Όπως είπε στο πλαίσιο συνέντευξης Τύπου για τον προϋπολογισμό του ναυτικού ο υποναύαρχος Ράντι Κράιτς, πρόκειται για σκάφη 200-300 ποδών (60-90 μέτρων) και 2.000 τόνων. «Δεν είμαι σίγουρος ποιο θα είναι το τελικό σχήμα του κύτους, αυτά ορίζουμε σήμερα από άποψης μορφής της αγοράς του “Στόλου-φαντάσματος” (Ghost Fleet)».
Αντίθετα με τα μικρά μη επανδρωμένα σκάφη με τα οποία πειραματιζόταν στο παρελθόν το αμερικανικό ναυτικό, τα 10 αυτά σκάφη θα έχουν μεγέθη που αντιστοιχούν σε μικρά πολεμικά πλοία. Τα εν λόγω USV (Unmanned Surface Vehicle), μεγέθους κορβέτας, αναπτύσσονται έτσι ώστε να φέρουν διαφορετικά είδη αισθητήρων και συστήματα κάθετης εκτόξευσης πυραύλων. Ωστόσο, μέχρι τώρα είναι ασαφές πώς θα εντάσσονται στην ευρύτερη δομή του στόλου και πώς θα λειτουργούν.
Την περασμένη Τετάρτη, ο επικεφαλής Ναυτικών Επιχειρήσεων, ναύαρχος Τζον Ρίτσαρντσον, είπε σε δημοσιογράφους ότι το πολεμικό ναυτικό αποφάσισε να επιταχύνει την ανάπτυξη των μεγαλύτερων USV και την ένταξή τους σε υπηρεσία ύστερα από τα πειράματα με μικρότερα σκάφη όπως το Sea Hunter της DARPA. Ο ίδιος σύγκρινε τις κινήσεις αυτές με τον τρόπο που το ναυτικό πειραματίστηκε με μη επανδρωμένα αεροσκάφη για χρήση από αεροπλανοφόρα πριν προχωρήσει στο πρόγραμμα του MQ-25A Stingray, που θα αρχίσει να χρησιμοποιείται κανονικά το 2024.
Σύμφωνα με το USNI News, οι επιλογές αυτές φαίνονται να εντάσσονται στο πλαίσιο της νέας στρατηγικής εθνικής άμυνας των ΗΠΑ, που στρέφεται στην ενίσχυση των δυνατοτήτων ως προς πιθανές συγκρούσεις με μεγάλους αντιπάλους, αντίστοιχων δυνατοτήτων, όπως η Ρωσία και η Κίνα. Ειδικότερα, το ενδεχόμενο μιας σύγκρουσης με την Κίνα στον Ειρηνικό έχει ωθήσει προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης νέων οπλικών συστημάτων, δεδομένης της απειλής των κινεζικών βαλλιστικών πυραύλων για χρήση εναντίον πλοίων (ASBM), όπως οι DF-21 και DF-26. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη σχετικά «αναλώσιμων» μέσων, όπως μη επανδρωμένα σκάφη μεγαλύτερων μεγεθών και δυνατοτήτων, όσο τα επανδρωμένα σκάφη παραμένουν εκτός εμβέλειας των εχθρικών όπλων.