*ΧΩΡΙΣ ονόματα η συζήτηση στην παρέα των πολιτικολογούντων Λαρισαίων μεσηλίκων. Τα θεωρούσαν αυτονόητα.
- Ωραίος ο δικός σου βρε... Σταθερός σε θέσεις και οφίτσια. Τόσες κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια δεν ξέμεινε από πόστο.
- Ωραίος λέει... Μόνο; Βουλευτής δεν κατάφερε να εκλεγεί. Έβαζε ξανά και ξανά υποψηφιότητα, αποτύγχανε. Όμως επέστρεφε, συνήθως σε ακόμη καλύτερο αξίωμα. Με εξουσία και απολαβές. Μπράβο του...
- Κι η παρούσα κυβέρνηση που λέει ότι τα έχει αφήσει πίσω της όλα αυτά...
* * *
*-ΜΝΗΣΘΗΤΙ μου Κύριε, Θεός φυλάξοι...
-Καλά, τι έπαθες και ευλογιέσαι;
-Να, επαναλαμβάνω εκφράσεις που άκουσα όταν ανέφερα σε ποιο κόμμα πήγε πάλι ο δικός σου.
-Ε όχι και δικός μου...
-Είναι, είναι ολονών... Με όλους.
-Θα φτιαχτεί άραγε και κάνα καινούργιο κόμμα; Τα υφιστάμενα τα έχει εξαντλήσει...
- Τον κακολογείτε αδίκως βρε παιδιά. Τέτοια ζήλεια; Αντί να αναγνωρίζετε που ανοίγει νέους δρόμους. Ποιός θα το φανταζόταν ότι μπορεί κάποιος να υποστηρίζει άλλο για τον Δήμο, άλλο για Περιφέρεια κι άλλο για Ευρωβουλή...
-Γιατί, υπάρχει ασυμβίβαστο;
Ζ.
