρων. Οι αγώνες δεν είναι το κυριότερο μέρος του παιχνιδιού, αλλά απλά η τελική δοκιμή για να δεις κατά πόσο έπιασαν τόπο οι προσπάθειές σου.
Παρ’ όλα αυτά, το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό και ο παίκτης περνάει το χρόνο του ευχάριστα στο ψηφιακό του γκαράζ, προετοιμάζοντας μελλοντικούς θριάμβους.
Το παιχνίδι διατίθεται δωρεάν σε Android και iOS, με δυνατότητα αγορών εντός του παιχνιδιού, για ταχύτερη αναρρίχηση στην κορυφή της παγκόσμιας βαθμολογίας.
Για τις παλιότερες συσκευές που δε «σηκώνουν» εύκολα ένα τέτοιο παιχνίδι με τρισδιάστατα γραφικά, υπάρχει το αρχικό CRS που δεν υστερεί σε τίποτα από τον διάδοχό του στα app stores.
Ο καρχαρίας της Ubisoft μας έφαγε τα δάχτυλα
Στη συνέχεια θα δούμε ένα κακό παράδειγμα παιχνιδιού, με χειρισμό που δεν είναι καθόλου πρακτικός.
Η ιδέα του Hungry Shark Evolution της Ubisoft είναι αρκετά πρωτότυπη και διασκεδαστική. Είσαι ένας καρχαρίας, ο φόβος και ο τρόμος του βυθού, και σκοπός σου είναι να καταβροχθίσεις οτιδήποτε κινείται γύρω σου. Κάποια πλάσματα της θάλασσας δίνουν επιπλέον πόντους και δώρα, ενώ κάποια άλλα είναι επικίνδυνα και η επαφή μαζί τους μπορεί να αποδειχτεί θανατηφόρα, αναγκάζοντας τον παίκτη να ξεκινήσει ξανά από την αρχή την αναζήτηση τροφής.
Μαζεύοντας πόντους μπορείς να αναβαθμίσεις τον καρχαρία σου, ακριβώς όπως αναβαθμίζεις τα αυτοκίνητά σου στο προηγούμενο παιχνίδι που είδαμε. Ο καρχαρίας μπορεί να γίνει πιο δυνατός, πιο γρήγορος και να εφοδιαστεί και με όπλα που θα πιάσει το θήραμά του από απόσταση.
Ένα διασκεδαστικό παιχνίδι όπου τα πάντα συμβαίνουν σε πολύ γρήγορους ρυθμούς, και εδώ θα πρέπει να χειρίζεσαι τον καρχαρία σου κάνοντας γρήγορους ελιγμούς και τρέχοντας ασταμάτητα εδώ κι εκεί για να μη σου ξεφύγουν τα υπόλοιπα ψάρια. Για το χειρισμό του οι κατασκευαστές κατάληξαν στα κλασικά κουμπιά με βελάκια που κατευθύνεις τον παίκτη σου επάνω, κάτω, αριστερά και δεξιά. Τα ψηφιακά κουμπιά είναι κομψά και έξυπνα σχεδιασμένα, έτσι ώστε να μην κρύβουν μεγάλο μέρος από την οθόνη, αυτή τη φορά, όμως, οι προγραμματιστές δεν έλαβαν υπ’ όψη τους το σημαντικότερο εργαλείο που έχει στη διάθεσή του ο χρήστης του κινητού: τα δάχτυλά του. Τα δάχτυλα δεν είναι κάποιο κουμπί ή μηχανικό αξεσουάρ, είναι ανθρώπινα όργανα, και όταν αναγκάζονται να τρίβονται ασταμάτητα επάνω στη γυάλινη οθόνη αρχίζουν να πονάνε, αναγκάζοντας τον παίκτη να κάνει συχνά διαλείμματα για να τα ξεκουράσει, και αν ξεχαστεί και παίξει λίγο παραπάνω τότε θα περάσει την υπόλοιπη ημέρα του με τσακισμένα δάχτυλα, λες και ο καρχαρίας τον δάγκωσε στ’ αλήθεια.
Παρά το μεγάλο αυτό μειονέκτημα, το παιχνίδι κατάφερε να φτάσει στην κατηγορία των 250-500 χιλιάδων εγκαταστάσεων σε κινητά Android και iOS από το 2012 που πρωτοκυκλοφόρησε.
• Του Γιάννη Νικολάου
nikolaou.animator@gmail.com
