Ο δρ Ρόμπι Λοβ, απόφοιτος Γλωσσολογίας από το Πανεπιστήμιο του Λιντς, που διεξήγαγε τη μελέτη για τον οργανισμό National Trust -οργανισμός για τη διαχείριση προστατευόμενων τοποθεσιών-, εξηγεί ότι η γλώσσα αναπαριστά αυτό που είναι σημαντικό για μια κουλτούρα και μια κοινωνία.
«Το γεγονός ότι οι έννοιες που σχετίζονται με τη φύση αντικαθίστανται ή χρησιμοποιούνται λιγότερο συχνά δείχνει ότι η φύση σταδιακά γίνεται λιγότερο σημαντική ή αντικαθίσταται από άλλα πράγματα» δηλώνει ο ίδιος.
Η παρούσα μελέτη χρησιμοποίησε αρχεία ανεπίσημων συνομιλιών σε διαφορετικές δεκαετίες, για να διερευνήσει με ποια σημασία χρησιμοποιούνται ορισμένες λέξεις που αρχικώς σχετίζονταν με τη φύση. Διαπιστώθηκε ότι η έννοια της λέξης tweet (τιτίβισμα) έχει αλλάξει δραματικά. Το 1990 όλες οι αναφορές που βρέθηκαν αφορούσαν στον ήχο των πουλιών, ενώ το 2010 μόνο μία στις 100 περιπτώσεις διατηρούσε αυτήν τη σημασία. Όλες οι υπόλοιπες αναφορές σχετίζονται με δημοσιεύσεις (posts) στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (social media).
Επιπροσθέτως, το 1990 η λέξη ιστός (web) αναφερόταν στον ιστό της αράχνης, ενώ το 2010 μόνο μία στις 10 αναφορές φάνηκε να σχετίζεται με την αράχνη, με όλες τις άλλες να αφορούν στο διαδίκτυο. Το 40% των παιδιών που χρησιμοποιούν τη λέξη web αναφέρονται στο διαδίκτυο.
Η λέξη stream (ρυάκι) το 1990 χρησιμοποιούνταν πράγματι με τη σημασία του τρεχούμενου νερού, ενώ το 2010 μόνο το 36% των αναφορών της είχαν να κάνουν με τη φύση. Το ίδιο παρατηρήθηκε και για τις λέξεις branch (κλαδί), field (αγρός), net (δίχτυ), fibre (ίνα) και cloud (σύννεφο).
Βρέθηκε, επίσης, ότι η σχετική συχνότητα χρήσης πολλών λέξεων που αφορούν στη φύση (lawn-γρασίδι, snow-χιόνι, picnic-πικνίκ, jungle-ζούγκλα, pond-λίμνη, mountain-βουνό, soil-χώμα, rock-πέτρα, bird-πουλί, garden-κήπος και shell-κοχύλι) μειώθηκε, κυρίως μεταξύ των νέων, από το 1990 έως το 2010.

ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΓΙΑ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ
Οι γονείς και οι παππούδες αναγνωρίζουν αυτήν την τάση, με το 50% να θεωρεί ότι είναι πιθανότερο τα παιδιά ή τα εγγόνια τους να προσλάβουν τη λέξη web ως διαδίκτυο και όχι ως ιστό αράχνης.
Ο οργανισμός National Trust προτείνει μια λίστα με 50 πιθανούς τρόπους που μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με τη φύση.
Ανάμεσα στις προτάσεις, που έγιναν με στόχο τα παιδιά να μάθουν τις φυσικές έννοιες των λέξεων, ήταν η ενθάρρυνση του παιχνιδιού σε εξωτερικούς χώρους (74%), το να γίνονται τα μαθήματα σε εξωτερικούς χώρους (56%), η διδασκαλία της φύσης στο σχολείο (54%), το να συμπεριληφθεί η γλώσσα της φύσης όπως οι σύγχρονες ξένες γλώσσες στο σχολικό πρόγραμμα, το να βλέπουν τα παιδιά τα σύννεφα, το ηλιοβασίλεμα ή την ανατολή.
Ο Άντι Μπιρ, τοπικός διευθυντής του οργανισμού στα Μίντλαντς, εξηγεί ότι η σχέση με τη φύση δεν αφορά μόνο στο παιχνίδι στην ύπαιθρο, αλλά και την πραγματική παρατήρηση της φύσης, και θέτει ένα ερώτημα: «Αν τα σημερινά παιδιά δεν συνδέονται με τη φύση, ποιος θα προστατεύσει το ύπαιθρο και την άγρια φύση στο μέλλον;»
(Πηγή πληροφοριών: ΑΠΕ – ΜΠΕ)